de uitnodiging

De beoordelingen van het boek van Paul Young zijn in Duitsland en Amerika anders dan in ons land. De Bijbelse waarheid is in geding.

‘DE UITNODIGING’[1]
van de auteur Paul Young

Auteur
William Paul Young woont in Canada. Hij is de zoon van een zendelingenechtpaar op Nieuw Guinea. Een emotionele band met zijn ouders heeft hij nooit gehad, leden van de Papoea-stam hebben hem seksueel misbruikt en dierbaren zijn te vroeg en plotseling uit zijn leven weggerukt. Young bleef overeind door al het kwaad wat hem was aangedaan en dat hij anderen aandeed in een ‘hut” te stoppen, een plek die zo diep verborgen lag, dat hij zelfs onbereikbaar leek voor God. In eerste instantie schreef Young het boek voor zijn kinderen om te laten zien dat God veelzijdig en oneindig is. Centraal staat de vraag: ‘Waar is God bij pijn en verdriet?’

Inhoud
Mack is een man die ‘het grote verdriet’ met zich meedraagt. Een last die ontstond, toen hij tijdens een kampeervakantie met zijn kinderen zijn vijfjarige dochter Missy verloor aan een verknipte moordenaar. Na een zoektocht worden in een verlaten hut aanwijzingen van een brute moord gevonden. Vier jaar later ontvangt de rouwende Mack een briefje – schijnbaar van God – met de uitnodiging om opnieuw die vreselijke hut te bezoeken.
Na het betreden van zijn ergste nachtmerrie (= de hut) verandert die  in een paradijselijke plek. Mack maakt kennis met God, gepersonifieerd in een Afro-Amerikaanse vrouw die zich ‘Papa’ noemt. Ook maakt hij kennnis met timmerman Jezus en met Saruya, een verpersoonlijking van de Heilige Geest. Er ontspint zich een aftastend en vervolgens diepgaand gesprek met op de achtergrond de bijna kosmische vraag: ‘Waar is God in de gewone mensenwereld die zo vol is van pijn en verdriet? Waarom greep hij niet in bij de ontvoering van Missy en hoe moet het verminkte gezin omgaan met vragen over schuld en vergeving?’ Mack komt tot nieuwe inzichten over God en zijn eigen leven.

Beoordelingen uit ons land
Het laat je, los van alle kaders, opnieuw nadenken over wat Gods liefde nu werkelijk inhoudt. – EO Visie

[…] knap gecomponeerd en toegankelijk geschreven […] – Nederlands Dagblad

Wie graag aan theologische scherpslijperij doet, heeft handenvol werk aan dit boek. Maar dat laat onverlet dat ‘De uitnodiging’ een verrassende en uitdagende roman is. – Friesch Dagblad

Het boek geeft op zijn minst een fris en nieuw beeld van God. – De Stentor

Technisch is het een goed boek. Het leest vlot, de schrijfstijl is prettig en zal een breed publiek trekken. Ook de indeling van het verhaal is goed. Het taalgebruik is eenvoudig gehouden, maar komt zeker niet simpel over. Er zijn regelmatig passages die een korte overdenking tot gevolg hebben. Gewoon om het even goed tot je door te laten dringen. De citaten van bekende personen aan het begin van een hoofdstuk zijn niet willekeurig gekozen, maar vormen een daadwerkelijke toevoeging aan de roman. Al met al een prima prestatie voor een debuutroman.

Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die moeite hebben met de personen van God in dit boek. Het blijkt echter niet de bedoeling te zijn van Young om God als een zwarte vrouw neer te zetten. Hij wil ons wijzen op het feit dat God zich op vele manieren kan laten kennen en dat wij mogen doordringen tot Zijn Vaderhart. Wanneer je zo naar het verhaal van Young kijkt, kun je God beter leren begrijpen. In de Bijbel lezen we over God in een wolkkolom en vuurkolom bij de tocht door de woestijn, als mens bij Abraham en Lot, als man bij Jacob en uiteindelijk natuurlijk als De Zoon des Mensen die in de wereld kwam als bewijs van Gods liefde.  Sommige beelden vond ik heel mooi: God als werkwoord i.p.v. zelfstandig naamwoord bijvoorbeeld. Of het idee dat voor God het instituut kerk niet bestaat. Andere spraken me minder aan: de relatie tussen mens en God als horizontale cirkel. Het gedeelte van het lopen over het water vond ik wat gekunsteld. – www.boekenmening.nl

Beoordeling uit Duitsland door Wolfgang Bühne[2]
Waarom men voor dit boek moet waarschuwen.

1. Het boek gaat in tegen het tweede gebod. Het geeft een beeld van God dat niet overeenkomt met de Heilige Schrift, waarin God zich heeft geopenbaard, maar is een product van  menselijke fantasie, humanistische, esoterische voorstellingen. Dat is godslastering, zelfs al heeft de auteur de beste bedoelingen.

