Het onderwijs is een heel belangrijk terrein waarop het newagedenken zich richt. Dit denken maakt in het onderwijs een grote voortgang, omdat men hoopt dat de nieuwe generatie gemakkelijker te winnen is voor het nieuwe denken dan de generatie die nog door het onderwijs tot ‘Vissen-denken’ is geprogrammeerd. Men redeneert dan, dat de moeite om de jongeren het Aquarius-denken bij te brengen in geen verhouding staat tot de moeite die het kost om een huidige generatie hiertoe te ‘bekeren’. Vanuit het perspectief van new age kan dit doel op twee manieren worden bereikt:
- door het oprichten van echte ‘newagescholen’, waar ‘integraal’ onderwijs wordt gegeven, dat ’transpersonele doeleinden’ dient,
- door de uitstraling van het newagedenken naar alle bestaande scholen.
Marilyn Ferguson is één van de weinige newageauteurs die zich in breed verband met het onderwijs heeft beziggehouden. Zij doet dit vanuit het bekende patroon, dat veel mensen herkennen en daarom graag als waarheid verwelkomen: ‘de mensheid is ziek, dodelijk ziek, als gevolg van het ‘Vissen-denken’. Zij noemt dit de ‘pedogene ziekte’, naar analogie van de ‘iatrogene ziekte’, een ziekte die door de arts/verpleging wordt veroorzaakt. In het onderwijs zou dan de leraar als exponent van het ‘old age onderwijs’, de leerlingen onkundig houden van de echte werkelijkheid, door hen te programmeren en te conditioneren op de zichtbare werkelijkheid, die slechts illusie en schijn zou zijn. Op analoge wijze redeneert zij en velen doen dit met haar, dat het onderwijs de mensheid ziek maakt, omdat de mensen daardoor leren denken
- in delen in plaats van gehelen,
- in tegenstellingen in plaats van samenstellingen,
- in prestatie en concurrentie in plaats van relatienetwerken,
- als individuen in plaats van transpersoneel.
Kinderen leren nog steeds voor de ‘oude wereld’, om dit later op pijnlijke wijze weer af te leren. Waarom leren zij niet gelijk voor de ‘nieuwe wereld’? Het denken van de onderwijzers, de structuren van de scholen, zitten vastgeroest aan de oude paradigma’s! Zij weten niet beter en zij kunnen niet beter en intussen lijden allen: leraren, leerlingen en samenleving, aan de tekortkomingen van ‘het systeem’, waardoor mens en mensheid niet toekomt aan de zelfverwerkelijking.
Newageonderwijs is gericht op het tot stand brengen van een ‘nieuwe mens’, een mens die zijn gehele bewustzijn ontwikkelt en zich daarmee volledig ontplooit. In dit denken is opvoeding en onderwijs dus het helpen van de kinderen door een proces van evolutie, waarin de mensen tot nu toe zijn blijven steken, een transformatie van de ‘oude mens’ naar de ‘nieuwe mens’. De ‘oude mens’ is de mens die behoort tot het tijdperk van de ‘Vissen’: hij denkt in termen van absoluten, van tegenstellingen en aangezien niet alle mensen dezelfde normen en waarden hanteren, leidt dit noodzakelijkerwijs tot breuken en verdeeldheid.
De ‘nieuwe mens’ behoort tot het tijdperk van ‘Waterman’: hij denkt in termen van relaties, van syntheses en hij voelt zich als een ‘zendeling’ om de achtergebleven ‘oude mensen’ te helpen het oude achter zich te laten en het nieuwe tijdperk in te treden.
De ‘nieuwe mens’ is dan ook de mens die in staat is gebruik te maken van al zijn bewustzijns-niveaus en daardoor voluit kan functioneren in het nieuwe tijdperk van ‘Aquarius’. Soms wordt deze nieuwe mens verbonden aan een utopisch idealisme. Carl Rogers noemt in zijn boek ‘Der neue Mensch’ een aantal punten op die deze nieuwe mens kenmerken:
- openheid, zonder bedenkingen, voor alles wat innerlijk of uiterlijk nieuw of ongewoon is,
- authenticiteit en afzien van elke vorm van ‘huichelarij’, die bestaande waarden nog als ‘vlag’ wil handhaven,
- sceptisch tegenover wetenschap en techniek, in plaats hiervan stelt men liever een ‘wetenskunst’ en mystiek,
- verlangen naar heelheid en integratie/’holisme’ van alles wat hier ‘in apartheid’ wordt gedaan of gehouden,
- ‘nabijheid’ van mensen, zonder fratsen en gebruikmakend van alle vormen van communicatie, vooral ook de non-verbale,
- procesbewustzijn, bereid om te veranderen en veranderd te worden telkens als dat nodig is,
- betrokkenheid in de zin van een niet-oordelende vorm van empathie,
- welhaast mystieke verbondenheid met de natuur en het aanvaarden van de consequenties hiervan in een simpele levensstijl,
- afwijzen van ‘bureaucratische instituties’ en van het naleven van regels,
- gerichtheid op de innerlijke autoriteit, afkeer van uiterlijke autoriteit,
- afstandelijk ten opzichte van materiële zaken, geld, beloning, statussymbolen,
- heimwee naar het spirituele, naar een zin en doel in het leven die uitstijgt boven het individu.
Om het onderwijs in het Aquarius-tijdperk goed te begrijpen, is het nodig om te rade te gaan bij de moderne ‘ontdekkingen’ over het functioneren van onze hersenen. Ook hier leidt de bio-fysica tot conclusies die alle culturen ter wereld reeds kenden: de Atheense filosoof, de Japanse zenmeester, de mysticus Meister Eckardt, zij kenden allen de waarde van het intuïtieve denken, dat dan kennelijk in het westerse denken verloren is gegaan! De nieuwe theorie van de linker- en rechterhersenhelften verklaart veel van het ’ten dele kennen’, dat catastrofaal voor de wereld dreigt te worden, bijvoorbeeld door milieurampen, onbestuurbaarheid, wapenwedloop, groepsegoïsme, enzovoort. Deze theorie komt op het volgende neer:
Met de linkerhersenhelft leren wij rationeel te denken, materie te ordenen, informatie op te bergen en waarschijnlijkheden te berekenen. Hierbij gebruiken wij ons analytische vermogen, waardoor de wetenschap en techniek een enorme vlucht hebben kunnen nemen. Tegelijkertijd heeft dit geleid tot allerlei neveneffecten, die als ongerijmd en paradoxaal worden ervaren en in feite de ‘zegeningen’ van de welvaartsontwikkeling teniet doen. Dit komt, zo stelt men dan, omdat men geen acht geslagen heeft op de functie van de rechterhersenhelft, die synthetisch van aard is en het geheel overziet; zij weet de zaken in een context te plaatsen en kent de betekenis der dingen intuïtief, niet beredeneerd. Doordat zij niet gebonden is aan zekerheden, is zij in hoge mate creatief, open voor het onverwachte en ongedachte, nooit afgesloten voor groei in nieuwe dimensies.
Als gezegd wordt dat ons onderwijs ‘hersenvijandig’ is, wordt bedoeld, dat de kinderen leren denken in een paradigma dat grotendeels de linkerhersenhelft ontwikkelt en hen daarmee afsluit voor het intuïtieve en creatieve denken van de rechterhersenhelft. Dat laatste is slechts voorbehouden aan de kunstenaars, de mystici, de melancholici van onze tijd, die wij ter afwisseling kunnen bewonderen, maar niet volgen. Tussen deze beide hersenhelften wordt als het ware een klassenstrijd gevoerd, waarbij de linkerhersenen, gesteund door de structuren van onze culturen, de rechterhersenen onderdrukken en uitbuiten, hen hoogstens enkele keren per jaar ‘uitlaten’ als wij een museum of concert bezoeken, of een religieuze samenkomst bijwonen.
Holistisch onderwijs richt zich dan ook op het functioneren en ontwikkelen van beide hersenhelften. In het begin roept dat geweldige spanning en weerstand op, want binnen een bepaalde onderwijsduur gaat het oefenen van het ene, het ‘onnutte rechterdeel’, altijd ten koste van het ‘nuttige linkerdeel’. Althans, zo meent men en ook dat zou een uiting zijn van ‘links-hersen denken’! Een tweede bron van spanning en weerstand zijn de belangen van de bestaande onderwijsmodellen. In haar boek ‘De Aquarius-samenzwering’ noemt Marilyn Ferguson een aantal uitgangspunten op, die zij stelt tegenover ‘het nieuwe paradigma’:
Uitgangspunten van het oude paradigma:
- nadruk op de leerstof als eindprodukt,
- structuren liggen vast in programma ‘s
- leerlingen zijn in ‘hokjes’/klassen onderverdeeld,
- prestatie staat primair als basis voor evaluatie,
- nadruk ligt op de buitenwereld en het innerlijke moet zich aanpassen,
- nadruk op analytisch/lineair denken (linkerhersenhelft); wie dat niet kan wordt verwezen naar ‘speciaal onderwijs’,
- gaat uit van absolute waarden/normen, die dus voor alle mensen gelden,
- vertrouwt primair op theoretische, abstracte ‘boekenkennis’,
- onderwijs is proces van voorbereiding op deelneming aan de samenleving, grotendeels een zaak van ‘scholen’
- leraar draagt kennis over, éénrichtingsverkeer.
Uitgangspunten van het nieuwe paradigma:
- nadruk op het leren zelf als proces,
- structuren zijn open en flexibel,
- leerling maakt niet automatisch deel uit van een bepaalde (leeftijds)groep,
- primair staat gevoel van eigenwaarde als aanzet voor prestatie,
- innerlijke ervaring wordt beschouwd als context voor het leren,
- ‘integraal onderwijs’ met aandacht voor beide hersenhelften, waaronder holistische/intuïtieve technieken,
- richt zich op waarden/normen die de leerling voor zichzelf ontdekt en zinvol acht,
- vult theoretische/abstracte kennis aan met experiment en ervaring, zowel binnen als buiten de school,
- onderwijs als ‘permanente educatie’, als integratie met de samenleving, zijdelings in verband met scholen,
- leraar is tevens leerling, leert van studenten, tweerichtingsverkeer.
