ROCK AND ROLL EN HET MYTICISME VAN DE EINDTIJD

“Het teken van demonische muziek is niet de woorden, maar de muziek zelf.”

Rock muziek, in al zijn vormen, wordt de laatste tijd steeds meer algemeen aanvaard, ook in de christelijke eredienst. Het debat daarover, lijkt voor velen misschien beslecht, maar het nieuwste boek van David Cloud, ‘The God of End-Times Mysticism’ (De god van het mysticisme van de eindtijd), bepaalt ons op indringende wijze met de werkelijke achtergronden en het doel van deze muziek. We lezen directe aanhalingen van diverse musici, die ernstig tot nadenken stemmen. Het hele gedachtegoed staat haaks op wat de Bijbel ons leert en is buitengewoon misleidend en gevaarlijk. Het volgende is een samen-vatting met diverse directe aanhalingen.

De meest effectieve vorm van mysticisme
(Cloud) Ik geloof dat rock & roll de meest effectieve vorm van mysticisme is in onze samen-leving. Het is niet verwonderlijk dat rock & roll door de huidige christenheid is binnenge-haald, want het heeft de kracht die men tegenwoordig zoekt, de kracht om sterke emoties te creëren. Het heeft letterlijk de kracht om de controle over te nemen en je in de wereld van de geesten te brengen. Rock & rollers hebben hun muziek al heel lang beschreven in sterke spiri-tuele en religieuze termen, maar met ‘geestelijke bezieling’ in de volgende aanhalingen wordt niet de Heilige Geest bedoeld. Het spreekt over ‘de god van deze wereld’ die zich voordoet als een engel van het licht (2 Cor 4: 4; 11: 14).

Wat zeggen de musici zelf?

Rockhistoricus Michael Moynihan zegt: “In spirituele termen is deze muziek een magisch instrument, een middel om te communiceren met de goden” (Lords of Chaos: The Bloody Rise of the Satanic Metal Underground, p. 1).

Craig Chaquico van de Jefferson Airplane zegt:
“Rockconcerten zijn de kerken van vandaag, muziek brengt de mensen in een geestelijke wereld; alle muziek is god” (Dan and Steve Peters, Why Knock Rock? p. 96).

Jimi Hendrix begreep de kracht van rock & roll als mysticisme:
“Rockmuziek is meer dan muziek, het is als een kerk” (Jimi Hendrix, The Dick Cavett Show, July 21, 1969).  “We maken de muziek zo, dat het elektronische kerkmuziek is, een nieuwe bijbel, die je in je hart kunt dragen.”

“De muziek is in zichzelf spiritueel.” (Jimi Hendrix, interview with Robin Richman “An Infinity of Jimis,” Life magazine, Oct. 3, 1969).

“De sfeer gaat komen door de muziek en omdat de muziek spiritueel is in zichzelf, hypnotiseer je mensen, zodat ze direct teruggaan naar hun natuurlijke staat, het idee is om de juiste vorm en proporties te kiezen, dan is het alsof de mensen voelen dat ze naar een andere wereld gaan, een meer heldere wereld. De muziek vloeit vanuit de lucht, daarom treed ik in contact met een geest (zie: Efeze 6; SW) en als de mensen neerkomen, vanuit deze natuurlijke hoogte, zien ze helderder” (Jimmy Hendrix, rock star, Life, Oct. 3, 1969, p. 74).

Bruce Springsteen opende zijn rockconcerten met de woorden: “Welkom bij de eerste kerk van de rock, broeders en zusters.” Hij getuigde dat hij dood was, totdat rock & roll zijn leven veranderde.

USA Today beschreef een Springsteen-concert met de volgende woorden: “Hier wordt een fantastische muzikale ‘chemistry’ ervaren, Springsteen en zijn E Streeters veranderen de Meadowlands’ Continental Airlines Arena (in East Rutherford, New Jersey) in een rauwe opwekkingstent met thema ‘s als: verlossing, redding en  opstanding door rock ‘n roll gedu-rende de vier uur durende show (USA Today, July 19, 1999, p. 9D).

Robbie Kreiger, guitarist voor The Doors zei: “De leden van de muziekgroep of ’band’ zijn opwekkers tot nieuw godsdienstig leven en zullen het publiek een religieuze ervaring doen ondergaan.”  (Break on Through: The Life and Death of Jim Morrison, p. 190).

Judy Mowatt, een van Bob Marleys ‘back up’ zangers zei: “Op de tournee waren de shows als een kerkdienst, Bob gaf de preek. Er waren gemengde emotionele reacties bij het publiek, je zag mensen letterlijk huilen, helemaal waanzinnig worden in een religieuze/spirituele trip (‘high’). Er was een kracht die je daar naar toe trok, het was een ‘gereinigd’ gevoel…maanden – en soms  jarenlang blijft het bij je” (Sean Dolan, Bob Marley, p. 95).

‘Grateful Dead’- concerten zijn beschreven als: ‘een plaats van aanbidding’, de band was de hogepriester, het publiek de gemeente/kerkleden, de ‘songs’ de liturgie en het dansen het ge-bed” (Gary Greenberg, Not Fade Away: The Online World Remembers Jerry Garcia, p. 42).
Een muziekkritikus beschreef de concerten van de  Backstreet Boys als ‘worship’ (aanbidding)  (Express Writer, August 16, 1998).

