Worsteling om reinheid
Ik zit gigantisch met de brokken. Het rare is, dat ik het jaren niet echt door heb gehad. Het is net of de ogen van mijn hart maar niet open wilden gaan. Bovendien zijn mijn ogen gesloten geweest voor mijn eigen verslavingen: de verslaving aan goedkeuring, de verslaving aan ‘het christelijk gezin’, de verslaving aan mijn eigen gerechtigheid.
Eindelijk is het punt gekomen, dat ik het gewoon moest erkennen. En met de erkenning komt ook het benoemen. En met het benoemen worden de gevolgen duidelijk. Met de gevolgen komt de crisis. Ik zeg tegen mezelf: “Je bent pornoverslaafd”. “Jij, de keurige christen, de geweldige man, de goede vader, jij… jij bent pornoverslaafd.” En ik bevestig: “Ja, ik ben pornoverslaafd”. Verbijsterend, geen enkele smoes meer voorhanden, alle leugens voorbij, alle bedrog weg doen.
Jaren van strijd. Strijd tegen de verschijnselen. Het niet echt aanwezig zijn. De eeuwige verdediging. Het ophouden van de christelijke schijn. Het vragen om aandacht voor mezelf en de kinderen. Het preken over verwaarlozing. De altijd voortgaande discussie over kleding en vrouwelijkheid. Het vreselijke gevoel van niet genoeg. De zwarte schaduw in huis die spanning en angst brengt.
(Anoniem)
Openbaring 22:11: ‘Wie onheil aanricht, zal nog meer onheil aanrichten en wie onrein is, zal nog onreiner worden. Wie goed doet, zal nog meer goed doen en wie heilig is, zal nog heiliger worden.’ NBV
Vandaag las ik in een nieuwsbericht, dat een televisiepresentator/zanger in het programma Idols over een vals zingende jongen had uitgesproken: “Geef dat kind een nekschot.” In zijn commentaar op de reactie of dit wel kon, of dat het te ver ging, zei deze presentator: “Ik zal nog erger worden als mijn voorganger, nog grover en schokkender, de mensen pikken dat gewoon van mij, ik zeg wat zij denken.”
Deze man verdient ongelooflijk veel geld en is mateloos populair. Hij heeft al zoveel krediet in de harten van mensen, dat hij denkt zich te kunnen veroorloven om kwaad en onheil aan te richten.
Voor veel christenen zal het duidelijk zijn, dat dit niet een man is, waar zij iets goeds van kunnen leren. Toch zijn er christenen die schipperen met deze duidelijkheid en met hun kinderen naar dit soort programma’s kijken en zich zo laten bevuilen door onreine woorden.
In Spreuken 24:1-2 staat: ‘Wees niet jaloers op kwaadaardige mensen, zoek hun gezelschap niet, want zij hebben kwaad in de zin en spreken onheilspellende woorden.’
Maatschappelijke (in)tolerantie
Dezelfde mentaliteit blijkt uit de groeiende cijfers van de soorten ellende binnen de christenheid, die betrekking hebben op de verslavende werking van pornografie en masturbatie. Over grofheid in de mond kan openlijk gesproken worden, want zodra het uit de mond komt, is het duidelijk dat het om een vervuilend product gaat. Over grofheid in het seksuele hart van de mens wordt over het algemeen onder christenen niet gesproken. Zodra dit zich tot zonde ontwikkelt door bijvoorbeeld pornografie in huis te halen, het te bekijken en zichzelf te bevredigen, krijgt het de bedekkende mantel van geheimhouding.
Je kunt het een beetje vergelijken met roken en alcoholgebruik. Iedereen weet intussen, dat roken slecht voor het lichaam is en er is een maatschappelijke intolerantie gekomen. Iedereen weet ook, dat het alcoholgebruik toeneemt en op steeds jongere leeftijd in ernstige mate slachtoffers maakt. Toch is er een maatschappelijke tolerantie. Niemand veroordeelt het verkopen en schenken van alcohol bij allerlei gelegenheden (generaliserend gesproken). Maar zodra iemand verslaafd is geworden aan alcohol, is er sprake van geheimen. Er is niet voor niets een lotgenotengroep/organisatie die zich de Anonieme Alcoholisten noemt.
Het taboe van seksverslaving
Zo is er ook het grote geheim van de porno- of seksverslaving. We praten er niet over. Niet met onze partner. Niet met onze kinderen. Niet met onze vrienden. Niet in de gemeente. Nergens. We doen of het iets is, dat met de jeugd te maken heeft. Zij moeten beter voorbereid deze verseksualiseerde maatschappij in. We doen of het met anderen te maken heeft en niet met onszelf.