Deze opsomming geeft een nogal eenzijdig en vertekend beeld. Aan de ene kant wordt een karikatuur gegeven van de bestaande situatie als het ‘oude onderwijsparadigma’, anderzijds worden alle ‘goede zaken’ als het nieuwe leerparadigma op het conto geboekt van new age! Veel hiervan vinden wij terug in de onderwijsvernieuwing, zij worden allang in de praktijk gebracht op de Vrije (antroposofische) scholen, maar ook het onderwijs naar bijbels model kent tal van aspecten die hier als ‘nieuw’ worden aangediend! Het echte newageonderwijs heeft echter enkele uitgangspunten die veel duidelijker naar voren moeten komen, omdat deze toch nog ‘verborgen’ zijn, De belangrijkste kenmerken zijn dan ook:
- het monistische/holistische wereldbeeld,
- toepassen van occulte/esoterische principes.
Een integrale opvoeding vindt plaats volgens de principes van yoga en richt zich op de vijf voornaamste activiteiten van het menselijk wezen:
- lichamelijke opvoeding, waarbij het fysieke bewustzijn volledig wordt beheerst door methode, orde, discipline en werkwijze. Daarom omvat deze opvoeding, naast gymnastiek, ook de Hatha-yoga,
- vitale opvoeding, gericht op de ontwikkeling en het gebruik van de zintuigen en vervolgens op het toenemend bewust worden en leren beheersen van het karakter om uiteindelijk tot de transformatie ervan te komen,
- mentale opvoeding bereidt de mens op een hoger leven voor; hierbij worden de vermogens ontwikkeld tot concentratie, tot verruiming en tenslotte tot een volledige beheersing van de gedachten en volslagen onafhankelijkheid van elke invloed van buitenaf,
- psychische opvoeding richt zich op het ware levensmotief, het ontdekken waarom wij hier op aarde bestaan en het toewijden van het individu aan zijn ‘eeuwig beginsel’ door het ontdekken van zijn eigen weg of dharma,
- spirituele opvoeding heeft als eerste doel: een hogere verwerkelijking van de mens op aarde, waarbij alle egoïsme in het individu wordt afgeschaft.
Het tweede doel is de vlucht uit iedere aardse manifestatie en een terugkeer naar wat niet gemanifesteerd is: hierbij wordt de ego (het individu!) zelf afgeschaft.
Wezenlijk bij newageonderwijs is haar transpersonele karakter, dat gericht is op de transcendente vermogens van mensen. Het transpersonele onderwijs is te vergelijken met de holistische geneeskunde en dit maakt dit onderwijs, net als deze geneeskunde, geheel verschillend van al het bestaande:
“In het transpersonele onderwijs spoort men de leerling aan om alert en autonoom te zijn, een kritische instelling te hebben, alle hoeken en gaten van de bewuste ervaring te onderzoeken, te zoeken naar de zin der dingen, tot het uiterste te gaan en de grenzen en diepten van het eigen ik te bepalen.”
Dit onderwijs stelt dus het kind en zijn ervaring centraal, zoals ook het humanistisch denken dat doet. Het verschil is dat transpersoneel onderwijs uitgaat van een ‘hogere werkelijkheid’, die de zin en bestemming vormt van het individu. Transpersoneelonderwijs leert de kinderen zelf deze werkelijkheid te verkennen en hierin op te gaan. De zogenaamde objectieve werkelijkheid bestaat niet echt, maar wordt door iedereen subjectief beleefd; alles wat wij ‘objectief noemen, alle vaststaande waarden’ zijn slechts een illusie. Het christendom is een godsdienst die voor veel mensen een benadering gaf van de ‘hogere werkelijkheid’, maar die thans achterhaald is, omdat haar dogma’s de ‘subjectieve werkelijkheid’ van kerkvaders en theologen aan anderen opleggen! Die worden daarmee verhinderd om hun eigen dharma te vinden en vinden daardoor hun eigen weg of pad juist niet, vandaar dus alle frustraties en stress! In het harnas van Saul kan David Goliath nooit verslaan, hij moet vrij zijn om zijn eigen ‘pad’ te gaan.
De leerprocessen bij new age maken gebruik van geheel nieuwe vormen van leren: vormen die vroeger naar de fabels en sprookjes werden verwezen. ‘Leren’ is hierbij niet langer een proces van inspanning, van bewuste concentratie, maar juist een proces van ontspanning onder invloed van magische praktijken. Men kan zich hiervoor bewust openstellen en onder invloed van ‘de juiste leertechniek’ tot verbazingwekkende prestaties komen: men trekt dan als het ware ‘kennis’ of ‘succes’ naar zich toe. Angstwekkender is dat deze leerprocessen ook die mensen kunnen beïnvloeden, die niets met new age te maken (willen) hebben, eenvoudig doordat de aandacht op hen wordt gericht.
Hoe staat de Bijbel tegenover integraal onderwijs?
Het woord ‘onderwijs’ is op zichzelf heel bijbels, in die zin dat het een heel joodse oorsprong heeft. Het betekent namelijk ‘onder-wijzing’, de letterlijke vertaling van het Duitse ‘unter-Weisung’, dat wil dus zeggen het brengen van de wereld en al haar fenomenen onder de ‘duiding’ van God, het interpreteren van de wereld vanuit Zijn Woord. Het resultaat is een generatie mensen die ‘onderwezen’ zijn in de wijsheid en de kennis van God, wat alleen mogelijk is vanuit de ‘vreze des Heren’ (zie Job 28:28, Psalm 111:10, Spreuken 1:7 en 9:10). Beter dan het bestrijden van oude en nieuwe paradigma’s is het aangeven van een bijbels onderwijskundig denkkader (om het woord ‘bijbels paradigma’ te vermijden). Dan zal blijken dat new age eigenlijk een persiflage is van bijbels denken, bijvoorbeeld als het de nadruk legt op de ‘leraar van binnen’.
De term integraal onderwijs als zodanig is in de Bijbel onbekend, maar de Bijbel gaat er wel vanuit, omdat deze uitgaat van de totale mens! De bekendste passages over opvoeding en onderwijs zijn wel Deuteronomium 6, waar verstandelijk kennen, met het hart aanhangen en met de daad volbrengen nauw met elkaar samenhangen. Ditzelfde vinden wij ook in Paulus’ brief aan Timotheüs, waar “de heilige schriften wijs kunnen maken tot zaligheid, maar ook nuttig zijn om de onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust” (2 Timotheüs 3:15-17).
De Bijbel alleen is voldoende om een antwoord te geven op alle eenzijdigheid, waarin het onderwijs, gebaseerd op een gereduceerde mensvisie, geslachten lang kinderen heeft gevormd. Een studie van het onderwijs vanuit de Bijbel en van het mensbeeld waarvan men uitgaat, kan ook helpen om het valse te zien van de tegenstelling die door new agers wordt gesteld en om een bijbels normatieve pedagogiek te verwoorden, die uitgaat van het Hebreeuwse denken. Dit denken kent een eenheid van leer en leven, bijvoorbeeld bij de rabbi’s, die wezenlijk is voor de joods-christelijke traditie en tal van karikaturen kan wegnemen en voorkómen: in die zin is bijbels onderwijs ‘integraal onderwijs’.
transformatie
Dit begrip wordt door veel new agers graag en vaak gebruikt. Hiermee wordt de omwenteling op alle terreinen gekenschetst die door de nieuwe tijd mogelijk is geworden. Het begrip is afkomstig uit de techniek en wordt bij new ge toegepast op de verandering van mensen, hun denkpatronen en instellingen. Het proces kan beginnen, als men zijn eigen bewustzijn bekijkt, waarmee een nieuwe psychische structuur in werking wordt gesteld, die niet alleen betrekking heeft op ons bewustzijn, maar ook op onze hersenen en zelfs op ons lichaam!
De transformatie van een persoon of groep omvat vier fasen:
Newagebegrippen zoals (wisseling van) paradigma en transformatie zijn eigenlijk karikaturen van bijbelse begrippen als bekering en wedergeboorte. Het newagedenken speelt in op het grote falen van het menselijk denken, dat zich heeft losgemaakt van God en zich, in de ijdelheid van mensenwaan, verzet tegen Gods Woord, dat immers Gods antwoord is op de problemen van de mens. New age en bijbels denken hebben met elkaar gemeen dat heel scherp wordt ingezien, dat de huidige samenleving, een ‘old age’, die bestaat uit ‘oude mensen’, nergens toe leidt en binnen korte tijd hopeloos zal vastlopen. Zowel new age als de Bijbel benadrukken de noodzaak van een radikale verandering. De een zoekt het heil bij de wereld der goden of demonen, de ander neemt de Schrift serieus en zoekt (en vindt) het heil bij God alleen. De Bijbel leert, dat wie in Christus is, een nieuwe schepping is, het oude is voorbijgegaan, het nieuwe is gekomen. Dit is een belofte en een geschenk van Godswege, dat slechts met dank aanvaard kan worden en niet iets waarnaar gestreefd moet worden. Het nieuwe leven in Christus houdt een waarachtige hervorming in, zoals ook wordt geleerd in Romeinen 12:1-2. Deze ‘bijbelse transformatie’ is, net als de transformatie die new age predikt, viervoudig:
De weg van de Bijbel is dus veel grootser en veel reëler dan de weg die new age wijst. Voor veel mensen is de bijbelse weg volslagen onbekend, of synoniem met ‘niet ten volle leven’, behorend tot een tijd die definitief voorbij is, de ‘Vissen’! Daarom daagt new age ook de christenen uit om de bijbelse boodschap, die is van alle tijden, in onze tijd opnieuw te verwoorden, met name voor wat betreft de roeping en hoop van de mens en Gods plan met de volken en de aarde.
