computergames

Computergames, onschuldig of niet?

Inleiding: uit de praktijk gegrepen
Het is half vier! Gerard komt terug uit school en rent snel de trap op naar boven. Hij gaat achter de computer zitten wachten, terwijl die opstart. Buiten ziet hij wat kinderen rennen. De computer is opgestart en Gerard pakt het ongelabelde cd-rommetje uit zijn tas. Dat heeft hij op school gekregen van de oudere jongens waar hij altijd mee staat te praten in de pauzes. Het spel start op en ’DOOM 3’ komt in beeld. Gerard weet niet wat het is of wat het betekent, maar hij vindt het wel erg spannend. Zijn vader heeft deze week net een nieuwe grafische kaart voor de computer gekocht en die doet het goed! Gerard voelt zich een beetje naar door de enge en dreigende geluiden op de achtergrond. Hij is ook bang dat zijn moeder elk moment thuis kan komen. Plotseling verschijnt er met angstaanjagende geluiden een vreselijk monster in beeld. Door de schrik vliegt Gerard met stoel en al een paar meter naar achteren. Terwijl zijn hart bonkt in zijn keel, ziet hij dat het nare monster niet verder dan het beeldscherm kan komen. Langzaam neemt Gerard weer positie in en schakelt zijn zwaarste kanon in. Hij ziet het monster bloeden, terwijl zijn kogels het doorzeven. Eindelijk zakt het nare gevaarte in elkaar. Gerard bekijkt het monster van dichtbij. “Hmm, het lijkt wel een misvormd mens of zo. Wat zou er aan de hand zijn?” vraagt hij zich af. Langzaam neemt het spel hem mee in een dramatische en angstaanjagende wereld waar het kwaad is uitgebroken… Computergames, onschuldig of niet?

Wat is gamen?
Gamen is tijdverdrijf nummer één voor veel jongens en ook meisjes. Gamen is een spelletje spelen: een computerspel. Al jaren groeit de populariteit. In ieder huis is wel een Playstation, X-box, GameCube of zeker een PC te vinden. Kinderen zijn er vroeg bij. Door middel van folders, tv of vrienden weten ze al snel wat ze moeten kopen. De ouders stoppen het gezeur door de wens in te willigen. Verbieden is moeilijk. Ze spelen anders bij vriendjes of toch stiekem, achter de rug van hun vader en moeder om, thuis. Makkelijker is het om toe te geven. De jongeren spelen dan in eigen huis en zijn rustig. De ouders hebben er geen omkijken naar. Het kind zit achter de computer.

Waarom gamen jongeren?
Voor de één is gamen vermaak, voor de ander is het een verslaving. Iedereen die wel eens een spel speelt, of het nu Tetris of Warcraft III is, weet hoe het ‘even spelen’ verandert in een half uur, een uur of nog langer. Spelen heeft altijd een doel. Meestal staat overleven, veroveren, uitroeien, kennis vergaren en vooral de hoogste score behalen centraal. Resultaatgericht spelen brengt spanning met zich mee. Bij de spelende kinderen giert de adrenaline door het bloed. Een goed gevoel. Dat geeft onbewust de verslavende kick. Jongeren gamen het meest thuis, alleen of samen. De interactie tussen speler en computer is groot. Sinds kort is het ook mogelijk via internet tegenspelers of teamgenoten te vinden. Het spel krijgt zo een extra dimensie. Het saaie verbeteren van eigen highscores is veranderd in een competitie met anderen uit de hele wereld. Sommige van deze competities zijn uitgegroeid tot megamanifestaties in grote hallen, zogenaamde LAN-party’s. Er komen vaak duizenden gamers op zo’n toernooi af. In de spelwereld waarin de speler in de huid kruipt van de huurmoordenaar, de sporter, de producer of de held, maakt hij de keuzes. De gamer stapt in een andere realiteit: een realiteit zonder God of zijn geboden. In de populaire game, GTA San Andreas wordt de speler een avontuurlijke wereld aangeboden. De held is een crimineel die gebruik maakt van de auto, het vliegtuig of de boot. Om sneller tot zijn doel te komen, slaat hij, schiet hij neer en overrijdt hij iedereen die hem in de weg komt in de drukbevolkte stad. Als deze twee realiteiten, de spelwereld en de echte wereld, gemixt worden, kan het goed mis gaan.