Hoe wordt de grondslag gelegd in de eerste vijf levensjaren, waardoor je in de tienerjaren afhaakt?

In 2010 verscheen bij Way of Life Literature het boek “Keeping the kids: How to keep our children from falling prey to the world”(Hoe bewaren we onze kinderen voor het ten prooi vallen aan de wereld), een omvangrijk werk (482 blz.). De auteur, David Cloud, gaf toestemming om één hoofdstuk te vertalen. Dat hoofdstuk heeft bovenstaande titel. Het hoofdstuk is bewerkt overgenomen uit een preek van wijlen J.B. Buffington (1923-2009) in de Calvary Baptistchurch, Lakeland, Florida.

Het grootbrengen van kinderen behoort iets vreugdevols te zijn. Je zou thuis moeten zitten lachen om alle kleine dingen die gebeuren. Je behoort gelukkig te zijn. Ik kan over tieners spreken, omdat ik er zelf vier heb gehad. Mijn jongste dochter is 23, dus ik weet wel wat van tieners. Ik heb mensen horen zeggen: “Alles ging prima, totdat mijn kinderen tieners werden Toen ging het mis.” Het spijt me dat ik het moet zeggen, maar het is anders. Het meeste heeft al plaatsgevonden voor ze vijf jaar oud waren. Daarom roep ik alle moeders dringend op: “Laat niemand anders op je kinderen passen, behalve jijzelf en andere godvrezende mensen”. In die eerste vijf jaar worden houding, gedrag, veiligheid, doelen en veel andere zaken al ontwikkeld en ze zullen tot volle wasdom komen gedurende de tienerjaren. Een kind is als een computer. Wat je erin stopt, komt eruit. Je kunt iets in een computer stoppen en bidden dat er iets anders uit zal komen, maar dat zal niet gebeuren. Ik dring er op aan geen tijd te verspillen, maar vroeg te beginnen.

Hieronder staan enige oorzaken waardoor ouders hun tieners kunnen verliezen.

1. Ga af op wereldse raadgeving in plaats van het Woord van God met betrekking tot het opvoeden van kinderen.

“Welzalig de man die niet wandelt in de raad der goddelozen” (Psalm 1:1). De wereld kan je niet vertellen hoe je je jongen of meisje moet opvoeden. Het maakt me niet uit hoe goed ze opgeleid zijn: God kent de menselijke natuur beter dan wie ook. Hij heeft de kinderen gemaakt en jij moet je vasthouden aan het Woord van God. Het werkt! Wereldse raad opvolgen is dé manier om hen kwijt te raken.

In Hosea 4:6 staat: “Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis….” In Hosea 8: 12 staat: “Al schrijf Ik hun tienduizendvoudig mijn wetten voor, toch worden deze geacht als die van een vreemde.”

Waarom roken tieners marihuana? Dat doen ze om de werkelijkheid te ontvluchten en een fantasiewereld binnen te gaan. Dames die ’s middags soapseries op de tv volgen, vluchten uit de werkelijkheid. Als je verwacht je kinderen op te voeden en het soort vrouw meent te zijn dat je moet zijn, kun je die programma’s beter uitzetten en die dingen vergeten. Dat is geen realiteit. Dat is vluchtgedrag, het is dromen. Dat is net zo goed een vlucht uit de werkelijkheid, als een kind dat marihuana rookt.

2. Beschouw kinderen als een last, een plaag, een vloek, een rover van je tijd en plezier.

Een kind weet hoe je over hem denkt en reageert op dezelfde manier naar u toe. Zelfs een baby weet of je van hem houdt of niet. Als je denkt dat je kinderen een plaag zijn en een last die je in de weg staan, dan kun je hen maar het beste weggeven, want ze zullen je veel hartaanvallen bezorgen, als ze tieners worden. Je programmeert in hun hart dat ze je in de weg staan, dat ze je tijd kosten, dat ze alleen maar een last zijn, dat ze niet waardevol zijn en tegen de tijd dat ze tieners worden, komt al die wrok eruit. We moeten er rekening mee houden dat onze kinderen “een erfdeel des Heren zijn en Zijn beloning” (Psalm 127:3), omdat ze zullen leven en handelen naar wat wij hun hebben verteld dat ze zijn door onze houding ten opzichte van hen. Als ik hun heb verteld dat ze de vreugde van mijn leven zijn, dan is dat de manier waarop ze zullen leven.