De uitdaging van new age
Christenen worden door new age op een geweldige wijze uitgedaagd. Het blijkt dat voor veel mensen de bijbelse, christelijke waarden zodanig zijn verweerd, dat men zonder moeite ‘overstapt’ naar occulte zaken en die goedpraat met de Bijbel in de hand. Voorbeelden hiervan zijn het ‘christelijke’ reïncarnatie-denken, het toenemende syncretisme en de dialoog met de wereldreligies, het opkomen van de natuurreligies in feminisme en ecologie, enzovoort. Het gevolg is, dat christenen dikwijls niet meer weten wat zij eigenlijk geloven en waarom. Dan gaan zij openstaan voor allerlei invloeden van new age in het christendom en worden daarmee tot ‘christenen voor het hindoeïsme’: van buiten zijn zij christenen, maar in feite zijn zij ‘een hindoe in het diepst van hun gedachten’. Bovendien heeft zo’n christendom ook geen wervende kracht of, wat erger is, zij missioneren buitenstaanders tot christenen, die allerlei occulte rituelen integreren in hun ‘dienen van God’, zoals gebedstherapie, vallen in de geest, Jezus-visualisaties, militante meditaties, enzovoort. Vandaar dat een aantal christenleiders een dringende oproep doen om de uitdaging van new age tegemoet te treden. Dr. J. Verkuyl riep in dit verband op een newagecongres uit: “Geen overspel en ook geen buitenspel, maar tegenspel!”
Dit vereist een goede christelijke training. Om de geest van new age te weerstaan is een grondige bijbelstudie eerste noodzaak, bijvoorbeeld van Romeinen 1 tot 8. Daarnaast zullen belangrijke christelijke leerstukken opnieuw moeten worden verwoord en onderwezen, zoals:
DE INTEGRALE SCHOOL
Het onderwijs is een heel belangrijk terrein waarop het newagedenken zich richt. Dit denken maakt in het onderwijs een grote voortgang, omdat men hoopt dat de nieuwe generatie gemakkelijker te winnen is voor het nieuwe denken dan de generatie die nog door het onderwijs tot ‘Vissen-denken’ is geprogrammeerd. Men redeneert dan, dat de moeite om de jongeren het Aquarius-denken bij te brengen in geen verhouding staat tot de moeite die het kost om een huidige generatie hiertoe te ‘bekeren’. Vanuit het perspectief van new age kan dit doel op twee manieren worden bereikt:
Marilyn Ferguson is één van de weinige newageauteurs die zich in breed verband met het onderwijs heeft beziggehouden. Zij doet dit vanuit het bekende patroon, dat veel mensen herkennen en daarom graag als waarheid verwelkomen: ‘de mensheid is ziek, dodelijk ziek, als gevolg van het ‘Vissen-denken’. Zij noemt dit de ‘pedogene ziekte’, naar analogie van de ‘iatrogene ziekte’, een ziekte die door de arts/verpleging wordt veroorzaakt. In het onderwijs zou dan de leraar als exponent van het ‘old age onderwijs’, de leerlingen onkundig houden van de echte werkelijkheid, door hen te programmeren en te conditioneren op de zichtbare werkelijkheid, die slechts illusie en schijn zou zijn. Op analoge wijze redeneert zij en velen doen dit met haar, dat het onderwijs de mensheid ziek maakt, omdat de mensen daardoor leren denken
Kinderen leren nog steeds voor de ‘oude wereld’, om dit later op pijnlijke wijze weer af te leren. Waarom leren zij niet gelijk voor de ‘nieuwe wereld’? Het denken van de onderwijzers, de structuren van de scholen, zitten vastgeroest aan de oude paradigma’s! Zij weten niet beter en zij kunnen niet beter en intussen lijden allen: leraren, leerlingen en samenleving, aan de tekortkomingen van ‘het systeem’, waardoor mens en mensheid niet toekomt aan de zelfverwerkelijking.
Newageonderwijs is gericht op het tot stand brengen van een ‘nieuwe mens’, een mens die zijn gehele bewustzijn ontwikkelt en zich daarmee volledig ontplooit. In dit denken is opvoeding en onderwijs dus het helpen van de kinderen door een proces van evolutie, waarin de mensen tot nu toe zijn blijven steken, een transformatie van de ‘oude mens’ naar de ‘nieuwe mens’. De ‘oude mens’ is de mens die behoort tot het tijdperk van de ‘Vissen’: hij denkt in termen van absoluten, van tegenstellingen en aangezien niet alle mensen dezelfde normen en waarden hanteren, leidt dit noodzakelijkerwijs tot breuken en verdeeldheid.
De ‘nieuwe mens’ behoort tot het tijdperk van ‘Waterman’: hij denkt in termen van relaties, van syntheses en hij voelt zich als een ‘zendeling’ om de achtergebleven ‘oude mensen’ te helpen het oude achter zich te laten en het nieuwe tijdperk in te treden.
De ‘nieuwe mens’ is dan ook de mens die in staat is gebruik te maken van al zijn bewustzijns-niveaus en daardoor voluit kan functioneren in het nieuwe tijdperk van ‘Aquarius’. Soms wordt deze nieuwe mens verbonden aan een utopisch idealisme. Carl Rogers noemt in zijn boek ‘Der neue Mensch’ een aantal punten op die deze nieuwe mens kenmerken:
Om het onderwijs in het Aquarius-tijdperk goed te begrijpen, is het nodig om te rade te gaan bij de moderne ‘ontdekkingen’ over het functioneren van onze hersenen. Ook hier leidt de bio-fysica tot conclusies die alle culturen ter wereld reeds kenden: de Atheense filosoof, de Japanse zenmeester, de mysticus Meister Eckardt, zij kenden allen de waarde van het intuïtieve denken, dat dan kennelijk in het westerse denken verloren is gegaan! De nieuwe theorie van de linker- en rechterhersenhelften verklaart veel van het ’ten dele kennen’, dat catastrofaal voor de wereld dreigt te worden, bijvoorbeeld door milieurampen, onbestuurbaarheid, wapenwedloop, groepsegoïsme, enzovoort. Deze theorie komt op het volgende neer:
Met de linkerhersenhelft leren wij rationeel te denken, materie te ordenen, informatie op te bergen en waarschijnlijkheden te berekenen. Hierbij gebruiken wij ons analytische vermogen, waardoor de wetenschap en techniek een enorme vlucht hebben kunnen nemen. Tegelijkertijd heeft dit geleid tot allerlei neveneffecten, die als ongerijmd en paradoxaal worden ervaren en in feite de ‘zegeningen’ van de welvaartsontwikkeling teniet doen. Dit komt, zo stelt men dan, omdat men geen acht geslagen heeft op de functie van de rechterhersenhelft, die synthetisch van aard is en het geheel overziet; zij weet de zaken in een context te plaatsen en kent de betekenis der dingen intuïtief, niet beredeneerd. Doordat zij niet gebonden is aan zekerheden, is zij in hoge mate creatief, open voor het onverwachte en ongedachte, nooit afgesloten voor groei in nieuwe dimensies.
Als gezegd wordt dat ons onderwijs ‘hersenvijandig’ is, wordt bedoeld, dat de kinderen leren denken in een paradigma dat grotendeels de linkerhersenhelft ontwikkelt en hen daarmee afsluit voor het intuïtieve en creatieve denken van de rechterhersenhelft. Dat laatste is slechts voorbehouden aan de kunstenaars, de mystici, de melancholici van onze tijd, die wij ter afwisseling kunnen bewonderen, maar niet volgen. Tussen deze beide hersenhelften wordt als het ware een klassenstrijd gevoerd, waarbij de linkerhersenen, gesteund door de structuren van onze culturen, de rechterhersenen onderdrukken en uitbuiten, hen hoogstens enkele keren per jaar ‘uitlaten’ als wij een museum of concert bezoeken, of een religieuze samenkomst bijwonen.
Holistisch onderwijs richt zich dan ook op het functioneren en ontwikkelen van beide hersenhelften. In het begin roept dat geweldige spanning en weerstand op, want binnen een bepaalde onderwijsduur gaat het oefenen van het ene, het ‘onnutte rechterdeel’, altijd ten koste van het ‘nuttige linkerdeel’. Althans, zo meent men en ook dat zou een uiting zijn van ‘links-hersen denken’! Een tweede bron van spanning en weerstand zijn de belangen van de bestaande onderwijsmodellen. In haar boek ‘De Aquarius-samenzwering’ noemt Marilyn Ferguson een aantal uitgangspunten op, die zij stelt tegenover ‘het nieuwe paradigma’:
Uitgangspunten van het oude paradigma:
Uitgangspunten van het nieuwe paradigma:
Deze opsomming geeft een nogal eenzijdig en vertekend beeld. Aan de ene kant wordt een karikatuur gegeven van de bestaande situatie als het ‘oude onderwijsparadigma’, anderzijds worden alle ‘goede zaken’ als het nieuwe leerparadigma op het conto geboekt van new age! Veel hiervan vinden wij terug in de onderwijsvernieuwing, zij worden allang in de praktijk gebracht op de Vrije (antroposofische) scholen, maar ook het onderwijs naar bijbels model kent tal van aspecten die hier als ‘nieuw’ worden aangediend! Het echte newageonderwijs heeft echter enkele uitgangspunten die veel duidelijker naar voren moeten komen, omdat deze toch nog ‘verborgen’ zijn, De belangrijkste kenmerken zijn dan ook:
Een integrale opvoeding vindt plaats volgens de principes van yoga en richt zich op de vijf voornaamste activiteiten van het menselijk wezen:
Het tweede doel is de vlucht uit iedere aardse manifestatie en een terugkeer naar wat niet gemanifesteerd is: hierbij wordt de ego (het individu!) zelf afgeschaft.
