Het huwelijk in ere, het bed onbezoedeld – Bijbelse visie op relatievorming

Het huwelijk in ere, het bed onbezoedeld – Bijbelse visie op relatievorming

Inleiding
De Bijbel begint met een huwelijk (tussen Adam en Eva) en eindigt met een huwelijk (de bruiloft van het Lam). God heeft dus een bedoeling met het huwelijk. Deze bedoeling te kennen en te leren is noodzakelijk, opdat wij tot een huwelijk naar Gods wil komen. Geloven wij vandaag nog dat God het is die samenvoegt (Mat 19:6) en dat Hij getuige is bij het huwelijk (Maleachi 2:14)? De huidige opinie in veel christelijke gemeenten en de staat waarin veel christelijke (huwelijks)relaties verkeren, vragen om een grondige Bijbelse bezinning. Er ligt een bijzondere pedagogische rol in het gezin en in de gemeente. Ik noem bewust het gezin als eerste, omdat voor de vader een sleutelrol is weggelegd zoals we zullen zien. Laat ik eerst een definitie van seksualiteit geven: Een geschenk van God aan de mens (Gen 3) dat niet alleen dient tot voortplanting, maar tot eenwording van man en vrouw, een afbeelding van Christus en de Gemeente (Ef 5:32). (R.H. Matzken, Dialectisch woordenboek, pag.34).

Gelijkvormigheid aan de wereld?
In december 2012 werd Bert den Hertog, destijds directeur van de landelijke studenten organisatie IFES, bevraagd welke veranderingen hij onder christelijke studenten waarnam. Hij zei: “Dat verschillen verdwijnen zie ik bijvoorbeeld in een onderzoek naar seksualiteit dat is uit-gevoerd onder verschillende studentenverenigingen. De verschillen tussen christelijke en niet-christelijke studenten op dit gebied zijn miniem .“ Het blijkt dat seksuele gemeenschap in christelijke kringen al lang niet meer het exclusieve domein van het huwelijk is. Zelf heb ik sinds 2006 in het bestuur van een christelijke boekhandel gezeten en durf te beweren dat de meeste christelijke boeken die de laatste tien jaar zijn uitgekomen op het gebied van relatie-vorming, ronduit on-Bijbels zijn. Sterker nog, door te suggereren dat het christelijke boeken zijn, worden onze jongeren ingewijd in een wereldse visie op relatievorming en seksualiteit waardoor de betekenis van het huwelijk wordt uitgehold en samenwonen en echtscheiding als normaal gezien worden. De ervaring van anderen is daarbij de norm geworden. De relatie betekent ook niet meer onder hetzelfde dak te leven en de ander hoeft ook geen christen te zijn, zoals bleek vlak voor de kerst in het interview bij de NOS: “Zij gelooft, hij niet”.
Annemijn (19) heeft geen probleem een relatie met een ongelovige aan te gaan. “In de eerste maand stelde Annemijn haar kersverse vriend al meteen op de proef: of hij aanwezig wilde zijn bij haar doopdienst….Ik vroeg hem erbij, omdat dat toch wel een heel belangrijk moment is voor mij.” Daarmee stemde hij in. En seks voor het huwelijk dan? Annemijn: “We hebben daar best veel over gesproken, maar denken er allebei hetzelfde over: het hoort bij een gezon-de relatie, dus het is geen bezwaar voor ons.” Het geloof is voor Annemijn naar eigen zeggen vooral een manier van leven. “Ik hou er niet van om over mensen te oordelen. Dat staat zo in de Bijbel en daar leef ik naar.” Wel of niet naar de kerk? “Ik ben in de weekenden veel bij hem. Daar is geen evangelische gemeente, dus ik kan niet vaak gaan.”

