GEESTENGIDS OF GELEIDEGEEST

GEESTENGIDS OF GELEIDEGEEST

Als resultaat van imagerie of visualisering komt het veelvuldig voor dat een geestelijk wezen te hulp komt bij het richten van de creatieve fantasie op het gewenste doel. De geestengids is als het ware de tegenspeler, vanuit ‘de andere zijde’ van het medium dat bij een seance optreedt. Daardoor kan zij in contact treden met de wereld der geesten, alias de geesten der overledenen.

Bij bepaalde psycho-technieken wordt de mens geleerd zijn eigen medium te zijn, zoals bij Silva Mind Control. Bij religieuze mensen doet deze gids zich dikwijls als ‘Jezus’ voor, een Jezus die zich laat ‘verbeelden’ en zich bereid verklaart om onze opdrachten uit te voeren. . . Dit zijn de zogenaamde Jezusbeelden, waardoor tal van christenen in verwarring worden gebracht.

Wat zegt de Bijbel over ons ’tweede lichaam’?

De Bijbel kent geen etherisch lichaam, maar constateert dat bij het sterven ‘de adem’ (ziel of geest) van de mensenkinderen opstijgt naar boven en de adem (het leven) der dieren neerdaalt naar beneden (Prediker 3:21). De Schrift waarschuwt voor ieder pogen, op lichamelijke of op psychische wijze, om de door God gestelde grenzen te doorbreken en in contact te treden met de wereld der demonen of boze geesten, zoals in Ezechiël 8.

Wel kent de Schrift het verschil tussen de ‘innerlijke mens’ (de herschepping in Christus) en de ‘uiterlijke mens’ (èle nog aan de gevolgen van de zondeval onderhevig is), bijvoorbeeld 2 Korintiërs 4:16-18 en Romeinen 7:21-25. Maar bij de opstanding ontvangt de mens zijn nieuwe lichaam, in heerlijkheid, waarmee de verlosten voor eeuwig bij God hun intrek mogen nemen en Hem mogen dienen in onvergankelijke heerlijkheid, bijvoorbeeld 1 Korintiërs 15:35-49, 1 Thessalonicenzen 4:13-18 en Openbaring 20:4-6.

Evenmin als bij het ‘oproepen en bevragen van doden’ erkent de Bijbel reizen van de ziel of het treden buiten het lichaam, zoals dat bij het animisme en het sjamanisme gebeurt. Immers, de doden rusten in de Here en degenen die in het dodenrijk wachten op het oordeel, zijn daar in verzekerde bewaring zonder communicatie met de levenden, zie Lucas 16:19-31. De zogenaamde bewijzen zijn dus nog geen reden om ons denkkader te wijzigen en het fenomeen over Gods Woord te doen heersen! De verklaring kan niet anders zijn dan dat boze geesten

als ‘vliegende boodschappers’ de mens op bedrieglijke wijze brengen tot de sensatie van ‘echte reizen’.

Hier staan dus twee werelden van denken, twee paradigma’s, tegenover elkaar:

• de wereld van de occulte fenomenen (thans niet meer als ‘bijgeloof weggeredeneerd),
• de wereld van de Bijbel, Gods Woord, die uitdrukkelijk het terugkeren van de doden naar dit leven uitsluit.

Waar het nu om gaat is het volgende: breekt Gods Woord stuk op de ‘authenticiteit’ van wat men ziet, of meent te zien, of worden deze als ‘bedrieglijke verschijningen’ (zie 2 Thessalonicenzen 2:9) ontmaskerd vanuit het onfeilbare Woord van God? Het antwoord op deze vraag bepaalt wat in de komende tijd ons ‘paradigma’ zal zijn:

• aangepast aan het tijdperk van de Waterman, of
• vasthoudend aan de absolute waarheid van de Bijbel.