Is de bijbel een boek waarin God tot mensen spreekt, of een boek waarin mensen over God spreken? Het antwoord op deze vraag bepaalt in grote mate je visie op Israël.

Als dat bijzondere boek niet meer is dan een weergave van hoe mensen op een bepaald moment dachten over God, dan hoeven we daar geen consequenties aan te verbinden. Deze weergave hoeft namelijk niet juist te zijn en is voor velerlei uitleg vatbaar.
Mensen die op deze manier de bijbel lezen, hechten geen waarde aan de waarheid van de verhalen. Voor hen gaat het om de lessen die we er uit kunnen halen. Zo hield een dominee zijn gehoor onlangs voor dat het niet van belang is of het volk Israël werkelijk in Egypte is geweest. Het ging er volgens hem alleen om dat wij kunnen leren van de houding van de joden in die moeilijke situatie. Volgens hem en velen met hem, is de bijbel geen geschiedenisboek, maar meer een boek met leerzame verhalen. Op die manier wordt het Woord van God eigenlijk verlaagd tot een soort sprookjesboek.

Israël gemeden
Deze manier van bijbellezen komen we ook steeds meer tegen in het christelijk onderwijs. Daarbij staat vorming van de kinderen voorop. Zaken als zonde en vergeving spelen geen rol van betekenis. Laat staan de plaats van Israël in Gods heilsplan. Israël is enkel een voorbeeld van hoe het wel of niet moet. Een verband met het Israël uit de bijbel en de huidige staat wordt daarbij uiteraard niet gelegd. Dat is zelfs onwenselijk. De berichten uit Israël stroken namelijk niet met het ‘sprookje’ van de kleine David tegen de reus Goliath. Zolang Israël onderdrukt en zwak is, kan misschien nog op onze sympathie rekenen. De bijbel leert ons immers op te komen voor de zwakke. Een Israël, dat onafhankelijk is en in militair opzicht de meerdere, spreekt minder tot de verbeelding. Eigenlijk verstoort de moderne staat Israël het ‘sprookje’ Israël. Het is mede daarom dat in sommige godsdienstmaterialen voor het basisonderwijs de naam Israël zoveel mogelijk wordt gemeden. In plaats daarvan noemt men Israël: volk van God, Judeeërs of Hebreeërs. Gaat het om het land Israël, dan wordt er bijvoorbeeld gekozen om te volstaan met ‘het land’. Zo wordt voorkomen dat de kinderen het Israël van de bijbel verwarren met het Israël ‘van het Jeugdjournaal’.

De bijbel schrappen?
Maar wat als de bijbel meer is dan een verzameling leerzame verhalen? Wat als dat boek wel geschiedkundig is en zelfs spreekt over de dingen die we vandaag de dag zien gebeuren? Dan is het juist van het allergrootste belang deze Openbaring als een Waarheidsgetrouw boek te beschouwen. Dan wordt het tijd om de bijbel niet langer aan te passen aan ons idee van de werkelijkheid, maar om de werkelijkheid te ontdekken in dat boek.
Toen de Palestijnse Bevrijdings Organisatie (PLO) werd opgeroepen haar handvest, waarin staat dat Israël moet verdwijnen, te wijzigen, zei een hoge PLO functionaris dat we van de joden toch ook niet verwachten dat ze de bijbel schrappen. Dat was een interessante opmerking. Misschien begreep deze man wel beter dan veel christenen, dat in de bijbel concrete uitspraken staan over Israël. Uitspraken die ook nu nog van toepassing kunnen zijn.

Het Woord van God staat vol met teksten over het herstel van het land en de terugkeer van de joden naar Israël. Beloften die we vandaag de dag voor onze ogen, werkelijkheid zien worden. Het is dan ook moeilijk te begrijpen dat zo veel mensen de huidige staat Israël los proberen te weken van de bijbel. Het negatieve beeld dat bestaat over de staat Israël mag daar geen reden voor zijn. Naast het feit de media op zijn zachtst gezegd een éénzijdig beeld van de gebeurtenissen in Israël geeft, moeten we toch begrijpen dat er ook in de tijd van de bijbel mensen goede en slechte beslissingen namen? Waarom verwachten we nu dan van de joden dat ze het land besturen zonder daarbij fouten te maken?

Israël in de klas
Gelukkig zijn er ook veel scholen die de bijbel wel zien als het Woord van God. Het is namelijk juist dat boek dat ons de informatie geeft die nodig is om de situatie in Israël te begrijpen. De bijbel vertelt ons waarom Israël de weg moet gaan die het gaat. En het maakt ons duidelijk welk wonder het is dat God zijn volk weer bijeenbrengt in een land dat Hij het Zijne noemt. We hoeven niet bang te zijn dat deze stof het bevattingsvermogen van de kinderen te boven gaat. De ervaring leert dat zij dat prima begrijpen. Juist het niet bespreken van deze dingen zal kinderen later, als zij naar het (openbaar) voortgezet onderwijs gaan, voor moeilijkere vragen plaatsen.

Daarnaast spelen leerkrachten een grote rol bij het voorkomen van antisemitisme.

Elie Wiesel, overlevende van Auschwitz en winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, heeft gezegd dat onderwijs het enige antwoord is op jodenhaat. Het is dan ook de taak van leerkrachten om kinderen goed te informeren over Israël en laster te weerleggen.
Laten we niet voor de ‘makkelijke’ weg kiezen door Israël uit onze lessen te weren. Daarmee geven we alleen maar toe aan de wens van de Arabische wereld om de band tussen land en volk te doorbreken. Leiders in de Arabische wereld roepen op om Israël van de kaart te vegen. Laten wij er op toezien dat Israël niet van het schoolbord wordt geveegd.

Eric Vink

Bij identificatie gaat het om veiligheid en betrouwbaarheid. Het begrip biometrie wordt o.a. nader bekeken.

 

Aanslag op markt in Bagdad ANP

Zulke koppen zijn uit onze dagbladen bekend. Door de ideologische strijd zijn velen de dupe en is van veiligheid geen sprake. In onderstaand artikel schrijft Jaap Spaans, een deskundige op het gebied van identificatie en biometrie, over de ideologische strijd en veiligheid in Nederland. Hij laat zien welke aanslag op de privacy van ons en onze kinderen plaatsvindt.

