transformatie

Dit begrip wordt door veel new agers graag en vaak gebruikt. Hiermee wordt de omwenteling op alle terreinen gekenschetst die door de nieuwe tijd mogelijk is geworden. Het begrip is afkomstig uit de techniek en wordt bij new ge toegepast op de verandering van mensen, hun denkpatronen en instellingen. Het proces kan beginnen, als men zijn eigen bewustzijn bekijkt, waarmee een nieuwe psychische structuur in werking wordt gesteld, die niet alleen betrekking heeft op ons bewustzijn, maar ook op onze hersenen en zelfs op ons lichaam!

De transformatie van een persoon of groep omvat vier fasen:

1. instappen of beginpunt: een openheid om alle oude begrippen en voorstellingen tot wankelen te brengen; dit geldt met name de invoering van het ‘zachte, vrouwelijke principe’ dat kenmerkend is voor new age,
2. verkennen of exploratie: uitvoering geven aan het voornemen om van oude schema ’s af te zien en deze los te laten; op dit niveau helpen leraren graag verder door middel van psycho-techniek, studie van geestelijke tradities, enzovoort,
3. verinnerlijken of integratie: in deze periode begint men zich van alle leraren van buiten los te maken en zich in te stellen om de ‘leraar van binnen’ te gehoorzamen, in stille tijd, inkeer, contemplatie,
4. verwezenlijken of samenzwering, in de zin van een volslagen wijzigen van paradigma’s, waarmee het ‘nieuwe bewustzijn’ wordt bevestigd en er nu naar streeft zich in de wereld te manifesteren. Bij deze vierde fase hoort ook een ‘missionaire’ visie om zoveel mogelijk mensen deelgenoot te maken van deze ’transformatie’.

Newagebegrippen zoals (wisseling van) paradigma en transformatie zijn eigenlijk karikaturen van bijbelse begrippen als bekering en wedergeboorte. Het newagedenken speelt in op het grote falen van het menselijk denken, dat zich heeft losgemaakt van God en zich, in de ijdelheid van mensenwaan, verzet tegen Gods Woord, dat immers Gods antwoord is op de problemen van de mens. New age en bijbels denken hebben met elkaar gemeen dat heel scherp wordt ingezien, dat de huidige samenleving, een ‘old age’, die bestaat uit ‘oude mensen’, nergens toe leidt en binnen korte tijd hopeloos zal vastlopen. Zowel new age als de Bijbel benadrukken de noodzaak van een radikale verandering. De een zoekt het heil bij de wereld der goden of demonen, de ander neemt de Schrift serieus en zoekt (en vindt) het heil bij God alleen. De Bijbel leert, dat wie in Christus is, een nieuwe schepping is, het oude is voorbijgegaan, het nieuwe is gekomen. Dit is een belofte en een geschenk van Godswege, dat slechts met dank aanvaard kan worden en niet iets waarnaar gestreefd moet worden. Het nieuwe leven in Christus houdt een waarachtige hervorming in, zoals ook wordt geleerd in Romeinen 12:1-2. Deze ‘bijbelse transformatie’ is, net als de transformatie die new age predikt, viervoudig:

• metanoia: anders denken, ‘onberouwelijke inkeer tot heil’ (2 Korintiërs 7: 10),
• epistrophe: ommekeer, verandering van richting, overstappen (van de mens uit gezien) van de brede weg naar de smalle weg (Handelingen 3:19),
• wedergeboorte, door het levende Woord van God, waardoor wij kinderen Gods worden genoemd en wij zijn het ook (1 Johannes 3:1),
• volheid van de Heilige Geest, waardoor wij ook kunnen wandelen overeenkomstig onze hoge roeping (Efeziërs 4: 1-4) en gevolg geven aan de grote opdracht om ‘discipelen te maken uit alle volkeren’ (Mattheüs 28:19).

De weg van de Bijbel is dus veel grootser en veel reëler dan de weg die new age wijst. Voor veel mensen is de bijbelse weg volslagen onbekend, of synoniem met ‘niet ten volle leven’, behorend tot een tijd die definitief voorbij is, de ‘Vissen’! Daarom daagt new age ook de christenen uit om de bijbelse boodschap, die is van alle tijden, in onze tijd opnieuw te verwoorden, met name voor wat betreft de roeping en hoop van de mens en Gods plan met de volken en de aarde.

De uitdaging van new age
Christenen worden door new age op een geweldige wijze uitgedaagd. Het blijkt dat voor veel mensen de bijbelse, christelijke waarden zodanig zijn verweerd, dat men zonder moeite ‘overstapt’ naar occulte zaken en die goedpraat met de Bijbel in de hand. Voorbeelden hiervan zijn het ‘christelijke’ reïncarnatie-denken, het toenemende syncretisme en de dialoog met de wereldreligies, het opkomen van de natuurreligies in feminisme en ecologie, enzovoort. Het gevolg is, dat christenen dikwijls niet meer weten wat zij eigenlijk geloven en waarom. Dan gaan zij openstaan voor allerlei invloeden van new age in het christendom en worden daarmee tot ‘christenen voor het hindoeïsme’: van buiten zijn zij christenen, maar in feite zijn zij ‘een hindoe in het diepst van hun gedachten’. Bovendien heeft zo’n christendom ook geen wervende kracht of, wat erger is, zij missioneren buitenstaanders tot christenen, die allerlei occulte rituelen integreren in hun ‘dienen van God’, zoals gebedstherapie, vallen in de geest, Jezus-visualisaties, militante meditaties, enzovoort. Vandaar dat een aantal christenleiders een dringende oproep doen om de uitdaging van new age tegemoet te treden. Dr. J. Verkuyl riep in dit verband op een newagecongres uit: “Geen overspel en ook geen buitenspel, maar tegenspel!”

Dit vereist een goede christelijke training. Om de geest van new age te weerstaan is een grondige bijbelstudie eerste noodzaak, bijvoorbeeld van Romeinen 1 tot 8. Daarnaast zullen belangrijke christelijke leerstukken opnieuw moeten worden verwoord en onderwezen, zoals:

• over God en de wereld, met name over de wijze, waarop God aanwezig is,
• over Christus en Zijn heilswerk, in de gelovigen en voor de wereld,
• over antropologie, de leer van de mens en zijn verhouding tot de machten,
• over een theologie der godsdiensten: de verhouding tot andere religies,
• over de onzichtbare wereld, de val van satan en zijn engelen/demomen,
• over de bijbelse toekomstleer, het duiden van deze tijd en de hoop op de parousie van Christus,
• over een gezonde apologetiek, die niet meer in de eerste plaats gericht is op de geseculariseerde, maar op de ‘gehindoeïseerde’ mens.