Creatie of evolutie

DE LOGICA VAN HET ARGUMENT VOOR CREATIE EN TEGEN EVOLUTIE

Degenen die in de evolutie geloven en die afgeven op iedereen die in de schepping gelooft, beweren gewoonlijk dat er geen wetenschappelijke theorie van de schepping is. Ze hebben gelijk! Schepping is een door God geopenbaarde waarheid. Een bijbehorende bewering van evolutionisten  is, dat er geen wetenschappelijk bewijs is voor de schepping. Hier hebben ze het mis! Creationisten hebben, als ze worden geconfronteerd met de frontale aanval op de schepping, vaak niet correct gereageerd, omdat ze de relatie tussen wetenschap en schepping niet correct begrijpen. Daarom proberen ze soms van creatie een wetenschappelijke theorie te maken.

De meeste creationisten begrijpen wel, dat het bewijs voor intelligent, doelgericht ontwerp in de natuur het bewijs is voor goddelijke schepping. Soms hebben ze echter de logica voor het argument van ontwerp in de natuur niet goed begrepen. Het doel van dit essay is om die logica uit te leggen.

Schepping is per definitie een goddelijk wonder. Een wonder vereist, dat God de natuurwetten overstijgt die Hij heeft ingesteld. Daarom kan het niet worden beschreven of uitgelegd in wetenschappelijke termen, noch  gereproduceerd door wetenschappers in het laboratorium. Bijgevolg kan er geen wetenschappelijke theorie of materialistisch scheppingsmechanisme[i] zijn. Omgekeerd beweren evolutietheoretici, dat ze theorieën ontwikkelen die de evolutie van complexe levende organismen verklaren en dat ze spontane materialistische mechanismen daarvoor ontdekken. Daarom ligt de bewijslast bij de evolutionisten. Ze moeten theorieën bedenken en testen die met succes de oorsprong van complexe biologische systemen verklaren en mechanismen ontdekken die aantoonbaar in staat zijn ze te produceren.

Zijn deze succesvolle evolutionistische theorieën en aantoonbare mechanismen ontdekt? Het antwoord op deze cruciale vraag is ‘nee’. In de eerste plaats levert het fossielenbestand geen reeksen tussenliggende fossielen op om een ​​proces van geleidelijke evolutie te documenteren waarbij de ene soort plant of dier wordt getransformeerd in een andere soort die nieuwe complexe ontwerpkenmerken bezit. En noch de klassieke genetica, noch de moleculaire biologie hebben testbare verklaringstheorieën of feitelijke naturalistisch-materialistische mechanismen voor de productie van evolutionaire nieuwheid aan het licht gebracht. Met andere woorden, evolutie moet de oorsprong van iets echt nieuws nog verklaren. Dat is wat de evolutietheorie juist moet doen om uit te leggen hoe microben in 3 miljard jaar evolueerden tot universiteitsprofessoren. Het moet uitleggen hoe een uiterst verbazingwekkende reeks complexe nieuwe ontwerpkenmerken de een  na de ander geleidelijk verscheen om die onwetende kleine kiem te transformeren tot een intelligente professor (die in evolutie gelooft?). Deze uitleg is nog niet gepubliceerd. Daarom faalt de evolutietheorie totaal in wat ze moet doen: de oorsprong van alles in de levende wereld puur in termen van materialistische oorzaak en gevolg verklaren.

Logisch gezien zijn er slechts twee verklaringen van oorsprong:
(1) spontaan materialistisch proces (dat wil zeggen evolutie) en
(2) intelligent, doelgericht ontwerp (dat wil zeggen schepping).