Veiligheid en betrouwbare identificatie

Om de samenleving veiliger te maken moet de overheid drastische maatregelen treffen: een ervan is de invoering van moderne identificatiesystemen op basis van computertechnologie. De komende jaren zullen we in alle sectoren van de samenleving te maken krijgen met biometrie, chiptechnologie en nummeridentificatie. Sinds de terreuraanslagen van september 2001 heeft veiligheid topprioriteit. Niet dat de samenleving voor die tijd zo veilig was. Integendeel. Al een aantal decennia is er sprake van verharding en verruwing en een toename van terreur, criminaliteit en huiselijk geweld. Zelfs op plaatsen waar men zich vroeger veilig voelde, zoals ziekenhuizen en zorginstellingen, lijkt de onveiligheid nu toe te slaan. Ook aan het onderwijs is deze zorgelijke ontwikkeling niet voorbij gegaan. Het buitenland ging ons voor met een aantal geweldsexcessen. In april 1999 vond er een bloedbad plaats op een highschool in Littleton in de VS. Twee scholieren vermoordden twaalf medeleerlingen en een leerkracht en sloegen vervolgens de hand aan zichzelf. De daders zouden zijn beïnvloed door gewelddadige spelen en videogames. In april 2002 schoot een ex-scholier van een gymnasium in de Duitse stad Erfurt veertien leraren, twee medeleerlingen en een agent dood. Ook hij sloeg de hand aan zichzelf. In januari 2004 werd een leerkracht van het Haagse Terra College vermoord. Een geschokte minister-president Balkenende verklaarde dat hier geen sprake was van een incident. ‘Het is een probleem dat dieper zit’.1 Alleen een brede aanpak van de problematiek kan nog effect sorteren. Werken aan veiligheid onder jongeren betekent dat er een beleid moet komen dat gericht is op preventie, in voorkomend geval een snelle reactie van politie en justitie en een goede nazorg.2 Goede beveiliging, betrouwbare identificatie en dossiervorming zijn belangrijke aspecten van een veiligheidsbeleid. Ten aanzien van het veiligheidsbeleid dat nu gestalte begint te krijgen, kun je stellen dat er sprake is van een identificatierevolutie. Reden dus om het begrip ‘Identificatie’ eens nader onder de loep te nemen.

Identificatie

Identificatie betekent ‘het vaststellen of verifiëren van iemands identiteit’. Toen het kabinet in 2002 besloot tot de invoering van de uitgebreide identificatieplicht, was dat onderdeel van een breed pakket aan maatregelen om Nederland veiliger te maken en criminaliteit en overlast te verminderen. In de praktijk betekent het dat vanaf 1 januari 2005 ook de scholier van 14 jaar en ouder die op weg is naar school, zich moet kunnen legitimeren. Als het om identificatie gaat, dient het begrip veiligheid overigens ruim te worden geïnterpreteerd. Ook ter voorkoming van fraude en misbruik van informatie is het van belang dat iemands identiteit op betrouwbare wijze wordt vastgesteld. Steeds meer financiële transacties vinden immers elektronisch plaats en we communiceren ook steeds vaker op afstand via (mobiele) telefoon en Internet. Overheid en bedrijfsleven worden steeds afhankelijker van deze technologie en in het verlengde daarvan is er een groeiende behoefte om informatiestromen en elektronische dossiers optimaal te beveiligen. Ik verwacht dat de komende jaren de lastige pincodes en wachtwoorden zullen verdwijnen om plaats te maken voor nieuwe, meer betrouwbare identificatiesystemen op basis van biometrie en chiptechnologie.

Biometrie

Biometrische identificatie houdt in dat met behulp van een computer iemands identiteit wordt vastgesteld aan de hand van unieke lichaamskenmerken als de stem, het gezicht, de samenstelling van de iris of digitale vingerafdruk. Het unieke lichaamskenmerk wordt ‘gemeten’ en opgeslagen op een pasje of in een (centraal) computerbestand. Bij een identificatiepunt, bijvoorbeeld de toegang tot een overheidsgebouw, bedrijf of school, wordt het unieke lichaamskenmerk met behulp van een sensor gemeten en vergeleken met de opgeslagen gegevens. Als deze met elkaar overeenkomen is de identificatie geslaagd. De technologie is al ver gevorderd. Dit najaar zal in Nederland het biometrisch paspoort worden ingevoerd. Een dierentuin in het Noorden maakt vanaf 1 april 2006 gebruik van een biometrisch kenmerk, de gelaatsscan, voor de abonnementen. Toepassing van biometrie heeft een groot aantal voordelen, maar er zijn ook zwaarwegende nadelen aan verbonden. Zo kunnen biometrische gegevens worden gemeten, zonder dat de betrokkene daarvan op de hoogte is (stemherkenning en
gelaatsherkenning). Er zijn risico’s verbonden aan een centrale opslag van biometrische gegevens, zoals oneigenlijk gebruik van deze informatie. In november 2005 stelde de Raad van Europa, de mensenrechtenwaakhond van Europa, dat biometrie rechtstreeks raakt aan de menselijke integriteit en waardigheid. Ook het Europese Parlement pleitte onlangs voor een stevige controle op biometrische informatiesystemen. Burgers met gewetensbezwaren zullen in de toekomst geen aanspraak kunnen maken op ontheffing, bijvoorbeeld bij de verstrekking van het biometrisch paspoort. In 2005 heeft de verantwoordelijke minister dat in persoonlijke correspondentie aan mij laten weten. De afgelopen tijd zijn diverse christenen in gewetensnood geraakt, omdat zij door hun werkgevers verplicht worden gebruik te maken van biometrische beveiligingssystemen.3

Chiptechnologie

De streepjescode zal geleidelijk verdwijnen en door een nieuw systeem worden vervangen. Producten zullen straks zijn voorzien van een RFID-chip (radio frequency identification) waarin informatie over het product is opgeslagen. De chips zijn aan producten of verpakkingen bevestigd en de informatie kan op afstand radiografisch worden ‘gelezen’. Via een radiosignaal gaat de informatie van de chip naar de chiplezer die leest, wat op de chip staat. De code kan worden gekoppeld aan een databestand met meer informatie over het product, zoals de houdbaarheidsdatum. Chiptechnologie kan zeer ingrijpend zijn. Bij huisdieren en paarden wordt al op grote schaal gebruik gemaakt van chipimplantatie en het systeem functioneert goed. Er is nog aanzienlijke weerstand om chips bij mensen te implanteren, maar onder druk van de groeiende behoefte aan veiligheid zal ook dat taboe snel verdwijnen. Bij implantatie van een chip bij mensen is het recht op lichamelijke integriteit in het geding. Een recht dat ligt verankerd in artikel 11 van onze Grondwet. Gelukkig begint de politiek oog te krijgen voor de ernst van de situatie. De politieke partij de ChristenUnie publiceerde in 2005 een belangrijke notitie over de relatie tussen moderne identificatiesystemen en het recht op lichamelijke integriteit.4

