SYNCRETISME

SYNCRETISME 

Kosmische harmonie
Heel begrijpelijk en veelal terecht is de kritiek op de verbrokkeling in onze cultuur van wetenschap, geneeskunde, techniek e.d. Newage zegt in reactie daarop: mens en natuur zijn één, alle godsdiensten zijn gelijkwaardig (syncretisme). De kern van alle godsdiensten is dezelfde, alleen de uiterlijkheden verschillen. Vele wegen leiden naar de ene waarheid. Daarom is Jezus Christus slechts één van de vele verschijningen van God. Dit staat haaks op Christus’ uitspraak dat Hij de weg, de waarheid en het leven is. Er zijn al velen geweest, naar verluidt, die de Christusgeest hadden, zoals Boeddha, Krishna, Mahdi en Jezus. We wachten nu op de wereldleider, soms genoemd de Maitreya, die ons zal leiden naar het licht. We leven nu in het Watermantijdperk waarin het vrouwelijke alle nadruk zal krijgen. Want de natuur dat is het vrouwelijke, de aarde is moeder Aarde, de godin Gaia of Gea. Let maar eens op hoe vaak in kranten en tijdschriften niet aarde met een hoofdletter gespeld staat. De aarde heeft al vier miljard jaar zichzelf geregeld zonder hulp van de mensen. De mens bedreigt nu dat zelfregelende mechanisme van de aarde. We dreigen de godin Gaia te vermoorden, maar daarmee ook onszelf. De enige manier om daaraan een halt toe te roepen is een verandering, transformatie van ons denken. Zo kan weer de kosmische harmonie hersteld worden, bijv. door de toepassing van biologisch-dynamische landbouwmethoden. En zo zien we de natuur de plaats van God innemen in het denken van veel mensen.De superioriteit van het vrouwelijke wordt gepredikt. Daar vloeit uit voort, dat ook in de godsdienst het vrouwelijke een vooraanstaande plaats moet krijgen. Vandaar dat we kunnen lezen (binnen het christendom) over voorstellen om niet alleen over Christus te spreken maar ook over Christa. Niet alleen over God de Vader, maar ook over God, de Moeder. Ook wordt de heidense voorstelling van de androgyne mens te voorschijn gehaald. De androgyne mens is de mannelijk-vrouwelijke mens. In moderne vorm wil dat zeggen dat de man meer het vrouwelijke en de vrouw het mannelijke in zichzelf moet ontplooien. En dat leidt ook tot het plaats geven aan mannelijke en vrouwelijke homoseksualiteit.

Wat staat centraal?
In toenemende mate kun je opmerkingen en verhandelingen lezen waarin Jezus Christus niet als de enige weg naar de Vader wordt gewezen. Er zijn ook andere wegen mogelijk. In dat kader is het niet verbazingwekkend dat een samenwerken en mogelijk samengaan met de r.-k. kerk  niet uitgesloten wordt. Integendeel. We zien al een nauwe samenwerking van luthersen en rooms-katholieken en van anglicanen en rooms-katholieken. Taizé, in Frankrijk, is een bekend voorbeeld van de integratie van protestant en r.-k. en van de aantrekkingskracht daarvan. Een stap verder is de samenwerking met moslims, hindoes, boeddhisten enz. In dat kader van samenwerking, van meerdere wegen naar het ene heil, is het niet te verbazen dat de toorn van God onder tafel verdwijnt en een God van liefde overblijft. Dat is veel aantrekkelijker. Daar past ook de weer oplevende leer van de alverzoening bij, die ook beïnvloed is door het gelijkheidsdenken. Dat betekent vervolgens dat ook wij alleen de liefde moeten hanteren, zeker ook naar onze broeders die een verkeerde leer brengen. Tucht is uit den boze. Alleen het in liefde aanvaarden is dan het antwoord, want liefde is hoger dan de waarheid. In het extreme milieudenken lijkt het er nogal eens op alsof de aarde in het middelpunt komt te staan in plaats van Jezus Christus; de aarde als godin; de regenboog in plaats van het kruis. Hier komt ook de feministische theologie om de hoek kijken: de nadruk op het vrouwelijke in het Waterman-tijdperk. Ook wordt het niet bepaald zeldzaam om over God, zowel de Vader, als de Zoon als de Heilige Geest in vrouwelijke termen te lezen.