Wezenlijk bij newageonderwijs is haar transpersonele karakter, dat gericht is op de transcendente vermogens van mensen. Het transpersonele onderwijs is te vergelijken met de holistische geneeskunde en dit maakt dit onderwijs, net als deze geneeskunde, geheel verschillend van al het bestaande:
“In het transpersonele onderwijs spoort men de leerling aan om alert en autonoom te zijn, een kritische instelling te hebben, alle hoeken en gaten van de bewuste ervaring te onderzoeken, te zoeken naar de zin der dingen, tot het uiterste te gaan en de grenzen en diepten van het eigen ik te bepalen.”
Dit onderwijs stelt dus het kind en zijn ervaring centraal, zoals ook het humanistisch denken dat doet. Het verschil is dat transpersoneel onderwijs uitgaat van een ‘hogere werkelijkheid’, die de zin en bestemming vormt van het individu. Transpersoneelonderwijs leert de kinderen zelf deze werkelijkheid te verkennen en hierin op te gaan. De zogenaamde objectieve werkelijkheid bestaat niet echt, maar wordt door iedereen subjectief beleefd; alles wat wij ‘objectief noemen, alle vaststaande waarden’ zijn slechts een illusie. Het christendom is een godsdienst die voor veel mensen een benadering gaf van de ‘hogere werkelijkheid’, maar die thans achterhaald is, omdat haar dogma’s de ‘subjectieve werkelijkheid’ van kerkvaders en theologen aan anderen opleggen! Die worden daarmee verhinderd om hun eigen dharma te vinden en vinden daardoor hun eigen weg of pad juist niet, vandaar dus alle frustraties en stress! In het harnas van Saul kan David Goliath nooit verslaan, hij moet vrij zijn om zijn eigen ‘pad’ te gaan.
De leerprocessen bij new age maken gebruik van geheel nieuwe vormen van leren: vormen die vroeger naar de fabels en sprookjes werden verwezen. ‘Leren’ is hierbij niet langer een proces van inspanning, van bewuste concentratie, maar juist een proces van ontspanning onder invloed van magische praktijken. Men kan zich hiervoor bewust openstellen en onder invloed van ‘de juiste leertechniek’ tot verbazingwekkende prestaties komen: men trekt dan als het ware ‘kennis’ of ‘succes’ naar zich toe. Angstwekkender is dat deze leerprocessen ook die mensen kunnen beïnvloeden, die niets met new age te maken (willen) hebben, eenvoudig doordat de aandacht op hen wordt gericht.
Hoe staat de Bijbel tegenover integraal onderwijs?
Het woord ‘onderwijs’ is op zichzelf heel bijbels, in die zin dat het een heel joodse oorsprong heeft. Het betekent namelijk ‘onder-wijzing’, de letterlijke vertaling van het Duitse ‘unter-Weisung’, dat wil dus zeggen het brengen van de wereld en al haar fenomenen onder de ‘duiding’ van God, het interpreteren van de wereld vanuit Zijn Woord. Het resultaat is een generatie mensen die ‘onderwezen’ zijn in de wijsheid en de kennis van God, wat alleen mogelijk is vanuit de ‘vreze des Heren’ (zie Job 28:28, Psalm 111:10, Spreuken 1:7 en 9:10). Beter dan het bestrijden van oude en nieuwe paradigma’s is het aangeven van een bijbels onderwijskundig denkkader (om het woord ‘bijbels paradigma’ te vermijden). Dan zal blijken dat new age eigenlijk een persiflage is van bijbels denken, bijvoorbeeld als het de nadruk legt op de ‘leraar van binnen’.
De term integraal onderwijs als zodanig is in de Bijbel onbekend, maar de Bijbel gaat er wel vanuit, omdat deze uitgaat van de totale mens! De bekendste passages over opvoeding en onderwijs zijn wel Deuteronomium 6, waar verstandelijk kennen, met het hart aanhangen en met de daad volbrengen nauw met elkaar samenhangen. Ditzelfde vinden wij ook in Paulus’ brief aan Timotheüs, waar “de heilige schriften wijs kunnen maken tot zaligheid, maar ook nuttig zijn om de onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust” (2 Timotheüs 3:15-17).
De Bijbel alleen is voldoende om een antwoord te geven op alle eenzijdigheid, waarin het onderwijs, gebaseerd op een gereduceerde mensvisie, geslachten lang kinderen heeft gevormd. Een studie van het onderwijs vanuit de Bijbel en van het mensbeeld waarvan men uitgaat, kan ook helpen om het valse te zien van de tegenstelling die door new agers wordt gesteld en om een bijbels normatieve pedagogiek te verwoorden, die uitgaat van het Hebreeuwse denken. Dit denken kent een eenheid van leer en leven, bijvoorbeeld bij de rabbi’s, die wezenlijk is voor de joods-christelijke traditie en tal van karikaturen kan wegnemen en voorkómen: in die zin is bijbels onderwijs ‘integraal onderwijs’.
BEGRIPSOMSCHRIJVING
Als introductie tot het ‘nieuwe denken dient een goed begrip van waar new age nu eigenlijk voor staat. Het kern begrip is ‘het tijdperk van Aquarius’, waarmee onontkoombaar een heel ander denken de wereld wordt ingebracht. Dat dit grote problemen meebrengt komt, omdat mensen als regel erg terugschrikken voor ingrijpende veranderingen, temeer waar het verleden en zijn waarden sterk in het emotionele leven verankerd ligt.
Daarom voorziet new age niet alleen in een nieuwe wereld (van schone schijn), maar ook in een weg om vanuit de ‘old age’ van ‘Pisces’ of ‘Vissen’ deze new age van ‘Aquarius’ of ‘Waterman’ binnen te gaan. Deze weg heet het ‘grensgebied van Aquarius’ en heeft als doel een wisseling van paradigma of verandering van denken.
Dit proces begint bij individuele mensen, die voorlopers of nalopers kunnen zijn. Altijd zal dit moeten resulteren in een ’transformatie’ van de maatschappij, die daarmee terugkeert naar een primitieve staat, ook wel genoemd de ‘herbetovering der wereld’. Veel van deze zaken zullen sympathiek bij de mensen overkomen, vooral als falen en feilen van onze huidige samenleving breed worden uitgemeten en wezenlijke oplossingen uitblijven. Achter dit alles staat een macht en een denken dat zal worden aangetoond en ontmaskerd.
New age wordt gebruikt om daarmee een nieuw tijdperk aan te duiden, dat volgens een astrologische duiding zou zijn ingegaan. Het interessante hierbij is dat meerdere vooraanstaande astrologen en esoterici (zij, die openstaan voor ‘boodschappen’ uit de ruimte) dit onafhankelijk van elkaar hebben berekend! De mensheid zou zich bevinden in de overgang van het ene tijdperk naar het andere. Het tijdperk dat thans is afgelopen, is het polariserende tijdperk van ‘Pisces of Vissen’. ‘Vissen’ is het symbool van het christendom, waarbij het ging om ‘absolute waarheidsvragen’ en in het baanbrekende newagewerk, ‘De Aquarius Samenzwering’, heeft nu juist dat denken de ontwikkeling van de mensheid ten zeerste geremd en de individuele mens beroofd van veel ‘ongeremde levensvreugde”.
Het tijdperk dat wij zijn ingetreden staat in het teken van de regenboog (soms wordt hierbij ook de piramide gebruikt): dit is het harmoniserende tijdperk van ‘Aquarius’ of ‘Waterman’. De ‘Waterman’ is het symbool van de universalistische religie uit het Verre Oosten. Deze beoogt de krachten van de mikrokosmos (het diepere bewustzijn van de mens) en van de makrokosmos (het heelal, de natuur) op elkaar te betrekken en zo mens en wereld ‘holistisch’ (in zijn geheel, heelzaam) te verbinden.
Deze new age is dus kosmisch en astrologisch bepaald. Anderzijds moet deze op aarde worden gerealiseerd tot een wereldregering, die wordt voorbereid en uitgevoerd door ‘de wereldhelpers en -hoeders’, volgens een blauwdruk die wel ‘Het Plan’ wordt genoemd. Er bestaat een wereldomspannend netwerk van individuele personen, cellen en grote ondernemingen die het religieus, politieke systeem voor zo’n wereldgemeenschap voorbereiden. Zij werken aan de verwezenlijking van een plan, dat voor velen nog verborgen is, maar dat reeds lang in kringen van geheime genootschappen wordt gekoesterd: een wereldregering die zowel ‘luciferisch’ (staande onder een occulte ‘lichtmacht’) als ‘pan religieus’ (alle religies omvattend) van aard zal zijn. Deze regering beoogt een beheersing van alle terreinen van de menselijke samenleving, die door haar worden overgenomen in naam van een ‘globale gerechtigheid’. Daarbij zal aan iedereen zijn persoonlijke vrijheid worden ontnomen, opdat eindelijk de toestand van universele harmonie bereikt zal worden.
De heilsvisie van de newagebeweging gaat op tweeërlei wijze in tegen het getuigenis van de Heilige Schrift:
Niettemin is de newagebeweging tegelijk een bevestiging van de bijbelse profetie over de eindtijd. Hier tekenen zich op treffende wijze reeds de contouren af van een totalitair stelsel van wereldeenheid, dat zich richt tegen God. In de waarschuwingen voor de komende antichrist heeft de Bijbel dit stelsel van wereldbeheersing reeds voorzegd (2 Thess 2:3-12, Op 17:17).
De eerste twee kernbegrippen van new age werden hiervoor reeds kort aangeduid. Het zijn de namen voor een tweetal astrologische tijdperken, die elkaar iedere 2100 jaar zouden opvolgen. Na zo’n tijdperk komt de aarde terecht in een stand, die haar plaatst in een ander beeld van de zogenaamde dierenriem. Omstreeks het begin van de jaartelling wijzigde dit beeld zich van de Ram (Aries) naar de Vissen (Pisces). Dit sterrenbeeld zou vele eeuwen lang op kosmische wijze het denken van de mensen hebben beheerst om thans, in de tijd waarin wij leven, het veld te ruimen voor Aquarius of Waterman. In dit nieuwe sterrenteken zou de wereld een volslagen nieuw tijdperk tegemoet treden, dat ten opzichte van het vorige tijdperk alleen maar voordelen zou hebben, aldus ‘het evangelie’ van de new age.