Nummeridentificatie

Er wordt hard gewerkt aan de invoering van een uniek persoonsnummer dat de burger zal begeleiden van de wieg tot het graf. Nog dit jaar verwacht ik de invoering van het Burger Service Nummer dat bedoeld is om de informatie-uitwisseling tussen allerlei instanties te verbeteren. Op dit moment is de overheid bezig met een voorlichtingscampagne over DigiD. Dat is een gemeenschappelijk systeem van de overheid, om de identiteit van burgers te verifiëren ten behoeve van het snel groeiende aantal digitale diensten. De identificatiesystemen die ik beschreef, kunnen niet optimaal functioneren als de burger niet onder nummer staat geregistreerd. Het unieke persoonsnummer fungeert als ‘zoeksleutel’ om informatie te verzamelen, op te slaan en uit te wisselen. Het is van belang dit proces goed te volgen. Er wordt namelijk ook steeds meer gevoelige informatie opgeslagen, bijvoorbeeld over medische diagnoses, erfelijkheid, levensbeschouwing, sociale aspecten van een persoon of gezin. Onlangs werd besloten gelaatsscans en vingerafdrukken van alle Nederlanders op te gaan slaan in een databank. Dit besluit veroorzaakte de nodige opschudding, aangezien de wetswijziging die dit mogelijk moet maken nog niet door het parlement was goedgekeurd. Als al de informatie die over ons wordt opgeslagen niet optimaal wordt beveiligd, is het risico dat er oneigenlijk gebruik van wordt gemaakt aanzienlijk. Wat velen niet weten is dat er op de Nederlandse markt handelsinformatiebureaus opereren, die informatie over mensen verzamelen voor hun opdrachtgevers. Informatie kan belangrijk zijn voor sollicitaties, het afsluiten van een verzekering of andere transacties. Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) dat namens de overheid toeziet op onze privacy, heeft hiervoor in het verleden bij herhaling gewaarschuwd.5 Het is mijn ervaring dat mensen vaak luchtig reageren op dit soort waarschuwingen, totdat zij er zelf in de praktijk mee te maken krijgen.

Levensbeschouwelijke kanttekeningen

De combinatie van biometrie, chiptechnologie en nummeridentificatie levert een redelijk betrouwbaar universeel identificatiesysteem op. Het betekent tegelijk, dat we door de vele elektronische sporen die we dagelijks achterlaten meetbaar en controleerbaar worden. De overheid heeft de taak de burger te beschermen (Romeinen 13) en ik ben mij terdege bewust van de vele voordelen die de moderne identificatiesystemen bieden. Wat ik verwerp is de gedachte dat zij de samenleving veilig kunnen maken.6 De afgelopen decennia heeft de computer de samenleving veroverd, maar desondanks wijzen de statistieken uit dat de veiligheid niet is toegenomen. In het gunstigste geval kun je door controle en repressie een probleem tijdelijk beheersbaar houden. Waar de mensheid ten diepste mee worstelt, is een mentaliteitsprobleem en dat is weer een gevolg van de gebrokenheid van de schepping. Ware veiligheid en geestelijke harmonie zullen er pas zijn na de terugkeer van Jezus Christus op aarde. (Romeinen 8:19-22, Openbaring 21:5, Mattheus 24). De huidige ontwikkeling plaats ik met nadruk in een bijbelsprofetisch perspectief. In Openbaring 13: 11-18 wordt een totalitair regime beschreven, dat allen die op de aarde wonen, wil verleiden. Degene die zich niet wil schikken en het merkteken weigert, zal niet kunnen kopen of verkopen. De discussie onder christenen over dit onderwerp zou de komende tijd wel eens heftig kunnen worden. Ook de felste bijbelcriticus zal niet kunnen ontkennen, dat de vervulling van dit profetische bijbelgedeelte voor het eerst in de geschiedenis technisch realiseerbaar is. Reden te over om alert te zijn en het proces waakzaam te volgen. Daarbij moeten we niet schromen om gebruik te maken van de democratische middelen die we in onze rechtsstaat ter beschikking hebben.

Bronnen
1. Nederlands Dagblad, 17 januari 2004. ‘Geweld op school geen incident’.
NRC-Handelsblad, webpagina, 1 mei 1999. ‘videogames onder vuur na bloedbad in Littleton’.
2. Justitie Magazine, december 2002. ‘Viersporenbeleid bij aanpak jeugdcriminaliteit’.
3. At Face Value. On biometrical identification and privacy. Registratieklamer en TNO, september 1999.
Identificatie. De invloed van moderne identificatiesystemen als biometrie, nummeridentificatie en chips op ons leven’. Brochure, 2005. Uitgave Jaap Spaans.
Juridische spelregels voor biometrische toepassingen, dr.mr. J.H.A.M.Grijpink. Security Management, nr. 10/2000.
De Staatscourant 31 oktober 2005 en 9 november 2005 respectievelijk: ‘Raad van Europa waarschuwt voor nadelen biometrie voor identificatie’ en ‘Biometrische gegevens niet centraal opslaan’.
Persoonlijke correspondentie met oud-minister Th. de Graaf, te vinden op de website www.jaapspaans.nl.
Maandblad Uitdaging, januari 2006. ‘Ontslag dreigt voor weigeraar van irisscan’.
Het Zoeklicht, januari 2006. ‘In gewetensnood door identificatietechnologie’.
4. RFID-Chips. Kans of gevaar?, Uitgave de ChristenUnie. Mei 2005.
Reformatorisch Dagblad, 19 juli 2005. ‘Chip in bovenarm verontrust CU’.
5. Staatscourant, 11 januari 2006. ‘CBP ziet toename massale verwerking persoonsgegevens’.
Maandblad de Oogst, september 2005. ‘Een sleepnet voor persoonsgegevens’.
De Volkskrant, 24 februari 2006. ‘Kenmerken Nederlanders in databank’.
Rapport van de Registratiekamer (thans CBP) van juli 2001 en jaarverslag van 1997: ‘Onrechtmatige handelwijze van (handels)informatiebureaus’ en ‘Gegeven de genen’ over de beveiliging van genetische informatie’.
6. Nederlands Dagblad, 19 augustus 2005. ‘Niet veiliger door ID-plicht’.

 

 

Voorstanders van de Harry Potterboeken proberen die wel eens te vergelijken met de Narnia-boeken van C.S. Lewis en vragen ons: “Als jullie Harry Potter dan zo gevaarlijk vinden, wat zeggen jullie dan van Tolkien en Narnia?”

Ja, het is waar dat beide auteurs gebruik maken van sprookjes en magische figuren. In beide series komen bewonderenswaardige karakters en schurken voor en komen kinderen in de betoverde werelden van Narnia en Midden-aarde terecht. Maar daar houdt de vergelijking dan ook op. Je kunt natuurlijk van mening verschillen over het gebruik van magie in kinderboeken, maar in wezen gaat het om twee belangrijke zaken die resp. levensbeschouwelijk en pedagogisch van aard zijn. Bij Harry Potter spelen vooral twee zaken die bij Narnia heel anders liggen:

• God en de duivel worden voorgesteld als een en dezelfde hogere macht (holisme). Mensen moeten ‘hem’ helpen door de zwarte kant ervan te bestrijden en de ‘goede’ kant te versterken, waarbij alle magische technieken geoorloofd zijn;
• De gruwelijke realiteit van het occultisme (en er is nauwelijks iets te noemen dat in de Potterboeken niet voorkomt) wordt voorgesteld als onschuldige fantasie waarvan kinderen zelf wel ‘afstand’ kunnen nemen.

Het gevolg is dat Rowling haar lezers zowel geestelijk als moreel in grote verwarring achterlaat. Daarentegen brengt Lewis hen een wereld binnen waar Gods gezag wordt erkend en beleefd – een wereld die – ondanks de realiteit van het kwaad – mensen mogen deelhebben aan zijn goedheid en genade.

