Sacrale dans

Sacrale dans Bijbelse duiding en weerlegging
In de meeste religies is ‘sacred dance’ een uitdrukking van toewijding aan de godheid en een middel om in contact met ‘het hogere’ te komen.
Sommige sacrale dansers (zoals derwischen en sjamanen) beogen hierdoor, in trance, boodschappen door te geven en door te krijgen.
Sommige christelijke gemeenten zien sacred dance als uitdrukking van aanbidding van God, door Hem het lichaam als offerande aan te bieden. Dit zou de gelovigen brengen tot ‘creatieve ontdekkingen en expressies (onder het mom van kunstvormen), die vroeger onbekend en zelfs taboe waren.		 In het Oude en het Nieuwe Testament heeft de dans geen plaats in de samenkomsten van gelovigen. David stelde wel zangers en muzikanten aan bij de tempeldienst, maar geen dansers. Wel zien we de priesters op de Karmel rondhinken, dansen (1 Kon. 18:26,29) en in geestvervoering komen.
De reidans was in Israël een uiting van spontane vreugde en beslist geen middel om een geestelijke boodschap over te brengen, laat staan een methode om met God in contact te komen.