Vasten in de maand ramadan

Uitleg begrip
De ramadan is de 9e  maand van het islamitische maanjaar. Het is de vijfde ‘zuil’ van de islam en voor moslims een heilige maand. Immers, in deze maand zou Mohammed door de engel Gabriël zijn eerste openbaring van de koran ontvangen hebben, in de 27e “nacht van de bestemming”[1].     Nergens wordt het wezen van de islam – de oefening van gehoorzaamheid en onderwerping onder de wil van Allah – zo duidelijk als in de vastenmaand ramadan”[2]. Deze verplichte vasten is als een “innerlijke voorbereiding op het persoonlijk aannemen van Allahs geopenbaarde woorden. … Het wordt tot toetssteen van de onderwerping aan Allah. In enkele islamitische landen wordt iedere moslim met gevangenisstraf vervolgd, die openlijk deze vasten breekt”[3].   Omdat de islamitische tijdrekening het maanjaar volgt, dat elf dagen korter is dan het zonnejaar, verandert het begin van de ramadan door alle jaargetijden heen. Moslims moeten zich van zonsopgang tot zonsondergang onthouden van vast en vloeibaar voedsel, van roken en van geslachtsverkeer… Deze verplichte vasten is een “innerlijke voorbereiding op het persoonlijk aannemen van Allahs geopenbaarde woorden…   De ramadan eindigt met drie dagen ‘feest van het breken van de vasten’, bij de Turken ‘suikerfeest’ genoemd. Tijdens de ramadan moeten alle moslims wel wereldwijd zich “als een gesloten strijdgemeenschap” tegen niet-moslims aaneensluiten, maar het strijden zelf is dan “een ernstig vergrijp”(2:217)[4]. Militante moslims houden zich echter niet aan de traditionele wapenstilstand in de ramadan. Na de ramadan is de situatie totaal anders:    “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, dood dan hen die Allah iemand anders als goddelijk toevoegt, waar u hen ook maar vindt; grijpt hen, omsingelt hen en loert op hen (andere vertaling: stelt een valkuil voor hen op)!” (9:5). Dit vers in de koran wordt veelzeggend het zwaardvers genoemd.

Ramadan of Bethlehem
Wanneer we de islamitische betekenis van de ramadan tot ons laten doordringen, dan kunnen we als wedergeboren christenen over de ramadan alleen maar bedroefd en bezorgd zijn. De nacht van de 27e van die maand is de ‘heilige nacht’ van de islam, die “beter is dan duizend nachten” door de openbaring van de koran.   Christenen daarentegen vieren een heel ander herdenkingsfeest: de geboorte van Jezus Christus in Bethlehem, anders gezegd: Gods Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Dat inspireerde tot het lied: “Stille nacht, heilige nacht”. Jezus Christus is “het Woord Gods” in Persoon (Op 19:13) – niet de koran. Jezus Christus is Gods laatste Woord, “het woord der Waarheid” (Joh 17:17) – niet Mohammed. Christenen gedenken niet een boek, maar een Persoon, Gods Zoon, die mens geworden was om te zoeken en redden wat verloren is en uiteindelijk om in onze plaats de rechtvaardige straf van de heilige God op onze zonden aan het kruis op Golgotha op Zich te nemen.   Kunnen we als christenen dan wel met onze klas, onze jeugdkring, onze gemeente enz. deelnemen aan de islamitische ramadan en ‘vieren’ dat een antichristelijke profeet een antichristelijke en antisemitische openbaring zou hebben gekregen, die niet alleen Jezus’ historische zoendood aan het kruis en Zijn opstanding uit de doden ontkent, maar vooral ook Jezus Christus als Gods Zoon loochent en onze medegelovigen onder de ex-moslims, die Hem als zodanig belijden, met de doodstraf bedreigt?

 


[1] De naam van de soera luidt: De bestemming; zie ook 2:184-185
[2] paul Gerhardt Buttler: Der Ruf vom Minarett
[3] Abd al-Masih: Islam und Okkultismus, 45-46
[4] gebruikt is de koranvertaling van Kramers