De boeken van Tolkien staan hier tussenin. Daarin gaat het vooral om sagen en legenden, om mythologie, zoals Koning Arthur en de Graal. In zijn laatste interview in 1971 heeft Tolkien duidelijk afstand genomen van mensen die in De Ban van de Ring christelijke symboliek meenden te herkennen. Woordelijk zei hij: “Ik keer mij af van allegorie waar ik dat ook maar ruik,” maar eventueel mag men zijn boeken zien als een allegorie van de hele mensheid.
Vergeleken met Harry Potter biedt Tolkien – ondanks al het geweld – toch een zekere ‘afstand’. Bij Potter gaat het vooral om allerlei magische handelingen, waaronder het raadplegen van de doden, waaromheen een kostschoolverhaal met drie kernpersonnages is geweven. Bij Tolkien gaat het om een mythologisch verhaal waarbij magie – uiteraard – een functie heeft.

Maar beide auteurs maken kinderen van jongsaf aan vertrouwd met het occulte. Zo is er een rechtstreeks verband verband te leggen tussen deze boeken en een van de bekendste en gevaarlijkste rollenspelen Dungeons and Dragons (Het Oog des Meesters), waar het verschil tussen fantasie en werkelijkheid wordt uitgewist. Op die manier worden de jonge lezers en spelers tot leergierige tovenaarsleerlingen, die iedere keer – zo jong als ze zijn – weer vanaf perron 9¾ de Zweinstein Express nemen naar hun ‘Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus’.

Kabouters en elfen
In de verhalen van Tolkien komen allerlei aard- en luchtgeesten voor. Bestaan die werkelijk of alleen maar in de fantasie van sprookjes en mythen? Heeft de Bijbel er wat over te zeggen?
Klik hier voor verdere informatie.

Wat kunnen opvoeders doen?
1. Leg aan de hand van de Bijbel uit hoe de geestelijke wereld in elkaar zit. Die is niet neutraal, maar is goed en kwaad, waarheid en leugen. De geestelijke wereld kent een goede God, als Schepper van alles wat er is, met zijn heilige engelen, maar ook een tegenstander, de duivel en zijn demonen, die erop uit zijn alles wat goed is te vernietigen en de mensen als rentmeester van de schepping te bedriegen.

2. In 2 Corinthen 2:10-11 legt Paulus uit dat wij ons op de hoogte moeten stellen van de manier waarop de satan denkt, zoals de leringen van boze geesten waarvoor Timotheus wordt gewaarschuwd. (1 Tim. 4:1) Neem deze met uw kinderen door en zoek in de Bijbel op hoe wij ze allemaal kunnen weerleggen. Ga daarna met na welke leringen in het boek/de film voorkomen en wat de Bijbel daarvan zegt.

3. Let vervolgens op de manier waarop het boek/de film met deze leringen omgaan, met andere woorden of zij hierbij een zekere ‘afstand’ jegens de lezers/kijkers in acht nemen. Ons inziens gebeurt dit bij de Tolkien’s mythologie beter dan in de boeken van Harry Potter en Paul van Loon, waar de kinderen veel meer in de wereld van de magie worden betrokken.
Wijs hen dan op alles wat tot die ‘afstand’ bijdraagt zoals de humor, de hobbits, vriendschap en heldendom, maar ook op alles wat verleidend en bedreigend overkomt, zoals de listen van de luchtwezens en het geweld van de orks. Wijs hen dan ook op welke wijze de Bijbel ‘afstand’ schept wanneer er wordt gesproken over tovenaars als Bileam en waarzeggers zoals de heks van Endor of Simon de tovenaar.

4. Ouders, zorg dat u iets afweet van datgene wat er allemaal nog meer op de kinderen en jongeren afkomt, zoals momenteel de wicca.
De tijd waarin we nu leven lijkt meer op de bijbelse tijden van Richteren en Koningen en Handelingen dan de tijd waarin de ouderen onder ons zijn opgegroeid.
Neem met hen door wie Jezus Christus werkelijk is en laat hen zien dat Hij
– van tevoren waarschuwt – door zijn Woord en Geest – om het geweten niet te belasten (dus in geval van twijfel: niet overhalen!)
– wanneer u merkt dat uw kind wel belast is, vraag om vergeving, ook al is het in onwetendheid gebeurd (1 Tim. 1:13); vraag om vergeving en om volkomen reiniging van het geweten.

En bovenal: BID VOOR ONZE KINDEREN!

Wat jongens van meisjes moeten weten. En omgekeerd natuurlijk! Integrale afdruk van een nieuwe brochure van Dick Baarsen

In mijn jonge jaren las ik ooit eens een aantal boeken over seksualiteit. Het viel me op dat in al die boeken werd benadrukt dat jongens en meisjes zo verschillend zijn. Niet alleen lichamelijk, maar vooral ook emotioneel. Meisjes reageren heel anders dan jongens. In de loop der jaren heb ik gemerkt hoe belangrijk het is om dat te weten en daar ook rekening mee te houden.
Maar bij de seksuele voorlichting die je tegenwoordig op school krijgt, worden die emotionele verschillen vaak niet meer behandeld. Ze worden zelfs ontkend.

Maar al te waar
Dat bleek nog eens extra duidelijk toen we een vorige versie van “Het Grote Verschil” lieten lezen aan een groep van 35 studenten waarmee we een week op vakantie waren. Het sloeg in als een bom. Dit hadden ze nog nooit zo gehoord. Eerst wilden ze het niet geloven. De meisjes konden zich niet voorstellen dat jongens zo in elkaar zaten zoals ze in dit stuk lazen, en de jongens konden niet geloven wat er over de meisjes in stond. Op een avond kwam de hele groep bij elkaar om er met elkaar over te praten. Er was een openheid die we nog maar zelden hadden beleefd. De jongens stelden vragen aan de meisjes en omgekeerd. Het bleek allemaal maar al te waar te zijn. Verdrietige verhalen van meisjes die al het één en ander hadden meegemaakt. En eerlijke bekentenissen van jongens die moesten toegeven dat ze er geen idee van hadden wat de emotionele gevolgen waren van de manier waarop ze met meisjes waren omgegaan.

Onwetendheid
Ja, door onwetendheid worden heel wat brokken gemaakt, vooral op het terrein van seksualiteit. Er zijn een aantal verschillen tussen jongens en meisjes waar je goed rekening mee moet houden. Er wordt vaak gezegd dat die er alleen maar zijn omdat die je bij je opvoeding worden opgedrongen. Toch zijn er een paar grote verschillen die je niet met je opvoeding hebt meegekregen, maar die er van nature gewoon zijn.

Het eerste verschil 
Wanneer een jongen in de puberteit komt en volwassen begint te worden, krijgt hij vanzelf te maken met de seksuele gevoelens die erbij horen. Het kwijtraken van zijn overproductie bijvoorbeeld is op zich een aangename ervaring. Dat is normaal. Daar hoeft hij niets voor te doen. De hele wereld van seksuele beleving gaat in principe vanzelf voor hem open.

