Is geslacht een kwestie van voelen?

“Zaadjes van verwarring”

Hoe de genderideologie kinderen laat twijfelen over wie ze zijn.

“Mam, ik denk dat ik misschien tóch een meisje ben.” Met een nadenkend gezicht staat Roan bij het aanrecht waar zijn moeder de laatste hand aan het eten legt. De moeder van Roan kijkt even verbaasd naar haar zoon, maar dan gaat haar een lichtje op. In de klas van Roan stond vandaag “seksuele vorming” op het programma… Een onwaarschijnlijk verhaal? Helaas niet! Sinds 2012 zijn scholen verplicht om kinderen in het basisonderwijs, voortgezet (onderbouw) en speciaal onderwijs seksuele vorming aan te bieden. In het basisonderwijs kunnen kinderen vanaf groep 1 les krijgen in die vorming. Het woord vorming geeft aan, dat kinderen in hun denken gevormd worden. Als we de maatschappelijke ontwikkelingen volgen, wordt duidelijk in welke richting dit vormingsproces zich ontwikkelt en wat er daarbij op het spel staat.

De genderkoek 
Een middel dat wordt ingezet om het denken van kinderen te vormen is “de genderkoek” 1.Kinderen zien een plaatje van een koek in de vorm van een menselijk lichaam waarop symbooltjes zijn aangebracht. De genderkoek maakt onderscheid tussen het biologische geslacht, de genderidentiteit, de genderexpressie en seksuele aantrekkingskracht

Het biologische geslacht, dat van man of vrouw, wordt gerelativeerd. Men zegt hierover, dat het geslacht van een kind bij de geboorte wordt ‘toegekend’ (in plaats van vastgesteld) op grond van geslachtskenmerken. Aan de ‘genderidentiteit’ lijkt meer waarde te worden gehecht. Die identiteit wordt vastgesteld op grond van iemands eigen gevoel. Iemand voelt zich jongen, meisje of iets anders. Men spreekt van een spectrum, je bent geen jongen óf meisje, maar er is een spectrum aan mogelijkheden. De term genderidentiteit is misleidend, want het suggereert iets over de daadwerkelijke identiteit van iemand te zeggen. Die term vertelt niet wie iemand ís, maar hoe iemand zich vóélt. Met genderexpressie wordt bedoeld, dat iemand zich op allerlei verschillende manieren kan uiten, kleden en gedragen. Ook hier is weer een spectrum van mannelijk naar vrouwelijk. Kinderen leren, dat dit oké is, (gender)diversiteit is iets om te uiten en te vieren. En los van dit alles ziet men seksuele aantrekkingskracht. Het hart op deze koek laat zien dat iemand zich aangetrokken kan voelen tot mannen, vrouwen, non-binaire personen, geen van deze personen of juist al deze personen. Ook dit wordt gepresenteerd als iets neutraals of positiefs, er zijn allerlei soorten liefdesrelaties mogelijk. Een eindeloos aantal combinaties van identiteiten en relaties is volgens deze ideologie denkbaar. Woorden als tolerantie, sociale veiligheid, veelkleurigheid, diversiteit, eigen keuze en vrijheid spiegelen dit alles aantrekkelijk voor. Kinderen mogen zelf kiezen wie en wat ze zijn en hoe ze zichzelf presenteren. Kinderen leren ook, dat het goed is om anderen volledig te accepteren in wie en wat ze willen zijn. Het gaat niet alleen om het respecteren van mensen en hun gevoelens, maar om het actief uitdragen dat je de ander steunt in hoe iemand zichzelf ziet en presenteert. Een leidster van een christelijk jeugdkamp vertelde hierover, dat de hele groep applaudisseerde toen een meisje vertelde, dat ze biseksueel was. Ook door evenementen als ‘paarse vrijdag’ 2 (al vanaf groep 1 van de basisschool!) en het hijsen van de regenboogvlag worden kinderen gestimuleerd om een positief standpunt in te nemen ten opzichte van de genderideologie. Maar, ís het werkelijke vrijheid om je eigen identiteit te kiezen (zelfidentificatie)³ en máákt de volledige acceptatie van ieders zelfbepaalde identiteit onze maatschappij veiliger?

