Kanjertraining: Bijbels of religieus denken

Herhaaldelijk zijn wij geconfronteerd met ouders die niet willen dat hun kinderen deelnemen aan de kanjertraining. Bijna altijd krijgen ouders te horen dat deelname verplicht is. En als ouders dan toch niet willen dat hun kind deelneemt, volgt vaak het dreigement, dat ze hun kinderen dan maar van school moeten halen.
Er zijn zowel vanuit Bijbels als vanuit wetenschappelijk oogpunt veel bezwaren tegen de kanjertraining. In de kanjertraining worden pestsituaties nagespeeld. Kinderen moeten elkaar uitschelden en vernederen. Vervolgens moeten ze zich leren verdedigen. Maar kun je de zonde uitbannen door schelden en vernederen? Natuurlijk kan dat niet. Tijdens het zogenaamde pettenkwadrant krijgen kinderen petjes op. Kinderen die gepest worden, krijgen een geel petje op, dat symbool staat voor het bange konijn. Kinderen die goed in staat zijn om zich te verdedigen, krijgen het witte petje op, dat symbool staat voor de tijger.

Eén van de grondregels van deze training luidt dat kinderen respect moeten hebben voor elkaar. Maar bij een nadere beschouwing ontdekken we, dat alleen kinderen met het witte petje respect verdienen.
Een nog zwaarwegender bezwaar is echter dat de kanjertraining met een mensvisie en pedagogisch kader komt, die haaks op de Bijbel staan. Volgens de kanjertraining zijn kinderen van nature al geneigd om het goede te doen, en daarom gelooft men, dat er diep van binnen een kanjer zit. Onze kinderen zouden alleen de kanjertraining nodig hebben om dat te ontdekken.
Volgens de Bijbel zijn we sinds de zondeval echter geneigd om het kwade te doen, en worden we vaak veeleer gedreven door hebzucht en eerzucht. De zonde maakt ons jaloers en gefrustreerd. Dit zijn de oorzaken van pesten. Diep van binnen zit er geen kanjer, maar een zondaar die vergeving en vernieuwing nodig heeft.
Kanjertraining wordt gepresenteerd als een antipestmethode. Dit is misleidend, want de kanjertraining blijkt bij nader onderzoek een religieuze levensbeschouwing. Het woord ‘religie’ betekent ‘verbinden’, en dat is precies wat men met de kanjertraining wil: kinderen verbinden tot een kanjergemeenschap. Een religie spreekt zich uit over de oorzaak van het kwaad. Volgens de kanjertraining is het kwaad niet absoluut, maar slechts relatief. Men gelooft, dat kinderen daarvan verlost kunnen worden door de kanjertraining. Kanjertraining is net als iedere religie een verlossingsleer, en biedt verder een compleet kader voor normen en waarden.
Net als iedere religie heeft wetenschap voor de kanjergelovigen niet het laatste woord. Uit een onderzoek door vijf universiteiten en het Trimbos Instituut, blijkt dat de kanjertraining totaal niet effectief is. Ook dit is echter voor de gelovigen van de kanjerreligie geen reden om te stoppen. Kanjertraining is een identiteitsbepalende, non-theïstische religie. Daarom worden scholen met de kanjertraining ‘kanjerscholen’ genoemd. Er zijn zelfs kanjerkerken.

Het klinkt zeer aantrekkelijk: diep van binnen zit er in ons een kanjer. Maar het is in strijd met wat de Bijbel leert. Zelfs bekeerde mensen zijn geen kanjers. Hoe kan een christelijke school de kinderen dan kanjers noemen? Hoe kan het dat ze een training gebruiken, die uitgaat van de mensvisie dat kinderen geneigd zijn tot het goede? De Bijbel leert toch, dat dat iedereen in zonde is ontvangen en geboren? We moeten onze kinderen daarom niet kanjertrainen, maar ze christelijk opvoeden. De zondebok met het gele petje treft volgens de kanjertraining blaam en verdient daarom geen respect.

De Bijbel leert ons het tegenovergestelde!