De mens centraal?
Een verschuiving heeft plaats gevonden van trouw aan de ander naar trouw aan jezelf in de relatie. Als het niet meer goed voelt, dan neem je een relatiepauze. Dat werkt bevrijdend. De, wat mij betreft diabolische, vraag wordt dan gesteld: Kan ik leren om mezelf trouw te blijven, of moet ik de relatie beëindigen? Meestal wordt de relatie beëindigd. Het gaat niet meer om trouw aan God en trouw aan de ander, maar het gaat om trouw aan jezelf. De bevrijding is niet van de zonde, maar van het juk van de Bijbel en van God, zodat jezelf de norm bent geworden. De mens op de troon die zichzelf tot god heeft gekroond en zelf bepaalt wat goed en kwaad is en zich niet meer laat beoordelen. Dit sluit aan bij de verandering in veel christelijke gemeenten waar ook de geloofsbeleving centraal staat. Hiermee wordt bedoeld het gevoelsmatig zelf vaststellen dat God aanwezig is. Vaak in muziekmomenten. Het moet goed voelen voor mij. Christus, het Woord, staat niet meer centraal maar de hoorder, de mens en zijn ervaring. De Bijbel wordt selectief gelezen en de zonde wordt niet meer benoemd. Het kruis van Christus is een holle klank geworden, het vlees tiert welig en het is een kwestie van tijd dat de zonde uitbreekt. Dezelfde man-made theologie komen we tegen bij relaties. Het voelt goed, ik ben gelukkig, God heeft mij zo gemaakt.

Seriële monogamie als nieuwe norm?
Ik sprak een christenstudent die mij introduceerde tot wat nu gangbaar is onder christelijke studenten: “seriële monogamie”. Je bent trouw in een seksuele relatie dat vraagt de Bijbel, maar hoe lang de relatie duurt, dat weet je niet. Je kunt dus een relatie aangaan en beëindigen en daarna gewoon weer op zoek gaan naar een nieuwe relatie. De relatie kan voor de studie-duur zijn, maar ook voor een vakantie. Tijdens mijn studententijd gingen (niet-christelijke) studenten uit en ruzieden bij thuiskomst welke jongen bij welk meisje ging slapen. Een “one night stand”. Het kan nog bonter. Er zijn tegenwoordig muziekfeesten waar hotelkamers voor ‘het moment’ kunnen worden gehuurd. De drogredenering van seriële monogamie zal nu wel duidelijk zijn.
In het Engels heb je de uitdrukking “to fall in love”. Wij zeggen verliefd worden of raken. Dat is passief. Daarmee wordt een onrealistisch en on-Bijbels beeld geschetst, alsof het iets is dat je overkomt, waar je niets aan kunt doen en dat dus onweerstaanbaar is. Het wordt voorgesteld als een dierlijk magnetisme. Daarnaast kan dit gevoel ook weer gaan, zoals we lezen bij Amnon (2 Sam 13:15). Deze leugen die vooral via films en muziek tot ons komt, maakt niet gelukkig. Jezus, zegt in Joh 4:18 tegen de vrouw bij de bron te Samaria: “Gij hebt wel gezegd: Ik heb geen man. Want gij hebt vijf mannen gehad, en die gij nu hebt, is uw man niet; dat hebt gij met waarheid gezegd.” Ze was kennelijk niet gelukkig in de liefde.

