ONDERZOEKERS GEVEN TOE DAT LUCY IN BOMEN HEEFT GESLINGERD.

Lucy is de naam die men heeft gegeven aan een gefossiliseerde aap die verondersteld wordt miljoenen jaren oud te zijn en waarvan men beweert dat het de ontbrekende schakel is tussen apen en de mens. Dit fossiel is de inzet geweest van een stevig debat, zelfs onder evolutionisten, sinds het in 1970 is ontdekt door Donald Johanson en zijn collega’s.

Mens of aap

Lucy was een schepsel dat staand ongeveer 120 cm lang was en hoewel evolutionisten toegeven dat het een apenkop en –hersens had en aapachtige armen, handen en voeten (in tegenstelling tot de reconstructie die men in vele musea kan zien), en geen vermogen om te spreken, wordt toch door velen beweerd dat het rechtop liep, wat de “eerste stap was naar het als mens zijn.” Men heeft ook gespeculeerd dat het niet in bomen leefde. Nu hebben onderzoekers die 11 jaar onderzoek hebben gedaan naar het zelden aangetroffen schouderblad van het Australopithecus afarensis skelet, bekend gemaakt dat het schouderblad van Lucy eerder naar boven was gericht zoals bij apen dan naar buiten zoals bij mensen (“Vroege menselijke ‘Lucy”.) slingerde in de bomen” Fox News, 26 oktober 2012).

Evolutionistische denkwijze

Onderzoeker David Green zei: “Deze opmerkelijke fossielen leveren sterk bewijs dat deze individuen nog steeds (in bomen) klommen in deze fase van de menselijke evolutie.” In feite is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat deze schepsels iets anders waren dan kleine apen of dat “menselijke evolutie” iets anders is dan een sprookje. Het is onmogelijk om te bewijzen dat het ene type gefossiliseerd schepsel een of ander evolutionaire connectie had met het andere. Hoe zou men zoiets moeten bewijzen? Alleen omdat er overeenkomsten in structuur zijn, is dat nog geen bewijs voor evolutionaire afstamming. Dit kan alleen maar aangenomen worden vanuit een filosofisch vooroordeel.

Conclusie 

Het feit dat studieboeken en musea Lucy neerzetten als een onbetwistbare menselijke voorouder en als iemand die rechtop liep, is bewijs dat het eerder hun doel is om het publiek te hersenspoelen met een evolutionaire mythe dan in werkelijk objectief onderwijs te voorzien. Het is waarschijnlijk dat “Lucy” en haar familieleden op vier poten liepen zoals apen, terwijl ze over korte afstanden rechtop liepen. Op een dag, het is een paar jaar geleden, zag ik in Kathmandu (Nepal) een rhesus makaak aap die ongeveer 100 meter op zijn achterpoten liep. Hij liep gewoon rond en leek erg tevreden met zichzelf! Apen kunnen staan en rechtop lopen, maar ze zijn er niet op gebouwd om dat gemakkelijk en natuurlijk zoals een mens te doen; ze voelen zich prettiger als ze in bomen klimmen.

(Bron: Friday Church News Notes, 9 november 2012, www.wayoflife.org, )

Vertaling door mevr. Silvia van Dijk

Hoe is Lucy aan haar naam gekomen?

Donald Johanson en zijn collega’s noemden het fragmentarische skelet “Lucy” nadat ze het Beatleliedje “Lucy in the Sky with Diamonds” herhaaldelijk hadden afgespeeld op het feestje in het kamp na de ontdekking. Het liedje van John Lennon uit 1971 “Imagine” (Stel je voor) zou toepasselijker zijn geweest, aangezien de ontdekkers van Lucy de ijdele Darwiniaanse droom in praktijk brachten dat er geen God, geen hemel en hel is, alleen maar blinde evolutie. In het refrein zong Lennon “You may say that I’m a dreamer, but I’m not the only one/And some day I hope you’ll join us/ And the world will be as one.” (Je mag zeggen dat ik een dromer ben, maar ik ben niet de enige/ Ik hoop dat je op een dag met ons mee zult doen/ en dat de wereld dan één zal zijn.)Evolutionistische wetenschappers vormen de voorste gelederen die deze droom van een wereld verenigd in een vermaledijde mythe trekken en het is een vervulling van een Bijbelse profetie. “Dit vooral moet gij weten, dat er in de laatste dagen spotters met spotternij zullen komen, die naar hun eigen begeerten wandelen,en zeggen: Waar blijft de belofte van zijn komst? Want sedert de vaderen ontslapen zijn, blijft alles zo, als het van het begin der schepping af geweest is. Want willens en wetens ontgaat hun, dat door het woord van God de hemelen er sedert lang geweest zijn en de aarde, die uit en door het water bestaat, waardoor de toenmalige wereld is vergaan, verzwolgen door het water. Maar de tegenwoordige hemelen en de aarde zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, ten vure bewaard tegen de dag van het oordeel en van de ondergang der goddeloze mensen” (2 Petrus 3: 3-7).

(Bron: Friday Church News Notes, 9 november 2012, www.wayoflife.org,)

Vertaling: mevr. Silvia van Dijk