3. Maak je bezittingen belangrijker dan je kinderen, maak je thuis geen fijne plaats.

Je vertelt hun: “Ga naar buiten; ga van mijn tapijt af!” en dan ben je verbaasd dat ze als tieners niet meer thuis willen komen. Nou geloof ik niet dat kinderen dingen stuk moeten maken en ik geloof dat ze moeten leren hoe ze rommel moeten opruimen, maar de mensen die in het huis wonen zijn belangrijker dan het huis, de meubels, het tapijt en de piano. Ik ben graag thuis. Daar kan ik mijn schoenen uitschoppen in de woonkamer. Daar kan ik ontspannen en mezelf vermaken; en ouders, jullie moeten er zorg voor dragen dat de kinderen zich ook zo voelen. Het is maar zelden gebeurd dat mijn kinderen vroegen of ze een nachtje weg mochten blijven. Als thuis een fijne plaats is, zullen ze hun vrienden er mee naar toe nemen. Voordat een kind vijf jaar is, weet hij of thuis een plaats is waar hij gelukkig is en waar hij zichzelf kan vermaken.

Nu geloof ik niet in een smerig huis. Er is een verschil tussen een vies huis en een huis dat comfortabel en een beetje rommelig is. Een vies huis is niet schoongemaakt, maar in een rommelig huis wordt geleefd. Wat zullen je kinderen denken van de plaats die ‘thuis’ wordt genoemd, als ze tieners zijn geworden? Plezier? Vreugde? Thuis zou de plek moeten zijn waar je je vrienden mee naar toe kunt nemen en plezier kunt hebben. Het belangrijkste wat ouders moeten doen, is hun kinderen ervan verzekeren dat zij belangrijker zijn dan wat ook in dat huis. Natuurlijk leer je hun hoe ze met de spullen moeten omgaan, maar ze moeten begrijpen dat zij degenen zijn die werkelijk belangrijk voor je zijn.

4. Vergelijk een kind ongunstig met een ander.

“Waarom kun je niet zijn als je zusje?” “Waarom gedraag je je niet zoals die jongen verderop in de straat?” Ik verzeker je, dat is wel het laatste wat ze willen. Als dat andere kind altijd hoge cijfers haalt, zal jouw kind tegen zichzelf zeggen: “Ik ben niet zoals hij; ik word een mislukkeling.” Als je dat niet weet, zal ik je even uit de droom helpen: je moet nooit kinderen vergelijken. De enige Persoon met wie we ons moeten vergelijken is Jezus Christus. Hij is de vergelijking.

5. Maak er een enorm punt van dat ze kinderen zijn.

Paulus zei: “Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind” (1 Kor. 13:11). Kinderen zijn kinderen en er zijn dingen die ze gewoon doen, omdat ze kinderen zijn. Blaas het niet zo op. Probeer geen volwassene van een kind te maken. Kinderen spelen graag. Het is voor hen niet natuurlijk om lang stil te zitten. Sommige van jullie zondagsschoolleraren denken, dat een klein kind zijn voeten op de vloer gaat zetten, zijn handen zal vouwen en zijn ogen op jou zal richten, terwijl jij hem een half uur les geeft. Word wakker uit die droom. De aandachtsboog van een kind is kort.

• Ik denk aan één van mijn dochters die krijtjes in haar neus stopte.

• Ik denk aan één van mijn andere dochters die haar schoenen uittrok in de Highland Park Baptistengemeente en ze over haar schouders gooide.

• Eens wilde ik mijn preek beginnen en had de verschillende teksten gemarkeerd met paperclips en één van mijn kinderen had ze er allemaal uitgetrokken.

• Een andere keer stond ik op om te preken en trok een kinderonderbroek uit mijn zak in plaats van een zakdoek.

• Ik betrapte mijn zoon erop, dat hij probeerde de hond in de droger te stoppen. Hij was nat.

• De kinderen namen een speklapje mee naar de tuin en bakten het in het zand, terwijl ze vader en moedertje speelden.

Kinderen doen dingen gewoon, niet uit rebellie, maar omdat ze kinderen zijn. Er is een enorm verschil tussen een kind zijn en een kind dat een rebel is. Reken af met rebellie, maar maak er geen enorm punt van dat een kind een kind is.

