De ordelijke bouw van DNA als argument tegen evolutie

Erfelijke eigenschappen liggen opgeslagen in het DNA van de celkern. Ik denk dat op dit moment de opbouw van het DNA het sterkste argument vormt tegen evolutie.
DE ORDELIJKE BOUW VAN DNA ALS ARGUMENT TEGEN EVOLUTIE

Prof. Dr. Willem den Otter
(hoogleraar zoölogie)

Erfelijke eigenschappen liggen opgeslagen in het DNA van de celkern. Ik denk dat op dit moment de opbouw van het DNA het sterkste argument vormt tegen evolutie. Ik volg hierbij de volgende gedachtegang:

Alle erfelijke eigenschappen liggen gecodeerd in DNA. Anders gezegd: het DNA in een cel zorgt er voor dat een mens, een dier of een plant kan groeien uit een cel, meestal een bevruchte eicel. De letters van deze code worden gevormd door de bouwstenen die men basen noemt. Deze basen heten Guanine (G), Adenine (A), Cytosine (C) en Thymine (T). Er wordt dus gebruik gemaakt van een alfabet van maar 4 letters. Deze letters worden alleen gebruikt voor het maken van 3-letter woordjes. Als we zo’n woordje even aangeven met 1-2-3 , dan zijn er voor 1 vier mogelijkheden, namelijk G, C, A, en T. Dit geldt ook voor 2 en 3. Het hele taaltje heeft dus slechts 4 x 4 x 4 = 64 verschillende woordjes. Dit is overigens voldoende want deze 64 woordjes duiden aminozuren aan; en er zijn slechts ruim 20 verschillende aminozuren, zodat 64 woordjes meer dan voldoende is. Deze aminozuren zijn op hun beurt weer de bouwstenen van de eiwitten waaruit ons lichaam is opgebouwd. Een reeks basen zoals AAT-GAC-TAG-GGC- vormt dus in dit geval 4 woordjes die coderen voor 4 achter elkaar liggende aminozuren; dat is het beginnetje van een eiwitmolecuul. Hoe die vertaling van woordjes naar aminozuren en eiwitmoleculen precies gaat, is voor dit betoog niet belangrijk.

De mens heeft 3 miljard basen in het DNA. Die moeten precies in de goede volgorde liggen. Een foutje in slechts één op de 3 miljard basen kan tot een erfelijke ziekte leiden, zoals bloederziekte, kleurenblindheid, zenuw- en spierziekten. Veel andere foutjes worden echter getolereerd. Biologie leert dus dat menselijk DNA 3 miljard basen keurig op een rijtje moet hebben. Evolutie beweert dat dit alles door toeval ontstaan is (ik heb het dus over wat John Jacobs een “materialistische atheïstische” evolutietheorie noemt).
We zouden de basen kunnen nummeren van 1 tot drie miljard. Die zouden door toeval allemaal in de goede volgorde komen te liggen. Dat betekent voor base nummer 1 een kans van 1 op 4 , want er zijn 4 verschillende basen, die ieder toevallig op de eerste plaats zouden kunnen komen. Dit zelfde geldt voor alle basen t/m de 3 miljardste. Het aantal basen-reeksen dat door toeval zou kunnen ontstaan neemt schrikbarend snel toe. Probeer het maar eens met 6 basen. Nu zijn er al 4 x 4 x 4 x 4 x 4 x 4 = 4096 combinaties mogelijk. Slechts één hiervan zou de juiste zijn. Voor het genoom van een mens zou de kans dat de goede reeks van 3 miljard basen door toeval op een rijtje terecht komt een kans maken van 1 op de 4 tot de macht 3 miljard. Dat is een getal dat bestaat uit precies 1.806.179.974 cijfers! Die kans is dus zo klein dat het onvoorstelbaar is.
Ik zal proberen duidelijk te maken waarom dit onvoorstelbaar is. Ik denk dat het enigszins duidelijk te maken is met ruimtelijke voorbeelden:
Laten we beginnen deze kans te vergelijken met de kans om de bekende speld in een hooiberg te vinden. Laten we een speld zoeken van 1 mm3 in een hooiberg van 10 bij 10 bij 10 meter. Die hooiberg is 10 000 x 10 000 x 10 000 maal groter dan die speld. Anders gezegd: hij is 10 tot de macht 12 maal groter. Oftewel, die hooiberg is een miljoen x een miljoen maal groter dan die speld. Nu we er over nadenken wordt het duidelijk dat het verstandig is om geen speld in een hooiberg te gaan zoeken! Maar dit gaat nog maar over een getal met 12 nullen! We moeten nadenken over een getal met zo’n 1,8 miljard cijfers!
Zo kan je ook uitrekenen hoe groot de kans is om een speld van 1 mm3 te vinden in een ruimte zo groot als de aardbol. De aardbol is ongeveer 10 tot de macht 27 maal zo groot als onze speld.
Iedereen zal begrijpen dat het geen enkele zin heeft om zo’n speld op aarde of ergens in de aardbol te zoeken. Daar komt nog bij: 10 tot de macht 27 is nog niets vergeleken met een getal van 1,8 miljard cijfers.
Laten we nog iets groters bedenken. Licht verspreidt zich vanuit één punt in alle richtingen met een snelheid van 300.000 km per seconde. In één jaar wordt dat dus een fabelachtig grote lichtbol. Wat rekenwerk levert op dat zo’n lichtjaar-bol ongeveer 3,5 maal 10 tot de macht 57 mm3 bevat. Deze gigantisch bol heeft een omvang in mm3 die toch maar slechts 58 cijfers vergt. Dit is nog steeds niets vergeleken met 1,8 miljard cijfers. Het is duidelijk dat de kans dat DNA door toeval ontstaat onvoorstelbaar klein is.
Het lijkt me duidelijk dat een correct DNA-molecuul niet door toeval kan ontstaan.
Laten we eens even veronderstellen dat er toch langs deze weg een cel te voorschijn komt en dat daaruit een man groeit. Waar komt dan een vrouw vandaan die bij hem past? Het evolutionistische antwoord zou kunnen zijn: de vrouw komt uit de man (bijvoorbeeld door verlies van een Y-chromosoom en duplicatie van een X-chromosoom). Maar hoe kan die man bestaan en zich voortplanten zo lang er nog geen vrouw is?
Er zijn natuurlijk nog heel wat andere problemen. Een mens kan alleen leven wanneer er voldoende planten en dieren beschikbaar zijn. Het eten van die planten en dieren heeft alleen maar zin doordat zij biologisch aan een mens verwant zijn. Een mens heeft zuurstof, water en voedsel nodig. De temperatuur moet zeer nauwkeurig geregeld worden. Hoe kan het dat deze zaken allemaal keurig door toeval op het juiste moment aanwezig zijn?