De newagebeweging stelt nu dat de wereld zich thans bevindt in de overgang
In het tijdperk van de Vissen maakt de waarheidsvraag scheiding tussen mensen, wat soms leidde tot wrede onderdrukking en oorlogen. Het orthodoxe christendom, dat de Vis als symbool voerde, wordt hiervan mede beschuldigd en christenen die vasthouden aan absolute bijbelse waarheden worden smalend ‘Noord-Atlantische fundamentalisten’ genoemd! Daarentegen richt men zich in het tijdperk van de Waterman op een waarheid overstijgende wereldeenheid der religies, waarin alle oude tegenstellingen of antitheses zich tot een hogere samenstelling of synthese verenigen.
De Bijbel wijst iedere astrologische of esoterische duiding van de tijden af en laat zich niet ‘inpassen’ in één bepaald tijdperk, waarin haar boodschap als waarheid zou gelden! Gewaarschuwd wordt wel voor een onbijbels denken dat algemeen over deze wereld zal komen en zal leiden tot een grote afval of godverzaking (1 Timotheüs 4: 1-5). Uitdrukkelijk wordt dan ook gewezen op een periode, genoemd ‘latere tijden’ of ‘einde aller dingen’ waarin alle geldende normen ingrijpend veranderen (1 Petrus 3:7-11), nader omschreven in 2 Petrus 2. Zij die vasthouden aan goddelijke, eeuwige waarden zullen het dan heel moeilijk krijgen en worden gewaarschuwd en bemoedigd tegelijk (1 Petrus 3:12-19). Ook wordt in de Bijbel waarheid niet tegenover eenheid uitgespeeld en dat gebeurt ook niet met liefde of met vrede, zoals wordt gedaan door new age. Integendeel, liefde is gegrond op waarheid (Efeziërs 4:3,15, 1 Korintiërs 13:6, Psalm 85: 11, Hebreeën 7:2). De Here God roept ons, juist bij de ‘wisseling der tijden’, krachtig op om te blijven bij ‘de gezonde leer’ (1 Timotheüs 1 en 6, 2 Timotheüs 1 en 4, Titus 1 en 2).
De overgang van het tijdperk van de Vissen naar het tijdperk van de Waterman is niet op een dag nauwkeurig te bepalen, een soort ‘kosmisch nieuwjaar’, ook al zijn er mensen die dit tijdstip hebben bepaald in februari 1962 of augustus 1987. Tussen deze tijdperken ligt meer een grensgebied, dat een overgang vormt van een hele wijze van denken, een totale wereldbeschouwing. Vanuit het ‘Vissen-denken’ worden de ontwikkelingen dikwijls als negatief beoordeeld: chaos, verlies aan oriëntatie en zekerheden, teloorgaan van vaststaande waarden en moraal. Vanuit het ‘Waterman-denken’ wordt dit juist positief beoordeeld, als een noodzakelijke afbraak van het oude om de nieuwe tijd zonder ‘ballast’ tegemoet te treden, Hoe eerder de mensen dat inzien en bereid zijn hun denkkaders grondig te herzien, des te meer zullen zij zonder problemen dit grensgebied overschrijden en ingaan in de echte new age.
Met ‘Grensgebied van Aquarius’ wordt de overgang aangegeven van het oude tijdperk (Pisces) naar het nieuwe tijdperk (Aquarius). Met name wordt hiermee de nieuwe religiositeit beschreven die het Westen momenteel meemaakt en die wel als de geboorte weeën van de nieuwe tijd worden gekenschetst. Bij de religie wendt men zich thans vrij algemeen af van conventionele bijbeluitleg of geloofsbeleving, wat voor velen leidt tot een complete desoriëntatie. Tegelijkertijd is er een grote hang naar oude en nieuwe vormen van spiritualiteit, variërend van primitief sjamanisme tot modieus holisme en van esoterische wetenschappen tot parapsychologie.
Ook de wereld der wetenschap beweegt zich in dit grensgebied. Dit geldt niet alleen voor de menswetenschappen, zoals de psychologie, maar juist ook voor de exacte wetenschappen, met name de natuurkunde. Hiermee wordt het hele wetenschapsbedrijf, mede onder invloed van new agers als Fritjof Capra en Ilya Prigogine, getrokken binnen het grensgebied van Aquarius. Dan heet het ook niet meer ‘wetenschap’, maar spreekt men liever van ‘wetenskunst’, die moet bijdragen tot wat wordt genoemd de herbetovering van de wereld! Wisseling van paradigma is de overgang naar een nieuwe instelling van het denken, die maakt dat de mens gaat ‘passen’ in de wereld van new age.
De term werd voor het eerst gebruikt door Thomas Kuhn, in zijn in 1962 verschenen werk ‘The Structure of Scientific Revolution’. Paradigma (Grieks: paradeigma = patroon, voorbeeld) staat voor de wereld van denken, het stelsel van vooronderstellingen, dat iemand heeft en dat geheel zijn denken en handelen bepaalt. Kenmerkend voor het ‘Vissen’ tijdperk zijn vaststaande paradigma’s of denkwerelden van mensen, die in bepaalde situaties heftig met elkaar in botsing kunnen komen, bijvoorbeeld in godsdienstoorlogen.
Op allerlei manieren worden de mensen gemotiveerd om het oude wereldbeeld te verlaten, bijvoorbeeld door hen te doen ‘ervaren’ dat dit niet meer voldoet. Dat oude wereldbeeld wordt wel aangeduid als ‘kartesiaans’ denken (zoals dat door Descartes was ontwikkeld), namelijk een scheiding tussen geest en materie, de logica dat iets niet tegelijkertijd waar en niet waar kan zijn. Aan de andere kant worden zij voorbereid (geconditioneerd) op het nieuwe denken van Aquarius: niet meer denken in tegenstellingen, wij vormen allemaal onderdeel van een groter, ‘goddelijk’ geheel. Als gevolg hiervan ‘kantelt’ nu het oude wereldbeeld dat mechanistisch en materialistisch is en dat allerlei niet waarneembare en niet verklaarbare verschijnselen afdeed als ‘bijgeloof, ‘hallucinaties’, ‘kwakzalverij’, enzovoort. Zo ontstaat snel een nieuw wereldbeeld, dat in tegenstelling tot het oude wereldbeeld waardevrij en zonder absolute normen wil zijn, maar zich daarbij wel argeloos openstelt voor een nieuwe godenleer.
Boekbesprekingen over de islam
Boekbesprekingen over de islam
Bespreking van enkele toonaangevende boeken over de islam, die bij het onderwijs aan de orde kunnen komen.
Wij maken hierbij onderscheid tussen boeken die uitgaan van dezelfde uitgangspunten als wijzelf, en boeken die volgens ons een vertekend (meestal te rooskleurig en verhullend) beeld van de islam geven.
Wie is deze Allah, de god van de moslims?
Door de Nigeriaanse islamoloog G.J.O. Moshay. Door een vergelijking van Gods openbaring in de Bijbel en Allah’s ‘openbaring’ in de Koran stelt hij zijn lezers in staat hun eigen conclusies te trekken.Kinderen van Ismael, Acht getuigenissen van moslims uit diverse landen die tot Christus gekomen zijn; uitgave Arabische Wereldzending.
De waarheid delen in liefde
De Srilankaanse intellectueel en leider van Youth for Christ Arjith Fernando, wijst christenen de weg om temidden van religieus pluralisme en een multireligieus aanbod trouw te zijn aan Jezus’ opdracht: “Verkondig het Evangelie en maak al de volken tot mijn discipelen.” Uitg. Medema, €19,95
Geliefde of gevangene?
Christenen denken na over vrouwen en de islam, door Ida Glaser en Napoleon John, Uitg. Buijten & Schipperheijn, 240 pag, € 17,50
Moslims wordt vaak verweten dat ze vrouwen als tweederangsburgers behandelen. De islam zou psychische en lichamelijke mishandeling zelfs toestaan. Hoe komt het dan dat van de westerlingen die tot de islam worden aange-trokken, de meesten vrouwen zijn?
Sultana
De Amerikaanse Jean P. Sasson geeft een beeld van het leven aan het koninklijk hof van Saudi-Arabië. Het leven in een land waar de sharia geldt, wordt met informatie uit de eerste hand weergegeven. Uitg. Bruna, 246 blz.
Het gesloten koninkrijk
door Carmen Bin Ladin, uitg. Mouria, 2003, 224 blz. Carmen Bin Ladin beschrijft haar leven en dan met name de periode, dat ze in Saudi-Arabië woont. Aanleiding tot het schrijven van dit boek is de bekende aanslag op het World Trade Centre op 11 september 2001, waardoor haar naam haar leven en dat van haar drie dochters volledig op zijn kop zet.
Dezelfde God? Jezus, heilige Geest, God in het christendom en in de islam
De Australiër, dr. Marc Durie, vergelijkt in dit boek de Here (JHWH) van de Bijbel met de Allah van de Koran en toont vanuit studie van de geschriften van de islam en het christendom aan, dat de Here God en Allah in veel opzichten verschillen. Zij hebben zulke verschillende persoonlijkheden en capaciteiten, dat van hen niet gezegd kan worden, dat ze dezelfde God zijn. Uitg. Victory Publications, 158 blz., € 14,75
Bijbel of Koran/ De vraag naar de Waarheid
door Els Nannen
Uitg.: Bijbel & Onderwijs en Johannes Multimedia, 80 blz., € 5,95 (zie webshop).
Ibrahiem en Abraham, koran en bijbel verteld voor kinderen
Een opmerkelijk boek: een Kinderbijbelkoran! Een boek dat ervan uitgaat dat je elkaar moet leren kennen om met elkaar te kunnen samenleven. En dat daaraan een (onmogelijke) bijdrage geeft voor het onderwijs op christelijke, moslim- en samenwerkingsscholen.