6. Dreig voortdurend en straf ineffectief

Je gaat door met dreigen, maar je doet niet waarmee je dreigt. Als je disciplineert, eis dan werkelijk gehoorzaamheid. Als ze nog steeds rebels zijn, heb je het niet goed gedaan, ofwel je houding was verkeerd, ofwel je ging niet door tot het echt indruk maakte. Als je het goed doet, hoef je het niet zo vaak te doen.

7. Kleineer hen.

“Jij stommeling; je kunt helemaal niets goed doen; waarom ga je niet opzij en laat je het mij doen?” Zo groeien ze op met een minderwaardigheidsgevoel, omdat jij hen hebt gekleineerd. Er zijn veel kinderen die geleerd hebben een mislukkeling te zijn voor ze vijf jaar oud zijn.

8. Als ze iets verkeerd doen, praat dan over hoe ze jou kapot maken en je reputatie te gronde richten.

Als een ouder dit doet, begrijpt het kind dat het niet belangrijk is, dat de ouder meer om zichzelf en zijn imago geeft, dan om het kind. Zijn zorg is alleen op zichzelf gericht. Als een kind dit merkt, zal hij beslist de reputatie van de ouder verwoesten!

9. Mannen en vrouwen maak ruzie waar de kinderen bij zijn.

Als mannen en vrouwen ruzie maken waar de kinderen bij zijn, leren ze dat het huwelijk meer een duel dan een duet is. En als ze trouwen zullen ze ruzie maken.

10. Discussieer erover, als je een kind disciplineert.

Als de man het kind disciplineert, zegt de moeder: “Denk je echt dat dat nodig is?” Het kind leert al snel een dergelijke situatie uit te buiten. Hij of zij zal het wagen om in de problemen te komen, alleen al om te zien hoe papa en mam ruziën. Als er gedisciplineerd wordt, moeten de ouders eensgezind zijn en het kind ook laten zien, dat ze eensgezind zijn. De moeder moet zeggen: “Als papa het gezegd heeft, dan is het goed.” De vader moet zeggen: “Als mama het gezegd heeft, dan is het goed.” Ze moeten elkaar steunen en eventuele meningsverschillen oplossen waar de kinderen niet bij zijn.

11. Schep op over hun talenten, maar niet over hun karakter en loop voortdurend met hen te pronken in het openbaar.

Het is wijs om op te scheppen over hun karakter niet over hun talenten.

12. Zet de televisie, radio of dvd aan en laat voortdurend wereldse muziek spelen.

Wereldse muziek schept een wereldse omgeving en creëert werelds gedrag. Aan de andere kant kun je een sfeer van stabiliteit, vrede en rust programmeren in je huis door goede christelijke muziek te spelen of te horen. Je kunt Bijbelverhalen afspelen in de kamer waar een kleine baby slaapt en je programmeert zo Bijbelverhalen in zijn kleine hoofdje. Kinderen hoeven dingen niet met opzet te leren; je brengt ze er gewoon mee in aanraking en ze zuigen het op als een spons. Ze zuigen het op. Laat gewoon kalmerende, Christusvererende muziek spelen in je huis en je programmeert iets van veiligheid, rust en vrede in de harten van de kinderen.

13. Leer hen om bang te zijn.

Als het bliksemt of stormt, zelfs als je zelf bang bent, laat het niet zien. Als een kind valt, kijkt het op naar zijn ouders om te zien of het moet huilen. Als hij valt, maak er dan geen enorm punt van, want dan zal hij dat de rest van zijn leven blijven verwachten. Elke keer als hij een klein probleempje heeft, zal hij verwachten dat iemand er een enorm punt van maakt en zich druk maakt over hem, maar zo is het echte leven niet. Als hij valt, neem het dan licht op en moedig hem aan om zelf op te staan en door te gaan. Ik ken een moeder die onmiddellijk rent om een aspirientje te gaan halen, zodra haar kind valt! Er zijn veel angsten die mensen kunnen hebben, die hen zijn aangeleerd door hun ouders.