Bij meisjes is dat anders. Die hebben dat helemaal niet. Wanneer ze de eerste menstruatie meemaken, geeft dat ze geen bijzondere seksuele ervaringen. Het is een min of meer onaangename gebeurtenis, dat is alles. De rest blijft op non-actief, is wel aanwezig, maar het slaapt. Ja, zelfs het allergevoeligste plekje dat ze heeft, blijft onopgemerkt verborgen totdat ze seksueel tot ontwaken wordt gebracht. Normaal gesproken gebeurt dat bij een meisje niet zomaar vanzelf. Dat komt door het tweede verschil.

Het tweede verschil
Het tweede grote verschil is, dat een jongen enorm reageert op wat hij ziet aan vrouwelijk schoon. Niet alleen emotioneel, maar ook zijn lichaam reageert daar heel sterk op.
Meisjes kunnen dat maar moeilijk begrijpen. Ze kunnen zich niet voorstellen dat jongens zelfs in alle staten kunnen raken bij het bekijken van afbeeldingen van vrouwelijk bloot. In zeer korte tijd heeft dat bij elke normale jongen een heftige lichamelijke uitwerking.

Meisjes daarentegen reageren veel meer op lijfelijk contact, door aanhalen, strelen, kussen. Als dat voor het eerst gebeurt, worden bij hen seksuele gevoelens en verlangens wakker die ze daarvoor niet kenden. Dan gaat er een nieuwe ervaringswereld voor ze open. Dat is voor hen het begin van het seksuele traject zou je kunnen zeggen. Dan pas komen de seksuele emoties tot ontwaken. Alleen wat minder heftig meestal dan bij jongens. Het is meer een proces.

Schone slaapster
Door deze twee verschillen is de seksualiteit voor jongens al vanaf het begin van de puberteit een werkelijkheid die ze beleven, terwijl dit voor meisjes in principe een gesloten boek blijft tot de tijd dat ze lichamelijk worden benaderd. Het sprookje van de schone slaapster is daarop gebaseerd: ze komt tot ontwaken door een liefdeskus van de prins van haar dromen.
Toch komt het vrij vaak voor dat meisjes al ver voor hun puberteit kennis hebben gemaakt met seksuele gevoelens. Maar dat zal dan altijd door iets van buitenaf begonnen zijn, nooit spontaan van binnenuit. En dat geldt in dat geval ook voor jongens.

Een onthullende enquête
Een leraar vwo.-biologie van een neutrale scholengemeenschap in Winschoten kon dit allemaal maar moeilijk geloven toen hij dit van één van zijn leerlingen hoorde na het draaien van een vreselijke film over aids-preventie. Hij hield een anonieme enquête in de klas. Het was onthullend. Alle twaalf jongens van dat vijfde leerjaar hadden ervaring met porno en deden aan zelfbevrediging, terwijl er drie een vriendin hadden waarmee ze ook naar bed waren geweest.

Maar van de negen meisjes in die klas deed er maar één aan zelfbevrediging en ging er één met haar vaste vriend naar bed. De rest van de meisjes had geen enkele seksuele ervaring. En ze dachten allemaal dat ze de enige waren! Nu zal dit best een uitzonderlijke klas zijn geweest. Maar toch…

Fluwelen handen
Welke gevolgen kan dat hebben? In een jeugdkamp hadden we eens een jongen met fluwelen handen. Hij had een grote veroveringsdrang en de behoefte om populair te zijn bij het andere geslacht. Hij had er slag van om meisjes in te palmen. Hij kon moeilijk zijn handen thuis houden, maar deed dat wel op een prettige manier. Hij hield ervan pijnlijke ruggen te masseren en in te smeren met zonnebrandolie. Hij was heel attent en als hij bijvoorbeeld een persoonlijke opmerking maakte of een vraag stelde, legde hij daarbij heel vertrouwelijk en vanzelfsprekend een arm om de schouders van het meisje. De meeste meisjes vonden het zalig. We probeerden ze voorzichtig te waarschuwen, maar het baatte niet. Bij hen kon die jongen geen kwaad doen, hij werd op handen gedragen.

Niet neutraal
Handjes geven tijdens avondwandelingen in een jeugdkamp of werkweek: voor een puberale jongen een soort avontuurtje, nieuwsgierigheid, willen ook eens kunnen opscheppen dat ze een meisje aan de hand hebben gehad, meer niet.

Maar een hand vasthouden is niet altijd neutraal. Wanneer een vader zijn klein jongetje een hand geeft bij het wandelen, dan drukt dat iets uit: liefde, geborgenheid. Zo kan dat bij een meisje ook overkomen. Het behoort nog wel niet tot het echte seksuele traject, maar het betekent wel iets, dat doe je niet zomaar. Ze ervaart het als een verrassing: er is iemand die interesse in haar heeft, die haar iets wil zeggen door dit eenvoudige gebaar. Het maakt haar blij.
En wanneer de lummel dan ook zo nodig moet bewijzen dat hij ook nog kan zoenen en zelfs nog veel verder durft te gaan, dan kan ze zich niet voorstellen dat dat alles voor hem niets meer betekent dan een spannend avontuurtje of een zich bewijzen tegenover zijn vrienden later.

Blok aan ’t been
De eerste dagen ervaart de jongen de aanhankelijkheid van het meisje nog als prettig. Dat ze op die manier laat merken dat ze zijn toenadering fijn vindt, streelt zijn ijdelheid.
Maar na een paar dagen begint ze een blok aan zijn been te worden. Er zijn namelijk nog veel meer aardige meisjes. Hij snapt niet waarom ze het allemaal zo serieus neemt. Het meisje snapt op haar beurt helemaal niets van zijn negatieve reactie. En wat voor haar als een blijspel begon, loopt uit op een drama. Zo kan een hele vakantie bedorven worden door deze misverstanden. Gewoon door onwetendheid. Omdat jongens denken dat meisjes net zo reageren als zij. En andersom.

Blij met dode mus
Is dat allemaal dan zo erg? Eigenlijk wel. Want zulke lieden realiseren zich niet wat ze emotioneel op gang kunnen brengen bij meisjes zonder daarvoor verder verantwoordelijk te willen zijn.

De meisjes die dat voor het eerst meemaken, worden blij verrast door een aha-erlebnis, er gaat iets van een nieuwe belevingswereld voor ze open, ze krijgen vlinders in hun buik. Maar het draait nergens op uit, het geeft een kater. Er komt een onrust over ze, een nieuw verlangen naar geborgenheid en naar meer, maar het vindt geen onderdak, het wordt niet vervuld.
Ze krijgen door dit soort belevenissen heel makkelijk last van een soort van “jongensgekte” en lopen daardoor gevaar veel te gauw genoegen te nemen met wat er zich daarna maar aan jongens en mannen aandient omdat ze zo nodig moeten.

