Buitengewone bouw van de giraf
De geboorte
Een pas geboren giraf “valt”, zo gezegd, letterlijk van 1,5 m hoogte in het leven. Zijn moeder is niet in staat om voor de geboorte eenvoudigweg op de grond te hurken. Ze zou in die houding ook tot een te gemakkelijke prooi worden voor de leeuwen. Vergeleken met de geboorte van andere zoogdieren, heeft de girafbaby een bijkomend probleem. Hij heeft een zeer breekbare lange nek, waar de rest van zijn 70 kg zware lichaam aan hangt. Als zijn kop als eerste naar buiten zou komen, dan zou hij zijn nek breken, als de rest van zijn zware lichaam op hem valt. Komt daarentegen zijn kop als laatste naar buiten, zou hij evengoed zijn nek breken, als door het gewicht van zijn lichaam zijn kop met geweld uit de moeder gerukt zou worden. Hoe heeft onze Schepper dit dilemma opgelost? Hij heeft de achterste heupen veel smaller geconstrueerd dan de voorste schouderpartij. De nek is net lang genoeg om de kop, die gelijktijdig op zijn heupen rust het geboortekanaal te laten passeren. De voorpoten komen het eerste naar buiten om daarmee de val van het dier af te remmen. Door de achterste heupen, wordt zijn kop ondersteund en afgeremd, aangezien de nek bewegelijk genoeg is, kan hij zich eenvoudig om de voorste schouders heen wikkelen. Alles loopt op rolletjes. Binnen enkele minuten staat het kalf gracieus tussen de poten van zijn moeder.
De bouw van de giraf
Ecologisch gezien past de giraf perfect in zijn omgeving en heeft daarin een belangrijke plaats en opgave. Zo zijn ze een boomtrimmer, waardoor wordt verhinderd, dat snelgroeiende bomen te veel schaduw zouden veroorzaken op de grond waardoor het gras afsterft, dat nodig is voor de grazende dieren. Verder hebben ze een wachtersfunctie, omdat ze vanaf grote hoogte de bewegingen van de katachtige roofdieren in de gaten kunnen houden.
Onder de verschillende soorten dieren op deze wereld, valt de giraf met zijn extreme lange nek en lange, op stelten lijkende, poten, wel bijzonder op. Zijn geniale bouw, door onze Schepper bedacht, vereist een extreem sterk hart, want bij gestrekte hals moet het bloed vanaf het hart naar de hersenen, een afstand van 2,5 m overwinnen. Zijn hart weegt dan ook 12 kg, kan 60 liter bloed per minuut door het lichaam pompen en moet een bloeddruk doorstaan, die het hoogste van alle zoogdieren is. Tijdens het drinken wordt de kop zo diep naar beneden bewogen, dat er een hoogteverschil van 5,8 m ontstaat. Als de Schepper daaraan niet gedacht zou hebben, dan zou de kop bij wijze van spreken exploderen. Dat wordt echter door een speciaal adernet , wondernet genoemd, dat de hersenpan omsluit, alsmede door verschillende bypasses verhinderd. De bloedvatwanden zijn bovendien zo elastisch, dat bij het oprichten van de kop genoeg bloed overblijft en het bloed niet gelijk uit de kop wegstroomt. In de aderen bevinden zich dan ook genoeg vaatkleppen, die bij het naar beneden bewegen van de kop een terugvloeien van het bloed naar de hersenen verhinderen.
Om de benodigde hoge bloeddruk te kunnen handhaven, is de linker hartkamer met een aanzienlijke dikte van 7,5 cm uitgevoerd. Als het dier ligt, kan er bij het dier een bloeddruk gemeten worden van 353/303 mm Hg. Ter vergelijking is dat bij de mens 135/80 mm Hg.
Aangezien alle constructiedetails gelijktijdig aanwezig moeten zijn, is de doelloos overkomende evolutieleer ongeschikt om de oorsprong van dit uitgedokterde systeem te kunnen verklaren. Sluit u liever aan bij de uitspraken van de Psalmist en met hem bidden: “Hoe wonderbaarlijk zijn Uw werken” (Psalm 66: 3).
dir. und prof. a.D. dr.ing. Werner Gitt