De eerste promovendus op internetverslavingen heeft al geconstateerd, dat de grootste verslaving met betrekking tot internet op het gebied van seks ligt. In goede kranten verschijnen af en toe berichten en commentaren hierover. De eerste boeken van “ervaringsdeskundigen” beginnen uit te komen. En toch nog deze relatief diepe stilte in de relaties tussen de leden van het christelijk gezin.
De verslaafde
Wie is nou de jongen en wie is nou de man, die zich laat verleiden door de overvloed aan pornobeelden in onze maatschappij? Is hij beschadigd in zijn emotionele leven? Is hij niet in staat intimiteit te ervaren? Is hij verwaarloosd of misbruikt door anderen? Is hij gewoon nieuwsgierig naar seks, zoals het zich voordoet?
Dit alles kan waar zijn, maar de grootste waarheid is, dat op een heel klein deel na elke man een tijd, meer tijden, of soms hele lange tijden worstelt met seksuele verleiding en het toegeven er aan. Het is een kwaad van alle tijden. Zijn we bereid om dat zo te zien en zijn we bereid om onze vrienden, broeders, zoons of vaders te onderwijzen over de diepe, verslindende waarheid van dit kwaad?
In Spreuken 5:11-14 staat hierover: ‘En uiteindelijk, wanneer er niets mee van je over is, schreeuw je het uit: “Waarom heb ik wat mij is geleerd verworpen? …Nu ben ik bijna te gronde gegaan, voor ieders blik, voor het oog van alle mensen.” Dit is wat op dit moment tenminste 300.000 christenmannen in Nederland doen. Zij hebben hun grip op het leven verloren, zij dreigen hun vrouw en kinderen te verliezen en mogelijk hun baan, hun eer en eigenwaarde.
De verslavingscirkel
Wat voor de jongen of de man die zich met porno bezig houdt in eerste instantie niet duidelijk is, is het feit dat hij zich in een verslavingscirkel bevindt.
Zoals bij elke verslaving (alcohol, voedsel, etc.) bestaat deze cirkel uit een aantal stappen:
1. een aanleiding,
2. geobsedeerd denken,
3. rituelen,
4. de daad,
5. schuld en schaamte (belijdenis van zonde),
6. belofte (om het nooit meer te doen),
7. Weer naar nr. 1.
Wat voor de (christelijke) samenleving niet altijd duidelijk is, is dat seksverslaving werkelijk bestaat. Een kenmerk is: een tweede leven hebben, geheimhouding voeren. Daarom is het lastig om te (h)erkennen, dat iemand verslaafd is. Een tweede kenmerk is: liegen en bedriegen. De verslaving lokt meerdere zonden uit, omdat het schaamtegevoel ten opzichte van de relaties van de verslaafde groot is. Na de erkenning van dit feit van verslaving volgen er een paar stappen.
Een eerste stap om de verslavingscirkel te verbreken is openheid en eerlijkheid naar God en naar de (aanstaande) partner of een vertrouwde vriend (in het geval dat de verslaafde geen echtgenoot heeft): erkennen, dat je er zelf niet uit komt en dat je verslaafd bent, dat je hulp zoekt om eindelijk tot overwinning te komen en dat het alleen kan in de kracht die God geeft, door de kruisdood van Jezus Christus.
Een tweede stap is alles op tafel leggen wat verkeerd is gedaan.
Een volgende stap is: openstaan en willen aanhoren van de gebrokenheid van de partner of andere relaties. De schade horen of lezen, die door de zonde bij de ander(en) is veroorzaakt.
Gezinsleden die beschadigd zijn door het gedrag van de verslaafde, behoren van de verslaafde zelf te horen, dat hij zijn verslaving erkent en belijdt en dat hij vraagt om vergeving voor de schade, die hij met zijn gedrag heeft veroorzaakt.
De relaties.
Wat voor de verslaafde zelf ook niet altijd duidelijk is, is de verstoring die zijn verslaving in al zijn relaties met zich meebrengt. Hij is zich totaal niet bewust van de ernstige waarschuwingen van God met betrekking tot overspel. God kan niet met hem omgaan als met zijn geliefde zoon. Hij zal zich terugtrekken uit het leven van de verslaafde. Hoewel Hij blijft wachten op het moment, dat Hij hem weer in de armen kan sluiten en een feestmaal van verlossing voor hem kan organiseren.
De verslaafde is zich ook niet bewust van het effect van de activiteiten die zijn verslaving met zich meebrengen op zijn andere relaties.
De partner en andere relaties van de verslaafde krijgen te maken met de verschillende gevolgen van zijn zonden: gebrek aan intimiteit, (emotionele) verwaarlozing, angstgevoelens, gevoelens van verwerping, een kapot vertrouwen, enz.
Preventie en herstel.