Wanneer een meisje seksueel tot ontwaken komt, raakt ze min of meer haar objectiviteit kwijt die ze van nature had. Het gaat dan niet in de eerste plaats om een louter lichamelijk verlangen, maar om een verlangen dat breder is, van haar hele wezen.

Een derde verschil
Daarin reageert een meisje ook weer anders dan een jongen. Bij een jongen kan de seksualiteit een eigen leven leiden, hij kan dat makkelijk loskoppelen van de andere dingen die hem interesseren.
Een meisje kan dat veel moeilijker. Bij haar is alles meer een eenheid. Ze reageert totaal, geest, ziel en lichaam. Door dit soort ervaringen komt een sterk verlangen om zich te kunnen geven, een dorst naar een relatie waarin ze zich helemaal kwijt kan. Maar er moet dan wel iemand zijn om dat te beantwoorden.

 Wat moet je ermee?
Hoe moeten we nu omgaan met deze feiten? Allereerst de jongens: wat moeten ze met hun seksuele mogelijkheden die ze rond hun veertiende jaar in de schoot geworpen krijgen?

Vroeger werd ze gezegd dat ze het één en ander maar zoveel mogelijk moesten proberen te beheersen in verband met de gevolgen die het kon hebben. Maar dat is tegenwoordig geen probleem meer: voorbehoedmiddelen zijn binnen bereik gekomen van iedereen. Er hoeft dus niets meer te worden beheerst of verdrongen. Alles kan vanaf het begin worden beleefd zonder enige beperking. Op scholen wordt er uitgebreid aandacht aan besteed zodat iedereen goed beslagen ten ijs kan komen. Wat voor nut zou het dan hebben om het uit te stellen tot een huwelijk?! Waarom zou een jongen vanaf zijn veertiende moeten wachten tot zijn vijf en twintigste om er eens wat mee te kunnen gaan doen?

Laat je niet opjutten
Voor een meisje is het meestal een minder groot probleem. Die heeft nergens last van, tenminste, zolang ze zichzelf buiten bereik houdt van fluwelen handen en zich niet laat opjutten door de voorlichting die ze krijgt. Natuurlijk hoopt ze ooit nog eens de ware Jacob te ontmoeten, maar dat verlangen is toch van een heel andere aard dan dat van jongens die voortdurend te maken hebben met gevoelens die worden opgewekt door wat ze zien. Tijdschriftenrekken in supermarkten en boekwinkels zijn welvoorzien als het om bloot gaat. En op de beeldbuis en monitor is er ook van alles te zien. Aan alle kanten wordt het ze opgedrongen door reclame- en programmamakers en anderen die daar een goede boterham aan verdienen.

Wat je zaait, zul je oogsten
Nu denken jongens meestal dat dat allemaal niet zoveel uitmaakt. Niemand kan zien waar je naar kijkt, niemand weet wat er zich in je gedachten afspeelt. Maar vergis je niet hoor. Alles wat je zaait, zul je ook oogsten. Alles wat je als jongen aan seksueel geladen zaken ziet, komt via de ogen naar binnen en nestelt zich daar in je herinnering. Wat je met je ogen één keer ziet, kan in je herinnering duizend keer terugkomen. Wat je oogst is altijd een veelvoud van wat je zaait. Elke keer wanneer het weer terugkomt in je gedachten en in je fantasieën, heeft het opnieuw een krachtige uitwerking op je gevoel en op je lichaam.

Televisie en internet
“Ach, het doet me helemaal niks!” zeg je als jongen misschien wel wanneer het gaat over de invloed van de dingen waar hij naar kijkt. “Zo gauw ik wat anders ga doen, ben ik alles weer vergeten!”
Ja, maak dat de kat maar wijs. Als je de knop hebt ingedrukt, weet je daarna echt nog wel wat je gezien hebt.

Natuurlijk zie je veel dingen die je niets doen en die je meteen vergeet. Die komen dan ook niet in je hart en in je herinnering terecht. Maar dat zijn meestal ook niet de dingen waar je naar kijkt! Je kijkt alleen maar naar dingen die je wél wat doen, die je interessant vindt, of spannend. Of opwindend. En dan maakt het niet uit of het fantasie is of niet: je consumeert het, je haalt het bewust naar binnen.

Net als met eten
Dan gaat het net als met eten: alles wat eenmaal doorgeslikt is, dat zit erin. Het verschil is alleen dat je bedorven eten nog uitkotsen kunt, zodat je er niet ziek van wordt. Maar dat kan met de dingen die in je herinnering terechtkomen niet. Die blijven erin zitten en zakken steeds dieper weg. En van daaruit wordt dan je leven behoorlijk beïnvloed.

Besmettelijk
Je vraagt jezelf wel eens af waarom er zoveel bladen, programma’s, films, computerspelletjes en websites worden gemaakt die vol zitten met van alles wat niet deugt.
Nou, de makers ervan zitten er blijkbaar ook vol van. En wat er in hun hart zit, komt er op die manier uit. Want uit het innerlijk, uit het hart komen slechte gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, leugen en roddel voort. Dat zei Jezus 2000 jaar geleden al. En op die manier besmetten ze al degenen die daar weer met open mond naar zitten te kijken…

Sodom en Gomorra
Ik weet niet of je de geschiedenis kent van de steden uit de oudheid Sodom en Gomorra. Van die steden werd verteld dat alle mannen daar zo seksueel overspannen waren, dat ze te hoop liepen als er vreemdelingen binnen de stadsmuren kwamen om ze te verkrachten.

Ik dacht altijd: dat zal wel wat overdreven zijn. Maar daar kom ik zo langzamerhand van terug. Ik begin nu zelfs te geloven dat de geschiedenis zich in de toekomst nog wel eens zou kunnen gaan herhalen. Wanneer ik zie hoeveel mensen in mijn kennissenkring hun hart zonder beperking vol laten lopen met wat er allemaal aan seks en geweld op de beeldbuis en internet wordt opgediend, en dat dat over de hele wereld het geval is, dan zie ik de toekomst met zorg tegemoet.
Dat is ook precies waar Jezus voor waarschuwde. Dat de eindtijd van de wereld weer dezelfde kenmerken zou gaan vertonen als de tijd van Sodom en Gomorra.

Een beerput
Het is moeilijk om je gevoel te veranderen. Wanneer je depri bent, kun je niet zeggen: nu ga ik maar weer even blij wezen. Aan je gevoelens is niet zo veel meer te sleutelen.
Maar je kunt wel zelf bepalen waarnaar je kijkt en waarover je denkt en fantaseert. Daar wordt je gevoel behoorlijk door beïnvloed. En ook je doen en laten. Daarom is je gedachtenleven het terrein waarop keuzes moeten worden gemaakt. Waar je aan denkt is bepalend voor je gevoel.

Wanneer je als jongen dus bewust naar seksueel geladen zaken kijkt, gaat het je gedachten en je herinnering beheersen. Je hart wordt een beerput van lage begeerten die niets meer te maken hebben met liefde en trouw of met een vaste relatie met iemand van wie je houdt.