Werkelijke worstelingen
Genderdysforie bestaat. Er zijn kinderen die soms al op heel jonge leeftijd verwarring ervaren over hun geslacht. Ze zijn jongen, maar voelen zich meisje of andersom. Voor deze kinderen, en hun ouders, kan dit een erg moeilijke weg zijn. Ze hebben goede en zorgvuldige begeleiding nodig om hier een weg in te vinden. Het gaat om een kleine minderheid van alle kinderen en bij de meeste van deze kinderen (ongeveer tweederde) verdwijnen deze gevoelens, als ze in de puberteit komen. Jongens voelen zich dan een man en meisjes voelen zich dan een vrouw. Ook zijn er kinderen die geboren worden met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken: interseksen. Soms laat hun lichaam niet duidelijk zien of ze jongen of meisje zijn. Ook voor deze kinderen en hun ouders geldt, dat ze goede en zorgvuldige begeleiding nodig hebben. Sommige jongens ervaren in hun puberteit, dat ze zich aangetrokken voelen tot iemand van hetzelfde geslacht. Ook voor meisjes kan dit gelden. Eveneens kan het zijn, dat jongens en meisjes nog niet zeker zijn tot welk geslacht ze zich aangetrokken voelen. Deze gevoelens kunnen leiden tot verwarring, schaamte en eenzaamheid. Het is belangrijk dat er voor deze kinderen en tieners een veilige plek is om in gesprek te gaan. Ja inderdaad, sociale veiligheid en tolerantie zijn, zeker ook voor deze kinderen en tieners, belangrijk! Toch is de vraag of een ideologie van vrijheid en eigen keuze, als het gaat om identiteit en relaties voor deze en andere kinderen daadwerkelijk helpend is.

Een veilige plek
En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep hij hen (Gen 1: 27). De Heere God schiep geen spectrum aan identiteiten. Hij schiep man en vrouw. Als we de Bijbel verder lezen, ontdekken we dat mannen en vrouwen van elkaar verschillen. Hun lichamen zijn verschillend geschapen en ook verschillen ze in de taken die ze op zich mogen nemen. Mannen zijn geroepen om hun taak en roeping als man op zich te nemen en vrouwen zijn geroepen om hun taak en roeping als vrouw op zich te nemen. Ook voor menselijke relaties geeft de Bijbel duidelijke kaders. God is niet alleen de Schepper van man en vrouw. Hij is ook Degene die het huwelijk bedacht heeft, als de plaats waar man en vrouw een eenheid vormen. In onder andere Efeze 5: 22-33 wordt beschreven hoe man en vrouw elk een eigen plek hebben in het huwelijk en hoe ze elkaar aanvullen. In dit gedeelte wordt uitgelegd, dat het huwelijk een beeld is van Christus en de gemeente. Ten diepste laat het huwelijk iets zien van Wie God is: Zijn liefde en trouw worden weerspiegeld. Het huwelijk is ook de plek waar kinderen geboren kunnen worden. De lichamen van man en vrouw zijn zo geschapen, dat ze door een eenheid te vormen kinderen kunnen krijgen. Een gezin naar Gods ontwerp is bedoeld als veilige plek waar man en vrouw zich geliefd weten en elkaar aanvullen en waar kinderen veilig en beschermd kunnen opgroeien. In een veilig gezin leren kinderen wie God is. Ze leren door wat ze van hun ouders zien: de waarde van liefde, trouw en toewijding. Door de liefdevolle zorg van hun vader en moeder leren ze iets begrijpen van de liefdevolle zorg van hun hemelse Vader. De kaders die de Bijbel geeft over wie we zijn en hoe we relaties vormgeven, zijn goed en heilzaam en bieden veiligheid en orde. Kinderen die leren, dat ze de vrijheid hebben om te kiezen wie en wat ze willen zijn en hoe ze relaties vormgeven, worden op een dwaalspoor gezet. Het is geen vrijheid om (jonge) kinderen bewust aan het twijfelen te brengen over het geslacht, dat ze van hun Schepper gekregen hebben. Het is ook geen vrijheid om het Bijbelse concept van huwelijk en gezin te relativeren tot een vorm van samenleven naast een veelvoud aan andere samenlevingsvormen. Deze ideologie biedt geen vrijheid maar wanorde en verwarring. Het maakt veilige kaders betrekkelijk en veranderlijk en daardoor onzeker en onveilig.