Islam verhalenderwijs, door dr. Anton Wessels
Dit boek is te beschouwen als een verrijking voor iedereen die over de grenzen van de eigen cultuur wil heenzien naar de uitgebreide verhaaltraditie uit de moslimculturen.
Bezwaren: sterk relativeren van de eigen christelijke godsdienst en geen kritische toets van de islam aan zowel de Bijbel als aan Westerse waarden en normen.
Register van islamitische stromingen en Arabische woorden
Register van islamitische stromingen en Arabische woorden
Bron: “Bijbel of Koran. De vraag naar de Waarheid”. Zie webshop.
Islamitische en westerse waarden
Islamitische en Westerse waarden:
Vullen ze elkaar aan . . . of sluiten ze elkaar uit?
1. Eind januari 2004 is het rapport verschenen van de commissie-Blok ‘Bruggen bouwen’ – over 30 jaar integratiebeleid in Nederland. In dit rapport, maar nog meer in de reacties hierop door de Kamerfracties en de pers, wordt onderscheid gemaakt tussen geslaagde integratie en niet-geslaagde integratie. De Nederlandse samenleving kent veel voorbeelden van geslaagde integratie: Portugese joden, Franse Hugenoten, Chinezen, Molukkers, Surinamers enz. Maar met mensen afkomstig uit moslimlanden die de wetten van de islam blijven volgen, blijkt de integratie zeer moeizaam te verlopen, aldus het rapport.
2. Het rapport noemt een aantal factoren op die echte integratie moeilijk of onmogelijk maken, zoals het handhaven van de eigen – op moslimwaarden en sjaria-ethiek – gebaseerde cultuur. Voorbeelden hiervan zijn de sterke controle van naties als Turkije en Marokko, de dubbele nationaliteit (met zelfs de mogelijkheid om in vreemde krijgsdienst te moeten treden), het zoeken van een partner in het land van herkomst, de positie van de vrouw, de eerwraak en andere daden die in de Westerse cultuur als ‘crimineel gedrag’ worden beschouwd.
3. Direct na het verschijnen werden door de politiek twee belangrijke bezwaren tegen het rapport worden ingebracht:
Uiteraard mag het tweede punt niet aan de commissie worden verweten, omdat dit de taak is van de politiek en van het openbaar bestuur. Voor iedere eventuele maatregel dient voorts een breed maatschappelijk draagvlak te bestaan, waarbij ook de moslimminderheid tegen zichzelf (d.w.z. haar eigen denksysteem) beschermd moet worden. Het is de bedoeling van deze folder om aan de gewenste duidelijkheid bij te dragen. Hierbij zullen de begrippen ‘waarden’ en ‘ethiek’ door elkaar worden gebruikt.
4. De islamitische ethiek is gefocust op de volgende passage uit de Koran: “Het is geen deugd, dat gij uw gezicht naar het Oosten of naar het Westen wendt, maar waarlijke deugd is in hem, die in Allah, de Laatste Dag, de engelen, het Boek en de profeten gelooft en die van zijn vermogen geeft uit liefde voor Hem aan de verwanten, de wezen, de armen, de reiziger, de bedelaars en voor het vrijkopen van slaven en die het gebed onderhoudt en de zakaat betaalt. Verder in degenen die hun belofte nakomen, wanneer zij een belofte doen en de geduldigen in armoede, in kwellingen en in oorlogstijd. Dezen zijn het die bewezen hebben, waarachtig te zijn en dezen zijn de vromen.” (Soera 2:177). Hierbij vallen al direct twee zaken op:
5. Onze Europese (Westerse) culturen dragen het stempel van een joods-christelijk en humanistisch erfgoed, waar beide elkaar aanvullen en zonodig een eenzijdige interpretatie ervan (door de Kerk of de politiek) corrigeren. Tegenwoordig is men in onze Westerse landen geneigd te zwijgen over het joods-christelijke erfgoed (bijvoorbeeld in het ontwerp voor een Europese Grondwet of het recente rapport van de WRR over ‘waarden en normen’) en zich te beperken tot humanistische waarden die voortkomen uit de Renaissance en Verlichting. Daarmee doen wij echter onszelf tekort en zijn wij onvoldoende opgewassen tegen de uitdagingen waarmee de islam ons confronteert.
6. Het onderstaande is een poging om de waarden die voortkomen uit de Renaissance en de Verlichting in schema te brengen:
D. Waarden van de Westerse democratieën:
7. deze zgn. Verlichtingswaarden worden ook genoemd door het rapport dat de Wetenschap-pelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in dec. 2003 heeft uitgebracht. Hiermee hebben wij reeds een uitgangspunt verkregen waaraan de islamitische waarden kunnen worden getoetst. Terecht is door Kamerleden en redacties opgemerkt dat dit niet voldoende is, en wel om de volgende redenen:
8. Een wezenlijk onderzoek en debat over islamitische waarden in een Westerse samenleving is niet mogelijk wanneer men hier niet de religieuze factoren bij betrekt. Al is het christendom voor velen een gepasseerd station, de islam dwingt ons tot bezinning op religieuze factoren, zoals het bestaan van God, het begrip ‘openbaring’ en een leven na dit leven. Of men het nu wil erkennen of niet, het is een feit dat de bronnen van onze gemeenschappelijke Europese cultuur (mede) zijn verankerd in de joods-christelijke ethiek. Zonder deze bronnen is het niet eens mogelijk om de grote producten uit onze cultuur, zoals de schilderkunst, de muziek en de literatuur, op hun waarde te schatten.
9. De joods-christelijke ethiek is onder meer afgeleid uit de Tien geboden uit het Oude Testament en de Bergrede uit het Nieuwe Testament. Deze ethiek geldt deze niet alleen binnen het jodendom en het christendom, want de joods-christelijke ethiek is van universele waarde en zijn de grondslag voor elke beschaving. In het Nieuwe Testament wordt deze ethiek samengevat met de woorden: “Alles nu wat gij wilt dat u de mensen doen, doet gij hun evenzo; want dit is de wet en de profeten,” Aldus luidt de zogenaamde Gulden regel, die in ons spraakgebruik echter in negatieve termen is verwoord.
10. Nu zullen de moslims dat ook zeggen van de islamitische ethiek, die is gebaseerd op uitspraken in de hadieth en gecodeerde wetten in de sjaria. Het grote verschil met de judeo-christelijke ethiek is echter dat islamitische ethiek onlosmakelijk verbonden is met de islam als religie; in hun ogen zijn seculaire moslimstaten als Algerije, Turkije en Egypte afvallig, met alle dynamiek die dit met zich meebrengt. Judeo-christelijke ethiek geldt juist wèl universeel, ook voor seculier-democratische staten. )
11. De joods-christelijke ethiek gaat uit van de volgende trits:
Gerechtigheid; Barmhartigheid; Waarheid
Op grond hiervan kunnen wij onderscheid maken tussen drie groepen van kernwaarden:
A. Alle mensen behoren tot de familie der mensheid:
Wijsheid
Naastenliefde
Betrouwbaarheid
B. Alle mensen zijn rentmeester van Gods schepping:
Gehoorzaamheid
Verantwoordelijkheid
Waakzaamhei
C. Sociale verbanden tussen mensen onderling:
Ontplooiing
Herkansing
Onderscheidingsvermogen
12. Op zoek naar een islamitische ethiek troffen we op de moslimwebsite www.harunyahya.com onder meer ‘The True Islamic Morals’ en ‘Righteous Deeds.’ Hierop komen begrippen voor als ‘barmhartigheid, tolerantie en vrede’. Die klinken goed in Westerse oren en wekken de verwachting dat het mogelijk is te komen tot ‘gemeenschappelijke ethische waarden en normen’. Dit kan echter niet worden afgeleid uit de hierin vermelde soera, en al evenmin uit de “gezegende geschiedenis van het eeuwenlang durende Ottomaanse rijk”. Wij moeten namelijk bedenken dat zulke woorden alleen gelden voor moslims en niet voor ‘ongelovigen’ (kafirs). De islam maakt namelijk nadrukkelijk onderscheid tussen de moslims en alle andere mensen, die blijkens Soera 5:60 gelden als (de afstammelingen van) ‘apen’ (de joden); ‘zwijnen’ (de christenen) of ‘demonen’ (de overigen of ‘heidenen’) )
13. Een praktische consequentie ervan is de volgende. Hoewel ook de moslimlanden in 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens hebben getekend (maar niet geratificeerd) hebben zij deze naderhand vervangen door hun eigen Universele Islamitische Verklaring van Mensenrechten uit Cairo (1981). Daarin worden alle nationale wetten der volken (en alle internationale afspraken) ondergeschikt gesteld aan de sjaria, die zich primair richt op de Oemma Islamia, de wereldwijde moslimgemeenschap. Zoals de hadieth (= mededeling) het leven van de individuele moslim richt op de profeet, zo geeft de sjaria (de weg) gedetailleerde instructies voor de moslimsamenleving als Dar al-Islam (Huis of Staat van de islam). Daarin is geen ruimte voor enige scheiding van staat en moskee; landen zoals Turkije waar dit wel zo is, worden beschouwd als onorthodox en afvallig!
14. Op grond van een nauwkeurig bestuderen van zowel de moslimgeschriften als hun geschiedenis kunnen wij nu de bovengenoemde schema’s van Westerse ethiek gaan invullen voor de islamitische ethiek. Volgens Westerse maatstaven gaat de islamitische ethiek uit van een dubbele moraal:
15. Dit leidt tot de volgende schema’s voor moslimethiek, zoals die voor buitenstaanders worden toegepast en/of begrepen worden:
A’ Alle mensen die behoren tot Oemma Islam
Eerwraak als rechtspleging
Vrouwen gelden als bezit
B’ Zolang nog niet de hele wereld Dar al-Islam is
Drievoudige jihad: inspanning; strijd met woorden en daden
Alles doen om sjirk (heiligschennis) te voorkomen
C’ Sociale verbanden tussen mensen onderling:
De universele Dar al-Islam
Hudna: bedrieglijk verbond
D’ Moslim interpretatie van democratie:
16. In de geschiedenis van Europa is telkens weer gebleken wat een verschillende inhoud aan belangrijke basisbegrippen wordt gegeven. Wij noemen hiervan drie voorbeelden
a. Recht en gerechtigheid.
