JOHN HARPERS LAATSTE BEKEERLING

Wie de Here Jezus persoonlijk als Heer kent, kan niet over Hem zwijgen. Zijn werk in ons, brengt je tot het Bijbels getuigenis: Jezus Christus is Heer. Thuis of op school, je vertelt van Zijn werk in en door u. Hieronder het verhaal van een kind van God dat op een zinkend schip en in ijskoud water van de oceaan getuigt van zijn Heer en Heiland.

John Harpers laatste bekeerling

John Harper, een baptistenvoorganger uit Glasgow in Schotland, had drie maanden in de Moody gemeente in Chicago dienst gedaan. Gedurende die tijd had de gemeente een van de wonderbaarlijkste opwekkingen in haar geschiedenis beleefd.

Hij was echter nog niet lang in Schotland of hij werd verzocht terug te keren en zijn dienst voort te zetten. Harper trof gauw maatregelen voor zichzelf en zijn zesjarig dochtertje, Nana, om aan boord van de Lusitania naar Amerika terug te reizen. Hij besloot echter zijn vertrek nog een week te verschuiven, zodat zij op een nieuw schip konden reizen, dat op het punt stond zijn eerste reis te maken: de Titanic. Dit schip kwam op 14 april 1912 om 23.40 uur in botsing met een ijsberg.

Toen de passagiers gewaarschuwd werden hun hutten te verlaten, wikkelde Harper zijn dochter in een deken en zei tegen haar, dat zij hem op zekere dag terug zou zien en vertrouwde haar toe aan een van de bemanningsleden. Nadat hij gezien had, dat ze veilig aan boord van een van de reddingsboten was, trok hij zijn zwemvest uit en gaf het aan een van de andere passagiers.

Eén van de overlevenden herinnert zich duidelijk, hoe hij riep: ‘Vrouwen, kinderen en ongeredden in de reddingsboten!’ Harper rende toen langs de dekken en verzocht de mensen dringend zich tot Christus te bekeren en terwijl het schip verder zonk, vroeg hij het scheepsorkest van de Titanic te spelen: ‘Nader mijn God tot u.’

Hij verzamelde mensen op het dek om zich  heen, knielde toen neer en hief met een heilige vreugde op zijn gezicht zijn armen omhoog om te bidden. Toen het schip begon te slingeren, sprong hij in het ijskoude water en zwom wild naar ieder die hij bereiken kon en smeekte hen zich tot de Heer Jezus te bekeren, opdat ze gered zouden worden.

Toen hij tenslotte te zeer onderkoeld was, zonk John Harper weg in het water en kwam in de tegenwoordigheid van de Heer. Hij was 39 jaar oud geworden.

De laatste bekeerling

Vier jaar later stond een jonge Schot met de naam Aguilla Webb voor een bijeenkomst in Hamilton, Canada, op en gaf het volgende getuigenis: Ik ben een overlevende van de Titanic. Toen ik in die vreselijke nacht alleen op een stuk hout dreef, brachten de golven Mr. John Harper eveneens op wrakhout in mijn nabijheid. ‘Man,’ zei hij, ‘bent u gered?’ ‘Nee,’ zei ik, ‘dat ben ik niet.’ Hij antwoordde: ‘Geloof in de Here Jezus en je bent gered.’ De golven droegen hem weg, maar vreemd genoeg brachten ze hem even later weer terug en hij vroeg opnieuw: ‘Bent u nu gered?’ ‘Nee,’ zei ik, ‘als ik oprecht ben, kan ik dat niet zeggen.’ Harper zei weer: ‘Geloof in de Here Jezus en je bent gered.’ Kort daarop ging hij onder. En daar alleen in de nacht met twee mijl water onder me, geloofde ik in de Here Jezus. Ik was John Harpers laatste bekeerling.

William Andrew uit Glasgow noteerde in een waardering voor Harper die in 1912 met de titel ‘De drie thema’s van een held’ gepubliceerd werd, dat die thema’s van John Harpers preken waren: Het kruis van Christus, Gods wonderbare genade voor mensen en de snelle komst van onze Here Jezus.

Bron: George Harper ‘My brother as I knew him’ (‘Mijn broer zoals ik hem kende’). Overgenomen uit ‘Der schmale Weg’ nr. 3, 2011.