Vrienden, we moeten onze angsten onder ogen zien. Een van mijn dochters was doodsbang voor honden. Op een dag kwam ze het huis binnen rennen en ik dacht dat er een tijger achter haar aan zat, maar het was alleen maar een klein hondje. Je kunt angst er niet uit praten, dus nam ik een hond. Ik hoefde niet zo nodig een hond, maar ik nam een hond om een klein meisje te helpen haar angsten onder ogen te zien. Een van mijn zoons leerde zwemmen, maar was bang om het diepe gedeelte van het zwembad over te zwemmen. Op een dag zei ik: “Je gaat het diepe over zwemmen voor we naar huis gaan.” Hij deed het en zijn angst was verdwenen. Als ik het had genegeerd, zou zijn angst zijn gegroeid. Als je gedreven wordt door angst, kan het je verlammen. Loop niet weg voor je angsten; zie ze onder ogen. Laat geen angst binnensijpelen in het hart van je zoon of dochter. Als ze naar je opkijken, moeten ze vertrouwen en zekerheid zien (maar geen trots). Veel ouders hebben hun kind geleerd dat het niet kan gaan slapen zonder een lichtje aan. Als ze bang zijn in het donker, blijf dan bij hen in het donker en laat ze zien dat er niets is om bang voor te zijn.

14. Neem niet de tijd om naar hen te luisteren en met hen te praten.

Als je het te druk hebt om met hen te praten als ze klein zijn, zullen ze naar iemand anders gaan voor raad, als ze ouder worden. Tegen de tijd dat ze vijf jaar zijn, hebben ze al een beeld van jou of je de tijd neemt om naar hen te luisteren of dat je het te druk hebt. Neem de tijd om naar hen te luisteren ook als hun gesprekje niets te betekenen heeft, zodat ze met je zullen praten en naar je luisteren als de gespreksonderwerpen serieus worden.

15. Wees een dubbele persoonlijkheid.

Als je in de kerk een ander persoon bent dan thuis, weten de kinderen dat je niet echt bent en dat waarderen ze niet. Die hypocrisie zal hen te gronde richten.

16. Bekritiseer de voorganger waar ze bij zijn.

Als je de prediker bekritiseert waar ze bij zijn, moet je er niet van opkijken als het kind weigert om autoriteit te gehoorzamen en weigert om de vermaningen van de prediker ter harte te nemen.

17. Moeder, leer je jonge dochter rebellie.

We leren door te handelen en de moeder leert haar dochter rebellie door haar eigen koppigheid en ongehoorzaamheid aan haar echtgenoot, de prediker en andere autoriteit. Ze leert rebellie, doordat het haar niets kan schelen hoe ze eruit ziet voor haar echtgenoot. Moeder, het kleine meisje krijgt een beeld van wat een dame is door jou. Als de moeder verliefd is op haar man, hem toegewijd en onderworpen is aan hem, zal haar dochter opgroeien en haar voorbeeld volgen en ze zal haar man volgen naar het einde van de wereld, niet om hem eraf te duwen, maar om met hem mee te gaan. Veel mannen die door God waren geroepen in de bediening hebben grote problemen, omdat hun vrouwen niet onderworpen zijn. Hun echtgenotes zijn meer toegewijd aan hun moeder dan aan hun echtgenoot. Ze zijn niet bereid hun familie achter te laten om te gaan naar de plaats waar God hen roept. Een vraag die ik elke jonge vrouw stel die in mijn kantoor zit voor een gesprek voor ze gaat trouwen, is: “Houd je genoeg van deze man om je vader en moeder te verlaten?” Ik vraag hetzelfde aan de jonge man. Als je die vraag niet met ‘ja’ kunt beantwoorden, ben je er nog niet aan toe om te trouwen. Moeder, kijk in de spiegel, want het kleine meisje dat opgroeit in jouw huis zal waarschijnlijk net zo zijn als jij in haar houding ten opzichte van autoriteit en mannen in het algemeen en in haar houding ten opzichte van haar echtgenoot in het bijzonder. Als je erover denkt om met een bepaald meisje te trouwen, zal je naar haar moeder moeten kijken en naar haar houding ten opzichte van deze zaken.