Ongedierte
Jezus heeft ooit gewaarschuwd: Waar het aas is, daar verzamelen zich de gieren. Met andere woorden: waar vuilnis is, daar komen de ratten op af. Waar geestelijk vuil is, verzamelt zich geestelijk ongedierte: demonen, onreine geesten, vuile machten, het maakt niet uit welke namen je daaraan geeft. Die blazen het vuurtje van al die rommel in je hart wel aan zodat het een uitslaande brand wordt.

De gevolgen daarvan komen steeds meer in het nieuws. De beerput gaat open: gezinnen die op concentratiekampen lijken waarin broers die zich aan hun zusjes vergrijpen, waarin ooms en opa’s hun nichtjes en kleinkinderen verkrachten en vaders hun lusten op hun eigen dochtertjes botvieren. Ze worden zo beheerst door hun seksuele begeerten en ze zijn zo bezeten, dat ze de gezinsleden van het andere geslacht alleen nog maar beschouwen als dingen waarop ze hun vuile begeerten kunnen uitleven.
En hoeveel jongens zijn er niet die onder invloed van de teksten van seks-advertenties en plaatjes in pornobladen meisjes alleen nog maar kunnen zien als wegwerpzakdoeken waarin ze hun neus kunnen snuiten?

Invloed van porno
Een paar jaar geleden was er op tv een interview met een Amerikaanse lustmoordenaar die tientallen meisjes had verkracht en vermoord. Hij werd veroordeeld tot de elektrische stoel. Zijn naam was Ted Bundy. Het interview vond plaats in de gevangenis op de laatste dag van zijn leven. De volgende dag werd hij geëxecuteerd.
In dat interview vertelde hij hoe hij zover was gekomen. Hij groeide op in een goed gezin, er waren geen problemen thuis, hij had leuke vrienden en ook op school ging het goed.

Maar de ellende was begonnen zei hij toen hij op twaalfjarige leeftijd in aanraking kwam met pornografie. Dat vond hij in een afvalbak op straat: tijdschriften, stripboekjes en detective-verhalen waar seksueel geweld in voor kwam. Dat kreeg hem te pakken. Hij ging op zoek naar meer en raakte eraan verslaafd. Zogenaamde zachte porno bevredigde hem al gauw niet meer. Net zoals bij alle verslavingen, ging het van kwaad tot erger, en van zacht naar hard. Hij raakte steeds meer verslingerd aan harde en gewelddadige pornografie.

Van fantasie naar werkelijkheid
Ondertussen was er aan de buitenkant niets met hem aan de hand en merkte niemand iets ongewoons aan hem. Het speelde zich allemaal in het geheim af, in zijn gedachtenleven. Maar daar waren dan ook alle remmen los en speelden zich de meest gruwelijke dingen af.

Alleen had hij daar steeds sterkere prikkels van buitenaf voor nodig. Het kwam zelfs zover dat de meest harde films en video’s hem op den duur niet meer bevredigden. Daardoor groeide een onweerstaanbare drang tot de laatste stap: seksueel geweld in het echt. Maar die drempel was hoog. Zijn gezonde verstand, zijn besef van goed en kwaad en de vrees voor de consequenties hielden hem nog een vijf à zes jaren tegen. Maar het werd een steeds grotere obsessie. Op een kwade dag nam hij het fatale besluit. Om het laatste restje weerstand bij zichzelf te breken, nam hij zijn toevlucht tot de alcohol en beging daarna zijn eerste moord.

Bezinning
De volgende morgen ging hij door een hel: toen was hij weer volkomen nuchter en zag kristalhelder wat er was gebeurd en in welke situatie hij beland was. Maar het duurde niet lang of de onweerstaanbare zucht om zich te laten gaan diende zich weer aan en de tragedie herhaalde zich. Tot achtentwintig keer toe.

Toen hij voor de eerste keer werd verdacht en opgepakt, kon niemand die hem kende zich voorstellen dat hij tot een lustmoord in staat was. Hij werd dan ook verschillende keren vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Maar uiteindelijk kwam alles aan het licht en werd hij tot opluchting van velen veroordeeld tot de elektrische stoel. Aan het eind van zijn leven kwam hij tot bezinning en in dat laatste interview probeerde hij nog te waarschuwen tegen de gevaren van pornografie. Hij zei onder andere:

“De mensen moeten zich goed realiseren dat zij die zo sterk beïnvloed worden door het geweld in de media en in het bijzonder door gewelddadige porno, niet een soort van geboren monsters zijn. Het zijn uw zoons en uw echtgenoten. We zijn opgegroeid in normale gezinnen. Pornografie kan tegenwoordig in elk huis toeslaan en een kind overweldigen. Het roofde mij uit ons gezin dertig jaar geleden. En hoe ijverig mijn ouders ook waren (en ze wàren ijverig en beschermden hun kinderen zo goed ze konden), en hoe goed ons christelijke gezin ook was (en we hàdden een echt goed, christelijk gezin), er is gewoon geen bescherming tegen de verloederende invloeden die loskomen in een maatschappij die alles maar goed vindt…”

Normaal alternatief
Is er voor jongens dan nog wel een andere keus, een normaal alternatief? Gelukkig wel. Maar er moet dan wel aan gewerkt worden. Wanneer de seksualiteit haar intrede doet in het leven van een jongen, dan kun je dat vergelijken met het krijgen van een jonge hond. Zo’n beest kan alles: plassen, poepen, bijten, hollen, blaffen en vreten. Al die dingen hoef je hem niet te leren. Wat je hem wèl leren moet, is om z’n bek te houden, en om niét te bijten, te hollen, te poepen en te plassen waar hem maar belieft. Hij moet worden afgericht. Hij moet goed leren luisteren naar de baas. Alleen op deze manier is er te leven met zo’n beest.

Maar wanneer je zo’n jonge hond maar laat doen waar hij zin in heeft, dan moet hij worden afgemaakt tegen de tijd dat hij volwassen is omdat hij gevaarlijk is en onbetrouwbaar op de weg en in gezelschap.

Manneke P.
Zo is het ook met seksualiteit. Laten we voor het gemak dat dingetje waaraan je kunt zien dat een jongen een jongetje is, Manneke P. noemen, je weet wel, die van Brussel. Normaal gesproken is Manneke P. maar een klein, slap ventje. Voor het alledaagse werk is dat natuurlijk prima. Maar hij is multi-functioneel en voor het bijzondere werk kan hij als een stevige kerel kaarsrecht in de houding gaan staan. Nou, heel veel mannen en jongens denken dat als Manneke P. gaat staan, dat hij dan onmiddellijk zijn zin moet hebben. Dat manneke schreeuwt dan zo hard om een aai over zijn bolletje en eist zo sterk de aandacht, dat ze indruk krijgen dat daar gewoon niet aan te ontkomen is.

Maar dat is flauwe kul. Wanneer je hem geen aandacht geeft, dan kruipt hij vanzelf weer in z’n schulp! Dat kleine manneke kan zich wel even groot voordoen, maar het stelt helemaal niks voor. Niet hij is de baas, maar jij! Hij bindt wel weer in wanneer hij merkt dat hij zijn zin niet krijgt. Zolang de baas nog niet getrouwd is, moet dat manneke zich maar beperken tot het werk waar hij al vanaf het begin goed in was.