Jim Morrison van The Doors zei, “Ik voel me geestelijk als ik optreed” (Newsweek, Nov. 6, 1967, p. 101).

Michael Jackson zei: “Bij veel gelegenheden, als ik dans, voel ik me aangeraakt door iets heiligs. Tijdens zulke momenten voelde ik mijn geest uit mijn lichaam stijgen en één worden met alles wat bestaat” (Steve Turner, Hungry for Heaven, p. 12).

George Harrison zei: “Door de muziek bereik je de geestelijke wereld, muziek is zeer betrokken in het spirituele, het geestelijke, zoals we weten van de Hare Krishna mantra” (Turner, p. 71).

Sting, van de rockband Police, zei: “De pure essentie van muziek is zeer spiritueel” (Musician, Feb. 1987, p. 41). Hij zegt: “Mijn religie zou muziek zijn en ik heb zojuist mijn eerste sacrament ontvangen” (Hij had net de Beatles gehoord, toen hij 11 jaar was). (USA Today, Jan. 27, 1984, p. 2D).

Rock My Religion (Rock mijn religie) is een documentaire door Dan Graham, dat de aard van  rock & roll als religie beschrijft voor miljoenen mensen.

Aldous Huxley, drugs, occultisme en Oosterse godsdiensten
Een ander element van het mysticisme van rock & roll is het wijdverbreide gebruik van drugs.
In dit verband is het interessant om te kijken wat Aldous Huxley (1874-1963) hiervan zei.          Huxley was een in Engeland geboren mysticus, die geloofde dat hij door het gebruik van drugs/hallucinerende middelen ‘verlicht’ werd. Als jonge man zweerde hij het dogmatisch geloof volledig af (Anne Bancroft, Twentieth-Century Mystics and Sages, p. 8). Hij ging van het ene mystieke pad naar het andere “als een sprinkhaan”. Hij studeerde hypnose, psychische verschijnselen, meditatie, automatisch schrift (schrijvend medium) en andere zaken, maar hij was in het bijzonder aangetrokken tot het hindoeïsme en het boeddhisme. In 1925 bezocht hij Indië. Hij kende J. Krishnamurti en Swami Prabhavananda.
In de dertiger jaren van de vorige eeuw, terwijl hij vedantische hindoeïsme studeerde onder de leiding van Gerald Heard, de grondlegger van het Trabusco College in California, schreef Huxley  The Perennial philosophy (De eeuwige, universele filosofie). Hierin bespreekt hij de leringen/dogma ‘s van verschillende mystieke meesters en beschrijft hij zijn religieuze stand-punten. Huxley beweert, dat ze gebaseerd zijn “op directe ervaringen”, een mystieke benade-ring dus. Maar het was in 1952 dat Huxley zei, dat hij eindelijk de werkelijke, volledige en echte verlichting had ontvangen/ondergaan. Dat was door het gebruik van mescaline (een drug). Hij zei dat deze ervaring “de deur naar begrijpen had gereinigd.” Hij bleef drugs ge-bruiken, inclusief LSD, tot het einde van zijn leven. Op zijn sterfbed gaf zijn vrouw hem LSD en zat ze naast hem, terwijl ze hem voorlas uit het extreem occulte Tibetaanse dodenboek.
In zijn boeken: The Doors of Perception and Heaven and Hell (De deuren van de waarneming en Hemel en Hel) beschrijft Huxley zijn drugexperimenten in termen van spirituele verlichting. Hij dacht dat het brein werkte als een filter of als “een reduceerventiel” dat niet gemakkelijk verbinding kon maken met de “brede, alles omvattende menselijke geest.” Door drugs, yoga en ascetische oefeningen zou de filterende functie van het brein verzwakt worden, zodat je kunt ‘intappen’ in de waarheid.”

Huxleys invloed op de rock & roll muziek
Huxley heeft een grote invloed gehad op de rock & roll muziek en op de moderne wereld, in het algemeen. De rockgroep van de zestiger jaren, The Doors, had de naam voor de groep  gekozen n.a.v. de theorieën van Huxley. Ook zij gebruikten muziek en drugs als een deur naar ‘de andere ‘kant’, om naar de (occulte) wereld, de wereld van de geesten door te breken. De leidende zanger van hun groep, Jim Morrison werd beschreven als een ‘electric’ shamaan. Eén van z ‘n groepsleden zei: “Als de Siberische sjamaan zich klaar maakt om in trance te gaan, komen alle dorpsbewoners bij elkaar en spelen, met wat voor instrumenten ze ook hebben, om hem ‘uit te zenden’. Met The Doors ging het op dezelfde manier, als we optraden. Ik denk dat ons gebruik van drugs ons sneller daarin leidde (in de trance  – ‘state’/ervaring)” (The Doors keyboardist Ray Manzarek, cited by Jerry Hopkins and Daniel Sugerman, No One Here Gets out Alive, pp. 158-60).

Rock & roll is vanaf het begin geassocieerd geweest met eindtijd-misleiding. Niet inzien  dat satan achter de moderne popmuziek-rage zit, is hetzelfde als het afwijzen van het  duidelijke onderwijs van de Bijbel dat satan de god van deze wereld is (2 Cor 4: 4) en de “geest die nu werkt in de kinderen van de ongehoorzaamheid” (Ef 2:2) en de kracht achter “het geheimenis van de wetteloosheid is, die werkt in de wereld (2 Thess 2:6-10).

David Cloud