Een opdracht
Misschien denkt u, dat het op de basisschool van uw kind wel meevalt. Weet u het zeker? Het is raadzaam om u te laten informeren over wat er precies geleerd wordt tijdens de lessen seksuele vorming, maar ook naar welke (schooltv-) programma’s er gekeken wordt, welke kinderboeken er zijn en dergelijke. Gelukkig zijn er basisscholen waar een Bijbels geluid klinkt, ook als het over deze onderwerpen gaat. Laten we bidden, dat dit geluid mag blijven klinken! In alle gevallen is het goed om er als ouder en/ of opvoeder van bewust te zijn, dat de genderideologie niet alleen op scholen gepromoot wordt. In steeds meer populaire kinderprogramma’s is er aandacht voor bijvoorbeeld transgenders. Ze worden gepresenteerd als voorbeeldfiguren. Ze durven het aan om taboes te doorbreken, ze strijden voor acceptatie en hebben het ultieme doel bereikt om helemaal ‘zichzelf’ te zijn. Ook kinderboeken, sociale media, tijdschriften en musea dragen steeds vaker deze genderideologie uit. Er worden zaadjes van verwarring in kinderhoofdjes geplant. De verwarring zit niet alleen in de leugen dat jongen of meisje zijn vooral een gevoel is, maar ook in de dubbele boodschap: om te voorkomen dat mensen worden gepest of buitengesloten is het nodig om alle vormen van diversiteit te accepteren en te omarmen. Ouders en opvoeders hebben de opdracht om ander zaad te zaaien, het goede zaad van Gods Woord. In een tijd van verwarring rond identiteit en relaties is het onze opdracht om kinderen goed en helder onderwijs te geven over deze onderwerpen. We mogen hun vertellen over Gods prachtige plan met het huwelijk en het gezin als veilige plek waar kinderen mogen opgroeien. Ze mogen leren, dat er een God is Die goede en heilzame kaders geeft waarbinnen ze kunnen groeien en ontwikkelen van jongen tot man of van meisje tot vrouw. Tegelijk is het goed om hen te leren om bewogen te zijn met de gebrokenheid bij mensen om hen heen en om niet alleen tolerant te zijn, maar ook moedig genoeg om in liefde de waarheid te spreken. Tolerantie zonder de waarheid te vertellen, laat mensen dwalen in het donker.  En hoe het verder ging met Roan? De moeder van Roan had zich goed ingelezen in de onderwerpen die op school behandeld werden. Ze had er een gewoonte van gemaakt om op de dagen dat Roan seksuele vorming kreeg, te bidden voor Roan, voor zijn juf en voor de klas. Bovendien hadden de ouders van Roan het onderwerp seksuele vorming al met hem voorbereid, voordat de lessen op school begonnen. De Bijbel was daarbij steeds hun leidraad geweest. Toen Roan met zijn vraag thuiskwam, kende zijn moeder hem al lang goed genoeg om te weten, dat het hier slechts ging om een vluchtige verwarring, veroorzaakt door een kringgesprek over transgenders. Ze kon de verwarring van haar zoon dan ook al snel wegnemen: “Roan dit is geen onderwerp waar jij over hoeft te tobben, jij bént een jongen!” Ook in deze tijd van verwarring is het mogelijk om kinderen een Bijbels fundament mee te geven als het gaat om identiteit en relaties. Net als de moeder in het voorbeeld mogen we bidden, dat de Heere God Zelf de harten en gedachten van kinderen zal bewaren (Filippenzen 4: 6 en 7). Een verantwoordelijke opdracht die we niet uit de weg mogen gaan, maar ook een opdracht die we in afhankelijkheid van de Heere God mogen volbrengen.

Mirjam Both

  

1  https://seksuelevorming.nl/onderwerpen/week-van-de-lentekriebels/thema-week-van-de-lentekriebels-2021-seksuele-en-genderdiversiteit/

2  https://www.paarsevrijdag.nl/basisschool#section-0

3  https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2021/05/06/vereenvoudiging-transgenderwet-wijziging-geslacht-in-geboorteakte-makkelijker