Anders leren kijken: moslims leren kennen, begrijpen en bereiken.
door Dr. Nabeel T. Jabbour, uitg. Novapres, ISBN 978-90-76596-05-1, 256 pagina’s, € 17,90.
Postmoderne visie
In dit boek wil de schrijver een handleiding geven hoe we als westerse christenen gevoeliger kunnen zijn en meer begrip tonen voor moslims en hun islamitische cultuur. Aan de hand van de fictieve persoon Ahmed, wiens opvattingen een samenvoeging zijn van die van vele echte personen, wordt over een aantal zaken weergegeven hoe de moslims zouden denken over het christendom en de christenen.
Jabbour beschrijft zijn aanpak als postmodern. Als postmoderne mens kunnen wij niet meer alleen op het rationalisme leunen en de feiten weergeven, maar nemen het hart en de emoties het over. Jabbour suggereert om diepgaande relaties aan te gaan met moslims en vooral ook goed te luisteren naar hun opvattingen over het christendom. De fictieve Ahmed geeft zijn opvattingen over de boodschap van het christendom en de boodschapper. Helaas is er in deze postmoderne aanpak niet de mogelijkheid om naast het luisteren, uitleg te geven of zelfs de opvattingen te weerleggen.
De christelijke vocabulaire wordt door Ahmed als verwarrend gezien. Om de moslim tegemoet te komen zouden we dus de Arabische vocabulaire moeten gebruiken in onze evangelisatie. Dit geldt dan dus ook voor de namen van Jezus en God. Hier gaat Jabbour helemaal voorbij aan de theologische implicaties hiervan en of Jezus en Isa of God en Allah wel gelijk gesteld kunnen worden aan elkaar.
Aanpak auteur
Jabbour wil het christendom losmaken van de westerse cultuur die bij moslims zoveel weerstand oproept. Hij schrijft, dat hij gelooft dat moslims niet beledigd zijn vanwege Christus, maar vooral vanwege onze verpakking. Ook argumenteert hij dat het belangrijk is om een moslim te laten weten dat als hij tot geloof komt in Christus, hij zijn islamitische cultuur niet achter zou hoeven te laten. Of dit überhaupt mogelijk is vanwege de verstoting door de familie of anders vanwege de grote verbondenheid van de islam met die cultuur, daar gaat Jabbour helaas niet op in. In een voorbeeld geeft hij aan dat door voldoende respect te tonen voor de andere cultuur er uiteindelijk zelfs wel acceptatie zou kunnen zijn voor de bekering van een familielid. Hier heb ik grote twijfels over, want de teksten in de Koran over deze “zonde” zijn toch niet veranderd?
Waar gaat het om?
De postmoderne aanpak in dit boek laat ons vooral veel respect hebben voor de opvattingen van anderen. We moeten de moslims leren liefhebben. Toch dwingt de liefde van Christus om de ander de waarheid te verkondigen. Dat is pas echte liefde. Daarom is het jammer dat dit boek ons de mogelijkheid ontneemt om werkelijk over de theologische inhoud te kunnen discussiëren.