2. Het boek werd volgens de schrijver niet als ontspanningslectuur geschreven, maar met het uitdrukkelijke doel een “ accuraat beeld van het wezen en karakter van God te laten zien”. Maar het tragische is, dat de lezer hier een volledig verkeerd beeld van God krijgt, waarbij o.a. de gerechtigheid en heiligheid van God verborgen is en de lezer daardoor misleid en bedrogen wordt. Het kameraadschappelijke “papa” in het boek komt niet overeen met de God van de Bijbel, die geen mens zal zien en leven (Ex 33: 20) en “voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten” (Openb 20: 11).

3. Het probleem van de zonde, de realiteit van hel of eeuwige verdoemenis wordt gerelativeerd of ontkend. Er wordt een evangelie van het goede gevoel gesuggereerd, dat de lezer niet tot erkenning van eigen verlorenheid brengt en Jezus Christus niet als Heer van ons leven onder het oog brengt. Daniel Hames zegt hierover: ‘De drie-enige God wordt een ‘werkwoord’, de natuur van Christus wordt opgedeeld en Zijn kruisdood van elke betekenis ontdaan. Het heil heeft vervolgens niets meer met persoonlijk geloof in Jezus te maken maar geldt automatisch voor alle mensen.’

Winfrid Kuhn zegt het als volgt: ‘Drie vrolijke personen die de ziel een beetje masseren, kunnen de werkelijkheid van Gods wezen niet beschrijven. Woorden als zonde, Gods gerechtigheid en alle andere centrale Bijbelse getuigenissen blijven onvermeld of worden verzacht. Zelfs eeuwige verlorenheid wordt gerelativeerd.’

Het is duidelijk dat de schrijver in zijn roman traumatische gebeurtenissen die hij als kind of als jongere thuis of in zijn omgeving meemaakte, verwerkt heeft. Het dubbelleven, farizeïsche arrogantie, gebrek aan geloofwaardigheid en het vaak formele christelijke leven zonder warme betrokkenheid tot de Verlosser, lijkt de achtergrond van het boek te zijn. Er wordt zo een karikatuur van het christen-zijn gemaakt waarbij Bijbelse dogmatiek, consequente navolging, bindend gemeenteleven en de erkenning van autoriteitsstructuren in diskrediet raken. Daarom waarschijnlijk ook de sterke nadruk op relaties, liefde, “papa God”, spiritualiteit, intuïtie en gevoel.

Daarmee zijn dit soort publicaties bij alle kritiek op de inhoud en de eenzijdigheid tegelijkertijd een sterke uitdaging om onze eigen erkenning van en leven als navolger van de Here Jezus aan een kritische zelfbeproeving  te onderwerpen. We zouden de vraag moeten stellen of in ons persoonlijk leven evenals in ons gemeenteleven echte karaktertrekken van  onze Here Jezus te zien zijn, die ons alleen in de Bijbel getoond worden en of er een overeenkomst in leer en leven bij ons te zien is.
www.ekklesia-nachrichten.com

Beoordeling 1 uit de Ver. Staten (USA) door Warren Smith[3]
God in alles?

Een weinig zuurdeeg maakt het gehele deeg zuur (Gal 5:9).

De uitnodiging wordt beschreven als een christelijke roman en leest als een waar gebeurd verhaal, maar is een allegorische novelle. Het boek bevat postmoderne spirituele ideeën en leringen dat het Bijbels christendom uitdaagt. ‘De Uitnodiging’ is een fictief voertuig dat bepaalde religieuze begrippen op de kop zet en tegengestelde spirituele scenario’s presenteert. Er worden dingen in beschreven die echt lijken, maar het niet zijn. Het boek spreekt over Gods liefde en vergeving. Paul Young werkt in dit betrokken en emotionele verhaal toe naar de newage-leer dat God in alles en iedereen is.

Deze leer zegt, dat God niet alleen transcedent (= boven ons), maar ook immanent (in iedereen en alles is). Volgens newage-kenners dé sleutel tot alle magie en mysteries. Volgens newage-leider Benjamin Creme zal de Nieuwe Wereld Religie worden gebaseerd op deze “zo boven, zo beneden” leer (De terugkeer van Christus en de Meesters van de Wijsheid).  De Bijbel maakt echter duidelijk dat de mens niet goddelijk en de mens niet God is (Ez 28:2; Hosea 11:9).
Het boek lijkt ogenschijnlijk de diep gevoelige zaken rond de moord op een kind te beschrijven. De lezer wordt door het verhaal geraakt op een emotioneel niveau. Het gebruik van poëtische vrijheden om zijn hoogst subjectieve en vaak on-Bijbelse, spirituele inzichten over te brengen, wordt echter steeds problematischer naarmate het  verhaal vordert. Dit wordt het duidelijkst als hij de persoon van “Jezus” gebruikt om plotseling  de fundamentele leer van de NewSpirituality/New World Religion te introduceren. “God, die de oorzaak/grond is van  alles wat bestaat, woont in, rondom en door alle dingen” (pag. 112).[4]