Zolang de evolutionaire wetenschap faalt in het ontdekken van het proces, blijft goddelijke speciale schepping een wetenschappelijk levensvatbare optie voor wetenschappers, leraren en studenten, want het is het enige alternatief. Elk onverklaard complex biologisch ontwerp (onthoud dat er nog geen enkel verklaard is) staat als wetenschappelijk bewijs tégen evolutie en vóór schepping. Er zijn slechts twee logische alternatieven: evolutie en schepping. Ofwel leven en soorten hebben een naturalistische bron ofwel ze hebben een bovennatuurlijke bron. Als theïstische evolutie in de discussie wordt geworpen, kan deze logischerwijze afgewezen worden. Theïstische evolutie moet, om “theïstisch” genoemd te worden, God het evolutieproces bovennatuurlijk laten gebruiken om Zijn doelen te bereiken. Maar evolutietheoretici staan erop, dat hun theorie volledig naturalistisch is en alleen tijd, toeval en verschillende materialistische effecten en processen omvat. Dus, de door seculiere wetenschappers aanvaarde evolutie en theïstische evolutie zijn elkaar uitsluitende concepten. Het ene is doelloos, ongeleid; maar het andere wordt op de een of andere manier geleid om de doelen van de Schepper te bereiken. Daarom kan het geloof in theïstische evolutie niet logisch worden gebruikt om te pleiten voor de acceptatie van de moderne evolutietheorie. Theïstische evolutie uitsluitend, blijven er dus slechts twee alternatieve verklaringen over: spontane materialistische evolutie en goddelijke speciale schepping. Zolang het ene – evolutie – doorgaat zonder succes op de cruciale punten, blijft het alternatief – schepping – een wetenschappelijk aanvaardbare optie.

Het negatieve karakter van de logica die we hebben geschetst, is door evolutionisten aangehaald in hun zaak tegen de schepping.  “Al jullie bewijs voor de schepping is slechts bewijs dat wordt aangehaald tegen evolutie”, zeggen ze; “Het is gewoon een ‘God van de gaten’[ii] argument.”  Dit is waar, per definitie, zoals we hierboven hebben laten zien. Niettemin is de logica sluitend – totdat ze een evolutietheorie bedenken die echt werkt.

Maar ons argument hoeft in werkelijkheid niet uitsluitend negatief te zijn. Het totaal van menselijke ervaring en observatie gedurende duizenden jaren is, dat complexe ontwerpen altijd ontstaan uit intelligente, doelgerichte denkwijzen. Nooit hebben mensen waargenomen dat een complex ontwerp voortkomt uit een niet-intelligente bron. In het geval van een organisme dat voortkomt uit een bevruchte eicel, geloven evolutionisten dat de ontwerpinformatie voor het organisme allemaal zit in de DNA-moleculen van de cel, genen genaamd. Dus waar komt die ontwerpinformatie vandaan? Waarom zouden we, als er geen bewijs is, aannemen dat de ontwerpinformatie in een ei geen intelligente geest als bron had? Waarom inderdaad? Is de beslissing om dit te doen niet grotendeels gebaseerd op iemands geloof? Ja, het is de keuze om in God de Schepper te geloven of God uit te sluiten van iemands kijk op de wereld. In het licht van de hierboven aangehaalde universele ervaring van het menselijk ras, stellen we echter dat het rationeler is om te geloven in een geschapen dan in een geëvolueerde wereld. En het lijdt geen twijfel dat geloof in een doelbewust ontworpen en geschapen wereld een gelukkiger, emotioneel bevredigender geloof is.

We moeten nog een tactiek noemen tegen de logica die we hebben uitgelegd. Men kan ontkennen, dat evolutie en schepping de enige twee alternatieven zijn. Mogelijk zijn er meer dan twee alternatieven. Ons antwoord hierop is: “Zijn die er? Vertel ons alstublieft wat die zouden kunnen zijn.“ Omdat we niet alles weten, is er wellicht een derde mogelijkheid. Maar totdat die verschijnt, blijft onze logica onweerlegbaar.

Goddelijke speciale schepping is nog steeds een wetenschappelijk geldige verklaring voor de oorsprong van het leven en voor alle soorten levende wezens die op aarde bestaan of  in het verleden hebben bestaan. Dit is een geloof, maar het is een rationeel geloof. En het is, naar onze mening, het betere geloof om te behouden, in dit moderne tijdperk van wetenschap en technologie, inderdaad, in elk tijdperk. We moeten het met vertrouwen en vreugde verkondigen (Psalm 100: 1-4).

 Matt Costella 

— Dr. Robert Kofahl (1924-2009). Reproduced from Foundation magazine, Issue 1, 2018.
Het artikel is met toestemming overgenomen van de Fundamental Evangelistic Association

[i] Een scheppingsmechanisme dat het niet-stoffelijke, dus ook God, uitsluit.

[ii] zie https://nl.wikipedia.org/wiki/God_van_de_gaten