The Hunger Games

Een ouder wees op de trilogie The Hunger Games (= De hongerspelen) die aftrek vindt onder de jeugd en de film trouwens niet minder. Waarom? Berit Kjos heeft in een uitgebreid artikel de achtergronden belicht. Het onderstaande artikel is een bewerking daarvan.

Uit Wikipedia
De Hongerspelen is een adolescentenroman afkomstig uit de gelijknamige trilogie geschreven door de Amerikaanse schrijfster Suzanne Collins. Het boek werd voor het eerst uitgebracht in 2008 door uitgeverij Scholastic en werd gevolgd door nog twee boeken: Vlammen (2009) en Spotgaai (2010). Een film-adaptatie (= bewerking) van het boek, geregisseerd door Gary Ross en mede geschreven door Collins, verscheen in maart 2012 in de bioscoop.

Het boek
The Hunger Games is het tienerverhaal dat zich afspeelt in het tirannieke Panem, voorheen Amerika. Hoofdpersoon is de 16-jarige Katniss. Zoals George Orwell al wist, zetten gemeenschappelijke vijanden en festiviteiten aan tot solidariteit. Daarom organiseert Panem jaarlijks de Hunger Games die gelijkenis vertonen met de spelen in het Romeinse Colosseum. Twaalf jongens en twaalf meisjes tussen 12 en 18 jaar worden door loting aangewezen. Deze 24 “tributes” moeten elkaar doden tot er maar één overlevende is, terwijl heel Panem via de tv meekijkt. Als Katniss met twee anderen is overgebleven, moeten ze 21 wolfachtige mutanten bevechten die de 21 gedode “tributes” blijken te zijn.

Kritiek
Waarom worden de lezers zo gefascineerd: mysterieuze manifestaties en mythische reïncarnaties lijken plausibel in de sfeer van mythe, verbeelding en occultisme en ondertussen worden onrustbarende gedachten ingeplant in de denkwereld van de lezers (tieners)?

We zouden niet verbaasd moeten zijn over zulke sterke tegenstellingen met alle waarden en de geloofsovertuiging waar men voor staat. De thema’s passen in deze tijd. Ze wekken nieuwsgierigheid die moeilijk te bevredigen is en verspreiden corrupte waarden die toekomstig gedrag en voorkeur bepalen. Ze stompen de verlangens van onze kinderen naar Gods waarheid af.

Via school en entertainment zijn ze al afgestemd op een cultuur van mythe, geweld, sensuele prikkels en feministische superioriteit. Bijbelse waarheid is niet te verenigen met gedachteveranderende boodschappen waarmee ze gebombardeerd worden via internet, computerspelletjes, leeftijdsgenoten en boeken. De massa volgen is normaal, God volgen niet.

Onze kinderen zijn alleen veilig bij God,  terwijl ze Zijn wapenrusting dragen. Wij moeten bidden, dat God hen wil bewaren in Zijn liefde, zodat ze Hem kunnen leren kennen en Zijn Woord liefhebben.