18. Papa, behandel je vrouw met een gebrek aan respect.

Behandel je echtgenote met gebrek aan respect en medeleven en je zoon zal opgroeien en hetzelfde doen. Voordat je met een jonge man trouwt, kun je beter goed naar zijn vader kijken en naar de houding van zijn vader ten opzichte van zijn echtgenote. Als een vader voortdurend praat over andere vrouwen, over blondjes en brunettes en roodharigen, dan zal de jonge zoon zijn voorbeeld volgen. De vader moet zijn zoon leren dat hij zijn vrouw toegewijd is en dat hij bereid is voor haar te sterven, dan zal de jongen als hij opgegroeid is op zijn bruiloft zeggen: “Totdat de dood ons scheidt” en het ook menen. De vader moet zijn zoon leren hoe hij meisjes vriendelijk kan bejegenen en hoe hij een gentleman kan zijn ten opzichte van vrouwen en hoe hij gepast respect moet hebben voor de andere sekse. En daarmee moet hij al jong beginnen.

19. Vader, leer je zoon een slappeling te zijn.

Weet je dat er een verschil is tussen hoe je een meisje en hoe je een jongen opvoedt? Een meisje behandel je met tederheid, een jongen haak je pootje als hij voorbij loopt! Een jongen heeft een ruwe aanpak nodig. Je wil dat hij opgroeit tot een man, niet tot een mietje. Koop een paar bokshandschoenen en ga met hem op de vuist. Worstel met hem en laat hem af en toe winnen, maar soms moet je hem in een stevige houdgreep nemen, zodat hij leert wat de werkelijkheid is. Het leven is hard en een man moet leren hoe hij daarmee om moet gaan. Hij moet leren dat het leven pijn met zich meebrengt, dat het een kwestie van geven en nemen is en hij moet weten hoe hij moet nemen. Leer hem te lopen als een man, te werken als een man en te denken als een man. De vader moet degene zijn die de overhand heeft in het leven van zijn zoon. De moeder moet degene zijn die de overhand heeft in het leven van haar dochter. Er zijn jongens die zo gehecht zijn geraakt aan hun moeder dat ze niet in staat zijn een succesvol huwelijk te hebben.

20. Leer je kinderen, dat je hen niet vertrouwt.

We weten dat dwaasheid vastzit in het hart van een kind en dat kinderen kinderen zijn. Ze moeten leren hoe ze betrouwbaar en eerlijk moeten zijn, maar we moeten het de kinderen laten weten dat we hen vertrouwen. Vroeg in hun leven moeten we onze kinderen vertellen dat we niet willen dat ze ons vertrouwen beschamen. “Ik vertrouw je zoon; ik vertrouw je dochter; lieg niet tegen me. Als je tegen me liegt, kan ik je niet vertrouwen.” Leer het hun vanaf hun vroegste jeugd, “Spreek de waarheid; spreek de waarheid; spreek de waarheid.” Mijn vader stierf, toen ik op de middelbare school zat. Als ik me voornam om ergens heen te gaan, zei mijn moeder altijd: “Zoon, ik vertrouw je.” Dat heeft me voor een heleboel ellende behoed. Maar als ze had gezegd: “Ik vertrouw je niet, zoon”, dan zou ik naar haar wantrouwen hebben gehandeld.

Conclusie

In het boek Spreuken is de degelijke huisvrouw geen zakenvrouw; ze is de moeder en echtgenote thuis. Thuis is niet de gevangenis van de vrouw, maar haar troon. Vader, in Psalm 128 spreekt God over het huisgezin op deze manier:

“Welzalig ieder die de HERE vreest, die in zijn wegen wandelt. Want gij zult eten de opbrengst van uw handen; welzalig gij, het zal u welgaan. Uw vrouw zal zijn als een vruchtbare wijnstok binnen in uw huis; uw zonen als olijfscheuten rondom uw dis. Zie, zo zal de man gezegend worden, die de HERE vreest” (Psalm 128: 1-4).

Wat God aan Job gaf na al zijn beproevingen, was dat zijn huis werd hersteld en dat hij zijn kinderen zag tot de vierde generatie. Ik ken ouders die alleen maar uitzien naar het moment dat hun kinderen oud genoeg zijn om het huis uit te gaan. Weet je waarom? Omdat ze voordat de kinderen vijf jaar waren de verkeerde dingen in hun hart hadden geprogrammeerd en hen de verkeerde dingen hadden voorgeleefd.

David Cloud