De ‘Jezus’ in ‘De Uitnodiging’ is niet de ‘Jezus’ van de Bijbel
Zonder Paul Young en zijn boek verkeerde motieven toe te schrijven, lijkt het gebruik van spirituele creativiteit een christelijke instemming te geven aan de new age/nieuwe spiritualiteit van de ‘Nieuwe Wereld Religie’. Zijn vermenging  van waarheid en dwaling kan erg verwarrend zijn voor de lezers en God is niet de auteur van verwarring ( 1Cor 14:33). Dwaling is als zuurdesem, een beetje zuurdesem doortrekt het geheel. Dit te vergoelijken is ontrouw aan God en aan zijn Woord en gevaarlijk voor diegenen voor wie Christus stierf.
Voordat christenen een of meer exemplaren van dit boek kopen, moet hun duidelijk worden wat deze schrijver uiteindelijk leert en wat ze aan vrienden en medegelovigen doorgeven.
Herescope, 21 juni 2008

Beoordeling 2 uit de USA
Het boek heeft een boodschap. Ik zag hiervan een sterk voorbeeld in het tijdschrift “Well-being”uit 1992 waar het newage-inzicht werd beschreven als komende van de ‘innerlijke geest’ van de auteur. Veel mensen geloven in het kwaad, de zonde en duistere krachten. Het is de bedoeling  dat u het tegengestelde leert, dat er geen duivel, geen hel, geen zonde en schuld is, behalve in de creatieve geest van de mensheid.
‘De Uitnodiging’ brengt een soortgelijke ontkenning van de werkelijkheid. Door het negeren of herdefiniëren van zonde en schuld wordt een inclusief, maar vals christendom gebracht. Door ook satan buiten beschouwing te laten, verzwakken ze Gods waarschuwing voor misleiding.

Roger Oakland, auteur van het boek ‘Faith Undone’ zinspeelde op deze verandering  in zijn artikel “Mijn reis naar de Rethink-conferentie”. “Al bijna tweeduizend jaar hebben veel belijdende christenen de Bijbel als grondslag voor het christelijk geloof gezien. De visie van de Rethink-conferentie is echter dat het christendom, zoals wij dat kennen, op z’n retour is en vervangen moet worden. Sprekers beweerden, dat het christendom opnieuw moet worden overdacht, wil de naam van Jezus Christus op aarde blijven.” Geen ruimte voor de historische Jezus? Moet er een nieuwe voorstelling van God komen om hem passend te maken voor de groter wordende universele kerk? Dat lijkt de doelstelling van  de vrouwelijke god in ‘De Uitnodiging’. Ze zegt het volgende tegen de hoofdpersoon Mack:

“Dat ik voor jou verschijn als een vrouw en  mij papa laat noemen, is om je beeldvorming  te mengen en je te helpen niet zo snel terug te vallen in je religieuze ideeën.” Ziet de heer Young zo het christendom?

‘The Shack’ is geschreven als een persoonlijke belijdenis dat de lezer betrekt in virtuele dialogen met een speelse, cultureel relevante god. ‘De Uitnodiging’ biedt geen standaard voor goed of fout, er is dus geen noodzaak van Bijbelse bekering. Het ongewenste in de  Bijbel wordt genegeerd. In de kerk gaat het om relaties en delen met elkaar. In ‘De Uitnodiging’ ontmoet de lezer een toegeeflijke God die zich onderwerpt aan menselijke gewoontes. Ze kijken door de sluier tussen leven en dood, zien de vreugde die daar heerst en praten met geliefden, subtiele voorbeelden van dodenoproepen, wat in de Bijbel verboden wordt. Hij ervaart zelf het astrale reizen, in het boek ‘vliegen’ genoemd.

“Wat een geweldige mogelijkheid biedt de verbeelding,” zei de fictieve Jezus, “die kracht alleen al maakt jullie zoals wij.”

De dialogen, die ontstaan nadat Mack de hut betreden heeft, versterken de nieuwe visie op God. Volgens ‘de vrouwelijke god’  is er geen opstanding en terugkeer van de ‘nieuwe  Jezus’ naar de hemel geweest.

De Bijbel zegt het anders. Trouwens noch God, noch de Heilige Geest zijn ooit door een mens gezien. Maar hier zien we de drie-eenheid in menselijke vorm op aarde. In tegenstelling tot de ware God, oefent deze valse drie-eenheid geen gezag uit over de mens. Dit moet de hedendaagse postmoderne kerkleiders aanspreken, zij schuwen woorden als soevereiniteit en  autoriteit. Een God die de standaard bepaalt voor alle tijden zou hen in hun belangrijkste doel kunnen belemmeren: inclusieve relaties en authentieke gemeenschap. Zonde, schuld en het gezag van God worden ontkend. Zelfs Gods genade is nietszeggend.

Net zoals andere virtuele ervaringen wakkert het lezen van ‘De Uitnodiging’ de verbeelding van de goedgelovige aan. Het plant percepties die nieuwe overtuigingen schept, in een open geest. Te midden van deze  misleidingen biedt de ware God hoop:

‘Wanneer je bij mijn Woord blijft, bent u werkelijk mijn leerlingen. U zult de waarheid kennen en de waarheid zal u bevrijden’ (Joh. 8: 31 en 32).
Bron. www.crossroad.to