De oorspronkelijke betekenis hiervan is ‘evenwicht bepalen resp. herstellen.’ Het hangt er nu maar van af wat men onder ‘evenwicht’ verstaat en hetzelfde kan men zeggen over wat men moet doen wanneer het evenwicht is verbroken.
Joden en christenen verstaan daaronder de heilzame wetten van God die een samenleving leefbaar maken. Na het breken ervan volgt vergelding (in 1972 geschrapt uit het Wetboek van Strafrecht) en rehabilitatie.
Humanisten leggen de nadruk op gelijke kansen voor iedereen, maar verschillen van mening over de functie van de overheid. Na het breken van wetten geld vooral tolerantie en eventueel maatschappijvernieuwing.
Moslims zien ‘gerechtigheid’ vooral als de ‘eerbalans’ van individuen, families/clans tot aan de Oemma Islam toe: de wereldwijze gemeenschap van moslims . Na het breken ervan volgen acties als eerwraak, vanaf het doden van een te Westers meisje tot aan ‘nine-eleven’ toe.
b. Vrijheid, met name vrijheid van godsdienst en gewetensvrijheid. Ook dat wordt verschillend geïnterpreteerd:
Joden en christenen hanteren het begrip ‘vrijheid in gebondenheid’, d.w.z. er is vrijheid van godsdienst en ideologie en vrijheid van meningsuiting, maar die vrijheid wordt beperkt wanneer die andere burgers zou aantasten door (oproepen tot) haat en tot moord.
Humanisten zien vrijheid als (bijna) het hoogste goed met zo min mogelijk beperkingen.. Zij zien het belang niet in van godsdienst en voor hen zijn dan ook alle godsdiensten gelijk. Momenteel wordt het Westen zelfs door moslimgeleerden gewaarschuwd tegen het misbruik maken van de vrijheid van godsdienst!
Overeenkomstig de Koran, zien moslims de godsdienstvrijheid uitsluitend vanuit het standpunt van de islam. Volgens hen heeft Saoedi-Arabië dan ook een hoge mate van godsdienstvrijheid en is die in het Westen maar matig. Het bekende vers uit Soera 2 “Er is geen dwang in de godsdienst” geldt dan ook alleen jegens hen die moslim willen worden, maar beslist niet jegens degenen die de islam willen verlaten.
c. Democratie
In Westerse landen worden de moslimminderheden steeds sterker bepaald bij hun eigen sjaria-wetgeving. Dat begint meestal met hun interne (familie-)zaken die raken aan het publieke domein. De vraag is op welke wijze deze geheel verschillende stelsels op elkaar zijn af te stemmen, indien dat al mogelijk zou zijn.
Voor de moslims is het kalifaat het uitgangspunt voor democratie, dat is de vertegenwoordiging van Allah’s regering op aarde. Elke gemeenschap die voldoet aan de eisen van towhid (zich buigen voor Allah) en risala (aanvaarden van de Koran en hadieth) valt hieronder. Dit komt erop neer heel het leven wordt gesteld onder de sjaria. Zie www.jamaat.org/islam/HumanRightsPolitical.html
De conclusie is dat in de Westerse democratie de overheid zich richt naar de wil van het volk, terwijl bij de moslim-democratie zowel de overheid als het volk zich richt op de wil van Allah. Maar dan wordt het slechts een woordenspel: waarom niet eenvoudig stellen dat de islam geen democratie erkent en spreken van Allahcratie?
17. Soms spreken moslims Westerse mensen aan op schoonklinkende ethische waarden zoals gerechtigheid, barmhartigheid, zuiverheid. Wat moeten wij daar, in het licht van het voorgaande nu van denken?
18. Nu kan ook de vraag beantwoord worden: zijn islamitische waarden en Westerse waarden met elkaar verenigbaar? Bij het formuleren van het antwoord dienen wij te letten op de twee belangrijkste moslimdeugden:
Onze conclusie biedt de duidelijkheid die het voornoemde rapport ontbeerde: onder ogen zien dat islamitische waarden onverenigbaar zijn met Westerse waarden. De geschiedenis leert dat dit op den duur tot onomkeerbare conflicten zal leiden.
19. Tenslotte de vraag welke maatregelen worden aanbevolen. Evenals de Commissie-Blok, kunnen wij daar niet op vooruit lopen. Wel willen we de ernst benadrukken van de situaties die ontstaan wanneer moslims – in een land, in een provincie, in een stad – de macht in handen krijgen of zelfs wanneer zij ergens een ‘kritische minderheid’ gaan vormen. In dat geval hebben de niet moslims de keus tussen drie, mogelijk vier, mogelijkheden (tenminste, als hen die keus wordt gelaten):
a. worden geliquideerd;
b. zich bekeren tot de islam, resp. als nieuwe vrouw toegevoegd worden aan een moslim;
c. het land/gebied verlaten (meestal alleen in een vroeg stadium, met achterlating van alle bezit);
d. als dhimmie in het land/de stad verblijven, en op allerlei wijzen als tweederangsburger vernederd worden en een speciale beschermbelasting opbrengen, die kan oplopen tot 80%.
Zo werd de islam door de eeuwen heen verbreid en zal daar zeker niet mee stoppen, gebruik makend van de zwakheden en besluiteloosheid van de Westerse democratieën en met alle middelen die hen ten dienste staan.
20. Westerse christenen en democraten zullen er terecht voor terugdeinzen om dezelfde methoden te gebruiken, maar het kan geen uitstel velen dat de samenleving zich tijdig gaat bezinnen op de te nemen maatregelen. Demografisch gezien zullen onze grote steden al binnen 10 jaar, en onze landen als geheel hoogstens 10 jaar later, met deze radicale islamisering te maken krijgen.
Database van enkele artikelen
Data Base van gedocumenteerde publicaties over de islam
Dr. Azani, een terrorisme-expert,wijst het Westen met nadruk op extremistische moslims.
Die Multi-Kulti-Toleranz ist Ausdruck von Ignoranz
Ontleend aan boeken van Bassam Tibi en H-G RaddatzIslam – sind wir zu blauäugig?
Hans-Peter Raddatz
Hamburger Abendblatt, 2002Verklaar moslims de vrede
Christine Mallouhi
Omstreden boek dat geen onderscheid maakt tussen moslims en islam en voorts een vijandbeeld oproept jegens de joden en Israel.
Literarische Fiktionen und politische Wunschbilder erschweren einen ehrlichen Dialog – Debatte
Hans-Peter RaddatzEin Recht auf Unrecht?
Mit Nachgiebigkeit gegenüber Islamisten schadet der Staat sich selbst – und den Moslems – Debatte. Hans-Peter RaddatzDer verlogene Dialog
Christen und Muslime im ‘Dialog’, Jochem Boelsche
Der Spiegel, Dez. 2001
tischer Oekumene in biblisch-theologischer Bedeutung
Pfr. Eberhard Troeger
Einleitendes Kurzreferat 2002Abraham ist nicht für alle derselbe
Die monotheistischen Religio-nen trennt mehr, als der ‘Dialog mit dem Islam‘ wahrhaben will.
Hans-Peter Raddatz
Interview with Ibn Warraq on a Unique and Rare Dissenting Work, Oct. 2001Islam and apostasy
Interview with Ibn Warraq, July 2003Disillusioned at Al Azhar
Testimony of an ex professor in islamic history Mark GabrielDe wonderlijke bekering van een Soedanese imam
Een gesprek tussen Hamdi en AhmedDe waarheid delen in liefde
Een Srilankees Christen wijst christenen de weg tot getuigen – geen pluralisme en multireligieKinderen van Ismael
Acht getuigenissen van moslims uit diverse landen die tot Christus gekomen zijn
Een mogelijk toekomstscenarioHezbollahstan
De naam spreekt voor zich
Veelgestelde vragen (FAQ’s) aan de islam
18 Veelgestelde vragen (FAQ’s) aan de islam
Voor een beknopte kennismaking met de islam worden de meestgestelde vragen hier kort opgesomd. Deze vragen zijn grotendeels afkomstig uit de publicatie van de Amerikaanse moslim Shahid Athar, aangevuld met enkele vragen van de Islamitische Charta van de Centrale Raad der Moslims in Duitsland.
Op iedere vraag worden twee antwoorden geformuleerd:
volgens de (Euro-)moslimorganisaties
Zo is Allah de God van de joden, de christenen en de moslims, Schepper en Onderhouder van alle mensen.
Van zijn 99 titels zijn de twee meestbekende: ‘De Barmhartige’ en ‘De Genadevolle’.
Ook alle profeten vóór Mohammed worden als moslims beschouwd, inclusief Mozes en Jezus.
Joden en christenen houden vast aan het Sjema “Hoor Israël, de HERE (YHWH) is uw God;, de HERE is Eén” en de Tien Geboden met als eerste: “Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben.”
Op de leeftijd van 40 jaar kreeg hij een visioen dat hij later toeschreef aan de engel Gabriël, die hem gedurende de volgende 23 jaar de Koran heeft gedicteerdMoslims vereren ook Mozes (Moesa) en Jezus (Isa) als profeten, maar beschouwen Mohammed als ‘het zegel der profeten.’
In de strikte betekenis van het woord is dit geen monotheïsme maar henotheïsme: het verkiezen van één god uit velen.
De Bijbel verklaart nadrukkelijk (Op. 22:17-20) dat er na de Openbaring van Johannes (AD 95) geen verdere openbaring van God zou komen.