Misschien vraag jij je af waarom dit DNA-molecuul-als-bezwaar-tegen-evolutie zo belangrijk is. Het antwoord is dat DNA essentieel is voor het ontstaan van leven; de hele complexiteit van ons biologische bestaan wordt aangestuurd door dit molecuul. De problemen die een materialistische atheïstische evolutietheorie oproept om dit molecuul te verklaren zijn nu wel duidelijk geworden.

Natuurlijk ken ik nogal wat argumenten die tegen de geschetste gedachtegang ingebracht worden. Het lijkt me goed enkele de revue te laten passeren:
– Argument: Evolutie is wel degelijk mogelijk, want in een paar miljard jaar kan alles wel ontstaan. Mijn antwoord is, dat een paar miljard jaar veel te kort is. Want een miljard jaar heeft slechts ongeveer 3 maal 10 tot de macht 16 seconden. Dat is veel te weinig om door toeval iets te laten ontstaan waarvan de kans ongeveer is 1 op een getal met 1,8 miljard cijfers.
– Argument : Er is niet alleen puur toeval; er bestaan ordenende principes of bepaalde stappen in de vorming van zo’n molecuul . Antwoord: Waar zijn dan die ordenende principes die ervoor zorgen dat het eerste DNA netjes wordt gevormd?
– Argument: Er hoeft waarschijnlijk veel minder DNA door toeval gemaakt worden, want heel veel stukken DNA worden vele malen gekopieerd. Antwoord: Dat is wel zo, maar dat lost het probleem niet op. Stel je maar eens voor dat elk stuk DNA wel 1000 keer voorkomt; dat zou betekenen dat niet 100% van het DNA door toeval gemaakt moet worden, maar 0,1%. Er moeten dan niet 3 miljard basen door toeval op een rij gemaakt worden, maar 3 miljoen. De kans dat zoiets door toeval gebeurt is ongeveer 1 op een getal met ongeveer 1,8 miljoen cijfers. Ook dit is niet realistisch.
– Argument: Er zijn 64 3-letter woordjes voor ca 20 aminozuren. Er zijn dus aminozuren die door meer dan één 3-letter woordje worden benoemd. De toevals-kans voor een correct DNA wordt dus aanzienlijk groter. Daarvoor moet je corrigeren. Antwoord: Dat klopt. Maar een simpele berekening toont ook hier aan dat dit geen realistische kans biedt voor de toevallig correcte vorming van DNA.
– Argument: Leven begon niet met menselijk DNA maar bijvoorbeeld met DNA van een bacterie. Dat DNA is veel kleiner. De kans op de toevallige vorming van dit bacterie DNA is gigantisch veel groter dan van menselijk DNA. Antwoord: Accoord. Maar de kans is nog steeds onrealistisch klein.

Zo lang het DNA binnen evolutionistisch denken door toeval moet ontstaan, is dit mijns inziens het hardste argument tegen evolutie. Darwin echter ging uit van één of meer door God geschapen levensvormen. Deze aanname van Darwin is met het bovenstaande bevestigd.

Darwin schreef zijn boek in 1859. Sindsdien is de evolutietheorie niet meer weg te denken uit de biologie. Maar de argumenten tegen de evolutietheorie lijken mij vele malen sterker dan de argumenten ervoor.

Nu ik vaststel dat de evolutietheorie het DNA niet kan verklaren, zal het voor iedere lezer duidelijk zijn, dat ook creationisme (opgevat als alternatieve natuurwetenschap) het mechanisme van het ontstaan van dit molecuul op geen enkele manier kan verklaren. Ik ben dus geen evolutionist en ook geen creationist. Ik kan me heel goed voorstellen dat een onderzoeker nadenkt over mechanismen die het ontstaan van DNA kunnen verklaren. Maar ik denk dat de conclusie nu nog altijd is: er bestaat geen zinnige en onderzoekbare hypothese voor het ontstaan van het complete menselijke DNA. Ik kan ook niet inzien waarom een wetenschappelijk onderzoeker persé een hypothese moet hebben ter verklaring van het ontstaan van het DNA . Ik denk dat we alleen kunnen zeggen :
“Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar…..” (Romeinen 1:20).
Maar dan hebben wij de gebieden van natuurwetenschappen, evolutionisme en creationisme verlaten.