Niemand wordt uit volmaakte ouders geboren. Niemand is volmaakt. We zijn gebroken mensen. Toch is het mogelijk om vanaf jonge leeftijd een keuze tot reinheid te maken. Als ouders kunnen wij reinheid voorleven door een hartelijke en verwachtende relatie met God te hebben, open te spreken over Gods verwachtingen voor ons leven, voor ons huwelijk, voor onze relaties en door een hartelijke en eerlijke relatie met elkaar te hebben. Liefde moet je doen. Net zo goed als de verstrikkende verslaving begint ook liefhebben in het denken. Dat is je eerste verantwoordelijkheid.
De aanleiding: je hebt een lieve vrouw, die toegewijd en kind van God. Je kunt elke dag voor haar bidden en danken, haar ondersteunen en helpen door belangstellende vragen en hulpgevende adviezen. Je hebt kinderen die het nodig hebben om onderwezen te worden en begeleid.
Schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. (Filippenzen 4:8) Deze tekst maant elk mens aan om alle onzuivere dingen weg te doen uit zijn denken en gedachten op de Here Jezus te richten.
Bouw goede huwelijksgewoonten in. Maak goede gezinsrituelen. Plan tijd samen met je vrouw. Neem er ‘t initiatief toe om haar te verwennen en samen leuke dingen te ondernemen. Bid samen en lees de Bijbel. Doe dat ook met je kinderen. Waarom zou je niet eens in overleg met je vrouw een half jaar of een jaar heel gericht bouwen aan deze relaties? Doe de televisie, hobby’s, krant of activiteiten voor de kerk voor die tijd in de koelkast.
De ultieme liefde is gemeenschap hebben met elkaar. Op seksueel gebied met je vrouw, op emotioneel en geestelijk gebied ook met anderen. De Heer bidt in Johannes 17 een bijzonder gebed over heiliging, reiniging en eenheid van de kinderen van God. Alleen als dit er is, zal de wereld geloven in Jezus Christus. Dit is een bijzondere verantwoordelijkheid voor christenen. De belofte op de liefde tot Hem en je medechristenen is: vervuld worden met vreugde en de grootheid van de Heer Jezus zien.
Laten we ons erop toeleggen transparant te zijn in al onze bedoelingen. Eerlijk in al je motieven. Open in al je gedragingen. Integer in je leven. Nederig in je taken en relaties.
Wijd jezelf toe aan de Heer Jezus. Hij was gezonden om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding. (Jesaja 61:1-4) Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. Wij dwaalden rond als schapen, ieder zocht zijn eigen weg; maar de wandaden van ons allen liet de Heer op hem neerkomen. (Jesaja 53:5-6)
Herstel is mogelijk voor ieder mens, voor elk huwelijk. Ook na het vreselijke onrecht van overspel, ontrouw en seksverslaving. Het is een intensief proces van leren begrijpen, elkaar opnieuw willen leren kennen, leren vergeving vragen, leren vergeving schenken, leren een diepere intimiteit met elkaar te beleven.
Kinderen opvoeden in de verseksualiseerde wereld
Opvoeden is moeilijk. Opvoeden in een door seks beheerste wereld is nog moeilijker. Toch is het niet onmogelijk. Bij de opvoeding in deze wereld hoort, dat de kinderen weten, dat hun lichaam kostbaar is en dat zij dat lichaam in alle vrijheid mogen ontdekken en ontwikkelen. De schat van hun lichaam en hun persoonlijkheid hebben grenzen, waar niemand overheen mag komen. Ook niet als dat via de computer met webcam aan hen gevraagd wordt. Zij bewaren deze schat voor die ene partner, met wie zij zullen trouwen, om lief te hebben, zoals God het heeft bedoeld.
Het beste voorbeeld dat we onze kinderen kunnen geven van echte liefde is: onze partner in liefde de waarheid zeggen. Weten wat het is om elkaar te vermanen en te troosten, nederig onze zonden te belijden, werkelijk berouw te tonen en vergeving te vragen en te ontvangen. Samen te bidden en te zingen en God te danken en te aanbidden.
Leerkrachten zijn in de gelegenheid om verleidingen en het omgaan met verleidingen aan de orde te stellen. Op elke leeftijd en in elke groep moeten er momenten zijn, waarin het mogelijk is dat elk kind zijn weerbaarheid oefent en vergroot. MSN is in en de mogelijkheden breiden zich steeds verder uit. Contacten zijn snel en oppervlakkig. Kinderen leren dat het mogelijk is om niet veel te hoeven (uit)delen in een relatie om toch aan bepaalde informatie te komen. Dat kan egoïsme versterken. Het is een leuke uitdaging om als leerkracht uit te werken wat de voordelen en de nadelen zijn van MSN of webcamgebruik, bloot in bladen en in films, kleding en make-up, etc. Het levert je heel veel informatie op en het geeft je handvatten om jouw pupillen verder toe te rusten vanuit het Bijbels gedachtegoed.
Ilona Jakobs