De Koran bevestigt de waarheid in de Taura van Moesa (Mozes), de Psalmen (Zabur) van Dawoed en het Evangelie (Indjil) van Jezus (Isa).
Reeds in de 19e eeuw werd aangetoond dat Mohammed geput heeft uit vóórislamitische bronnen zoals de Talmoed, apocriefe boeken, zoroastrische geschriften en het Egyptische dodenboek.
Allah is rechtvaardig en dus zullen zij die goed deden, beloond worden en zij die het verkeerde deden, gestraft worden. Het leven op aarde is tijdelijk en het is een test. Wie de test doorstaan, zullen voor altoos genieten in het Paradijs.
Johannes (5:13) schrijft: Dit heb ik u geschreven, die gelooft in de Naam van de Zoon van God, opdat gij weet dat gij eeuwig leven hebt.
Toch ontkennen de moslims zijn verzoenend en plaatsvervangend sterven, waardoor zij allemaal in hun zonden moeten sterven, want „niemand is belast met de last van een ander.” (Soera 17:15)
Het offer als genoegdoening en verzoening dat afleidt van vergelding en geweld, is bij de islam onbekend.
Op die manier blijven de tegenstrijdigheden van de koran en de ongerijmdheden van de islam voor de meeste moslims verborgen. Ook worden hiermee de verschillende geloofsrichtingen binnen de islam overbrugd.
Udul Fitre, het eind van de Ramadan of Vasten
Idul Adha, het einde van de Haddj of Bedevaart.
Bij het eerste feest worden geschenken gegeven; bij het tweede feest wordt een lam of geit geslacht met verwijzing naar Ibrahims bereidheid om zijn zoon Ismaël aan God te offeren.
Het invoeren van moslimfeestdagen als publieke feestdagen in Nederland is onverenigbaar met onze joods-christelijke culturele traditie.
De eisen die de sjaria stelt gaan op veel plaatsen in tegen de menselijkheid en het geweten. N.B. De basisrechten van de mens gelden alleen voor de moslims. In de Dar al-Islam gaat dit ten koste van de niet-moslims, die daar slechts de status van dhimmies hebben.
Een andere vorm van djihad is het opnemen van de wapens in een moslimland om de islam te verdedigen wanneer die wordt aangevallen.
De klassieke djihad is de daad, een ‘uitnodiging’ tot da’wah, uitmondend in sjaria. Dit heeft niets te maken met religie, maar is puur ideologisch en politiek.
Met uitzondering van Soera 2 “Er is geen dwang in de godsdienst” rechtvaardigen de andere teksten in de Koran en de Hadith de verdrukking van joden en christenen. In alle tijden en op vele plaatsen heeft men dit in praktijk gebracht.
Het recht om van geloof te veranderen geldt alleen voor niet-moslims die toetreden tot de islam. Als een moslim van geloof verandert, verdient hij de doodstraf!
De islam propageert geen polygamie maar staat wel toe dat een moslimman meerdere vrouwen neemt tot een maximum van vier, mits hij hen goed verzorgt en de een niet voortrekt boven de ander.
Maar niet tot elke prijs! Het mag geen motief zijn om te streven naar een theocratische staat en de scheiding tussen kerk en staat op te heffen.
Toegevoegde vragen op grond van recente ontwikkelingen, uitspraken van ‘gematigde’ moslimleiders en documenten als het Duitse Islamische Charta
Het islamisme roept de moslims op zich te houden aan de heilige wetten van de islam (sjaria) en wijst elke invloed van buiten af (en daarmee is het de broedgrond voor het djihadisme)
Het eerste doelwit van de djihad zijn de liberale moslims (zoals de Euromoslims) en die moslimstaten die de djihad en de sjaria niet ernstig nemen. Daarna komen de joden, de christenen en de heidenen aan de beurt.
Het is de religieuze plicht voor iedere moslim om zijn geloof met alle middelen te verbreiden. (zie 11).Wie dat niet doet is geen goede moslim.
Abrahams zonen
Abrahams zonen: Ismaël en Isaäk (dl 1)
Abraham en Sara tot eindelijk hun zoon werd geboren. Zo kwam Abraham ertoe, op advies van Sara, om een kind te verwekken bij haar slavin Hagar: Ismaël, dat betekent`God hoort’. God zag naar Hagar om en vijftien jaar later hoorde Hij naar Ismaël, toen zijn moeder met hem naar de woestijn werd gestuurd.
Tenslotte kreeg Sara toch een zoon. Zij had het bijna niet kunnen geloven en moest er om lachen: “Wie hiervan hoort, zal ook wel lachen!” Daarom noemden zij hun zoon Isaäk, dat betekent: hij lacht.
Als Isaäk een tiener is geworden, wordt Abraham door God beproefd. God draagt hem op om zijn enige zoon als brandoffer offeren op een berg in de verte, de berg Moria. Als ze de berg beklommen hebben, stelt Isaäk ineens de vraag: “Vader, waar is het offer?” Abraham antwoordt: “God zal zelf voor een lam zorgen, mijn zoon.” Dan verschijnt een engel die Abraham tegenhoudt. Ze vinden een ram en die wordt het offerdier in de plaats van Isaäk. Daarom noemt Abraham die plaats Moria, wat betekent: “De HERE zal voorzien.”
Excommuniceren deel 4
Op grond van Jezus’ woorden aan Petrus (Matt. 16:18) vond de Kerk dat zijzelf de sleutels tot het hemelrijk had.
Excommuniceren (dl 4)
Op grond van Jezus’ woorden aan Petrus (Matt. 16:18) vond de Kerk dat zijzelf de sleutels tot het hemelrijk had. Aan hun opvatting van de sacramenten ontleende de Kerk haar echt en plicht om andersdenkenden, te excommuniceren, d.w.z. buiten de gemeenschap der Kerk te plaatsen. Daarmee werd zo iemand als ‘ketter’
. . uitgesloten van de kerkelijke en maatschappelijke verbanden waartoe men behoorde.
. . uitgesloten van de toekomstige hemelse vreugde.
De angst die deze handeling bij de ongeletterde mensen opriep, gaf de Kerk veel macht over hen.
Farizeeën deel 2
Niet alle mensen waren blij met de wonderen die Jezus deed en de zieken die Hij genas. Vaak waren het de leiders van het volk die kritiek op Jezus hadden. De meeste Farizee?n en schriftgeleerden wilden niet naar Jezus luisteren zoals de discipelen deden.
Farizeeën (dl 2)
Niet alle mensen waren blij met de wonderen die Jezus deed en de zieken die Hij genas. Vaak waren het de leiders van het volk die kritiek op Jezus hadden. De meeste Farizee?n en schriftgeleerden wilden niet naar Jezus luisteren zoals de discipelen deden. Het was alsof hun oren en ogen dicht zaten. Wat Hij deed – bijvoorbeeld genezen op de sabbat – paste niet bij het geloof zoals zij dat zagen. Op het laatst zeiden ze zelfs dat Jezus de geesten uitdreef door de duivel!
Jezus noemde zulke mensen schijnheilig (hypocriet). Dat deed Hij in de Bergrede, voor mensen die van hun geloof een publieke zaak maken. Wie zijn geloof misbruikt om bij de mensen op te vallen, maakt er een toneelspel van en is een schijnheilige. De Het woord `hupokrit?s‘ is van oorsprong Grieks. Het betekende: toneelspeler. Op het klassiek Grieks toneel stond maar een man, een `hupokrit?s, die met maskers verschillende rollen vertolkte. Later kreeg het de betekenis van huichelaar, iemand die zich anders voordoet dan hij is.
Tempel van Ezechiel deel 3
Van de ballingschap zijn al vijfentwintig jaar voorbij als Ezechi?l een nieuwe serie visioenen krijgt.
Tempel van Ezechi?l (dl 3)
Van de ballingschap zijn al vijfentwintig jaar voorbij als Ezechi?l een nieuwe serie visioenen krijgt. Die gaan allemaal over de nieuwe tempel, de stad Jeruzalem en het land Isra?l. Wat hij hier te zien krijgt is een wonderlijk bouwwerk, zo groots en magnifiek als nog nooit op aarde is geweest.
De nieuwe stad Jeruzalem zal 2? km lang en breed zijn, dus in totaal 9 km in omtrek. Aan weerszijden van de stad ligt een parktuin die in totaal 4? km breed is.
Vanuit de tempel zullen alle volken gezegend worden. Dit wordt getypeerd door een riviertje (de tempelbeek) dat begint bij het altaar in de tempel. Die rivier wordt steeds dieper en stroomt in de richting van de Dode Zee. Overal waar de rivier komt, ontstaat er fris nieuw leven, zelfs in de Dode Zee.
Niets zal meer hetzelfde zijn als vroeger. God zal een nieuwe weg inslaan. Deze nieuwe tempel zal er zijn voor alle volkeren, die opnieuw zullen leren wat God met het LEVEN heeft bedoeld.
Rekenen met God deel 4
Een woord dat in de Romeinenbrief 19 keer terugkomt is het Griekse woord logizomai, dat betekent `(toe)rekenen’. Dat woord laat ons begrijpen hoe God rekent, want zó staat het in Zijn Testament.
Rekenen met God (dl 4)
Een woord dat in de Romeinenbrief 19 keer terugkomt is het Griekse woord logizomai, dat betekent `(toe)rekenen’. Dat woord laat ons begrijpen hoe God rekent, want zó staat het in Zijn Testament. Wij kunnen dat narekenen, zodat we het Testament gaan begrijpen en de erfenis gaan waarderen. Er wordt heel wat toegerekend aan de erfgenamen, waar zij dus op kunnen rekenen.
3:28
4:4 en 9
4:8
4:5-6
4:22-23
4:24
Door geloof alleen gerechtvaardigd
Geloof tot gerechtigheid
Gods gerechtigheid, zonder werken
Geloof in de belofte
Geloof in Jezus Christus
Onze zonde en ongerechtigheid