Kiezen wij of voegt God nog samen?
Wij zijn geschapen naar Gods beeld met een goddelijke bestemming. Door de Heere Jezus mogen christelijke jongens en meisjes biddend op zoek gaan naar degene die Hij bestemd heeft. Hij wil hen samenvoegen tot hun geluk, maar ook tot Zijn eer en bruikbaarheid. Veel voorbeelden uit de Bijbel tonen dat aan. Dit betekent wel: zonder bekering geen verkering.
Ik noem hier kort een Bijbels voorbeeld in het huwelijk tussen Izaäk en Rebecca (Gen 24). We zien hier dat God Rebecca als vrouw voor Izaäk kiest en haar bij hem brengt. Zij is zeer schoon, een maagd, behulpzaam en gastvrij. Er wordt instemming, ja zegen, van haar ouders gevraagd en ook zij zelf wordt gevraagd of ze wil. Als Rebecca Izaäk voor de eerste keer ontmoet, bedekt zij zich met haar sluier. Wat een verschil met de ontdekkende kleding die we heden ten dage in veel christelijke gemeenten tegenkomen! Pas aan het eind van het verhaal wordt zij hem tot vrouw en hij kreeg haar lief. Ik geloof, dat we in dit verhaal een diepere zin zien van hoe de gemeente als bruid bij Christus wordt gebracht door de Heilige Geest (de knecht Eliëzer), maar ook een praktisch voorbeeld hoe God een jongen en een meisje samen kan brengen tot voortgang van zijn heilsplan in volmaakt geluk. Het huwelijk is een uitdruk-king van Gods geheimenis en grote heilsplan voor de mens.
In Deut 22 zien we de huwelijkswetten waarbij de centrale boodschap is dat seksuele gemeen-schap hoort bij een levenslange huwelijksrelatie. Seks is voor ín het huwelijk en niet vóór het huwelijk. Seks vóór het huwelijk is dus een vorm van ontucht. Ontucht volgens de Nederland-se wet zijn alle handelingen die gedachten opwekken met een seksuele strekking die in gaan tegen de geldende sociaal-ethische norm. De Bijbelse norm is anders dan de huidige maat-schappelijke norm. Het is niet alleen de Bijbelse norm, maar ook de Bijbelse ervaring, zoals we zien bij Izaäk, Boaz (Ruth 4:13) en Jozef (Matt 1:25). De ongetrouwden die geslachtsge-meenschap begeren … laten zij trouwen! Want geslachtsverkeer hoort binnen het huwelijk van man en vrouw.(1 Cor 7:9.)
In Gen 5 lezen we, dat de zonen Gods zagen dat de dochters der mensen schoon waren en zij namen wie zij maar verkozen en dan komt in het volgende hoofdstuk Gods oordeel over de wereld. Dit vleselijke principe van zien en kiezen wie je maar wilt, ligt ten grondslag aan veel huwelijksongeluk ook in onze dagen. De vorsten van farao zagen Sarai’s schoonheid en brachten haar bij farao, Sichem zag Dina en lag bij haar en verkrachtte haar, Simson zag een vrouw en wilde haar hebben. Daarna zag hij een hoer en lag bij haar. Uiteindelijk verloor hij zijn ogen! David zag Bathseba….  Wij moeten dus leren te zien op God en af te zien van onze eigen begeerten. God leerde Samuël dat de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet het hart aan. Gods leiding is nodig in het maken van de juiste keuze.

De rol van de vader in de opvoeding
Het Bijbelse beeld is opvoeding tot Christus, zoals we lezen in Gal 3: 23 en 24. Opvoeding gaat in eerste instantie uit van het Bijbelse denken. Het is de taak van de ouders om kinderen dit denken te onderwijzen en de noodzaak om hieraan ondergeschikt te leven. Dit, totdat ze in Christus zijn ingelijfd, Hem hebben leren kennen en de werkelijkheid van de inwoning van zijn Geest weten. In de christelijke opvoeding gaat het dus niet om opvoeding tot onafhanke-lijkheid en (wereldse) vrijheid.
De vader waakt ook over de eer van zijn huis en van zijn dochter, zodat zij als maagd het huwelijk in kan gaan. (Deut 22). Ook mocht het heilig zaad niet vermengd worden met de volkeren rondom (Ezra 9). Dus geen ongelijk juk (2 Cor 6:14) met een ongelovige, maar trouwen mits in de Heere.
De vader is ook hoofd in zijn gezin. (1 Cor 11:3 en 1 Cor 15:28). Hij voedt zijn zonen op, zodat ze zelf als hoofd kunnen functioneren. De dochters gaan van het hoofdschap van de vader door het huwelijk naar het nieuwe hoofdschap van hun man. (Ef 5) Daarom moet een zoon ook zijn ouderlijk huis verlaten en zijn vrouw aanhangen. Goede boeken over dit thema zijn “Hartstocht en reinheid” en “The mark of a man” van Elisabeth Elliot

Slot en waarschuwing
Als wij God en Zijn woord eren, dan zal Hij ook ons tot ere brengen. Ik spreek regelmatig toekomstige zendelingen en mag dan getuigenissen horen hoe God man en vrouw bij elkaar heeft gebracht. Sommigen komen uit door zonde gebroken situaties. Als de Bijbel tot levensnorm wordt verheven, dan komt Zijn genade tot een volledig herstel. Dat zien we ook bij Rachab. Het huwelijk zij in ere bij allen en het bed onbezoedeld, want hoereerders en echtbrekers zal God oordelen lezen we in Hebr 13:4. Dit zijn ernstige woorden voor onze tijd.

Ing. W. van der Meer

 

https://www.ifes.nl/actueel/nieuwsarchief/interview-bert-den-hertog/#.WIcHkk4iyM9
http://nos.nl/op3/artikel/2149970-zij-gelooft-hij-niet-we-staan-best-verschillend-in-het-leven.html
https://www.psychologiemagazine.nl/advies/trouw-aan-mezelf-in-mijn-relatie/
Hartstocht en reinheid – Elisabeth Elliot