Weet je, dat manneke is net een verwend kind: hoe meer je het zijn zin geeft, hoe vaker het gaat staan schreeuwen om zijn zin te krijgen. Er zijn heel wat ouders die heel erg bang zijn voor het gejank van hun verwende peuter. Dan weten ze niet hoe gauw ze het zijn zin moeten geven. Dat kleine schreeuwertje presteert het om door zijn gekrijs de baas te spelen over twee volwassen mensen! Wees wijzer en laat jou dat niet overkomen met Manneke P…

Jong geleerd
Nu klinkt dit misschien wel grappig allemaal, maar vergis je niet: als jongen is het vreselijk belangrijk dat je dit leert. Ik ben nu ruim vijf en twintig jaar getrouwd en wanneer ik in de tijd daarvoor niet had geleerd om het op elk moment te kunnen laten rusten, dan was er van ons huwelijk heel wat minder terecht gekomen dan nu. Als je vóór je huwelijk niet hebt geleerd om je lichamelijke verlangens los te laten wanneer jij dat wilt, dan weet je vrouw later niet wat haar overkomt: dan wordt ze voor haar gevoel meer verkracht dan bemind.

Een vrouw verliest heel gemakkelijk het respect voor een man die zich niet kan beheersen. Maar heb je geleerd om je aandacht op andere dingen te richten wanneer de verlangens tussen jou en je vrouw niet helemaal parallel lopen zodat alles weer tot rust komt bij je, dan kan het niet stuk! Dan hoeft er niets, maar dan kan alles. Dat moet je in je vrijgezellentijd leren!

Binnen bereik
Zelf kwam ik op 27 jarige leeftijd in een geestelijke stroomversnelling waarbij ik alles heel bewust onder leiding van Jezus bracht. Ik heb gemerkt dat wanneer je je leven onder zijn leiding brengt en een groot verlangen hebt naar een hart zonder vuiligheid en smerigheid, dat dat dan ook royaal binnen je bereik komt. Wanneer je alles wat niet deugt, erkent en eerlijk tegen hem zegt, dan vergeeft hij je dat niet alleen, maar bevrijdt hij je ook van al die smerigheid. Zo heb ik dat tenminste ervaren, tot in mijn dromen toe.

Zelfbevrediging
Uit alles wat er tot nu toe gezegd is, kom je haast vanzelf tot de conclusie dat zoiets als zelfbevrediging eigenlijk ook niet zo’n positieve zaak is. Terwijl vrijwel alle jongens en ook heel wat meisjes dat toch min of meer regelmatig praktiseren. Hoe komt dat? En waarom hebben de eerste christenen daar dan nooit over geschreven? In de Bijbel vind je namelijk geen enkele waarschuwing tegen zelfbevrediging!

Om met dat laatste te beginnen: dat komt omdat de gewoonte van zelfbevrediging in die tijd waarschijnlijk veel minder voorkwam. Daar was veel minder aanleiding toe. Mannen werden toen bijvoorbeeld maar zelden geconfronteerd met vrouwelijk bloot. Alleen de vrouwen die er bewust op uit waren om mannen te verleiden, liepen er uitdagend bij. Dat leidde in veel gevallen dan tot vreemd gaan of ontucht met diezelfde vrouwen.

Maar in deze tijd zijn het niet alleen tastbare vrouwen van vlees en bloed die door hun kleding en gedrag seksuele begeerten opwekken, maar vooral vrouwen op de beeldbuis of monitor en op papier! In tijdschriften, op posters en in talloze video en tv-programma’s en op de digitale snelweg, of je wilt of niet, je komt ze overal tegen. Alleen zijn ze er helemaal niet, ook al zie je ze! Ze zijn een illusie. Maar de begeerten die ze opwekken, zijn zeker géén illusie! Die zijn moeilijk te beheersen en zoeken een uitweg. Want de beelden die je ziet, zijn buitengewoon suggestief, nog veel suggestiever dan de werkelijkheid. Zelfbevrediging is praktisch altijd het eerste gevolg.

Ook bij meisjes komt zelfbevrediging veel meer voor dan vroeger. Dat komt hoofdzakelijk door de hedendaagse voorlichting waarbij ze worden aangemoedigd met zichzelf te experimenteren.
Daarom is verslaving aan zelfbevrediging tegenwoordig een veel groter probleem dan in vroeger tijden.

Wat moet je ermee
Na mijn geestelijke koerswijziging begon ik me dat ook af te vragen: wat moet ik daar nou mee. Want ik deed het zelf ook. In het begin maakte ik me daar nog niet zoveel zorgen over: je neus moest je toch ook regelmatig snuiten? Maar dat ging steeds meer wringen. Je stelde je er van alles bij voor, tenminste, zo ging dat bij mij, er speelde zich van alles af in m’n gedachten en ik schaamde me er eigenlijk voor. Bovendien was het ook nog verslavend. Het deed mijn zelfrespect geen goed. Toch dacht ik dat het geen kwaad kon, niemand had er last van. Toen kreeg ik een idee: wanneer het inderdaad niet erg was of zelfs goed, dan kon ik daar God voor bedanken. Ik probeerde het. Tot mijn verbazing was het verlangen daarna verdwenen! De volgende keer deed ik dat weer, met hetzelfde gevolg. Dat gebeurde me daarna nog een paar keer, waaruit ik de conclusie trok dat het dus echt niet meer hoefde. En het is daarna ook zo gebleven. In het begin ben ik nog wel een paar keer bijna voor de bijl gegaan toen het zich heel onverwacht en heel sterk aandiende. Maar door de hulp van Jezus in te roepen, werd het elke keer doorbroken en verdween het weer. Want ik wilde in principe niet meer. Voor mij betekende dat wel wat. Ik was namelijk al voor mijn puberteit met die gewoonte begonnen en ik reageer van nature erg sterk op wat ik zie. Ook ben ik na die bevrijding door omstandigheden nog vrij lang vrijgezel gebleven.

Uitzonderlijk
Toch heb ik wel eens gedacht dat ik misschien een uitzondering zou zijn dat ik er zo makkelijk vanaf kwam. Wat onderkoeld of zo op dit gebied. Dat kan natuurlijk best, je kunt jezelf moeilijk met een ander vergelijken. Toch heb ik de indruk dat er niets bijzonders met me aan de hand is. Het beleven van seksualiteit neemt in ons huwelijk tot op heden een belangrijke plaats in.

Ook heb ik er geen frustraties van overgehouden of puisten. Alle overproductie werd al die jaren dat ik vrijgezel was, gewoon via de natuurlijke weg afgevoerd zonder problemen. En ik heb er niets negatiefs van overgehouden, integendeel!

Goed gemotiveerd
Een jongen die ik goed ken en aan wie ik het ook vertelde, zei een hele poos later dat het bij hem heel wat moeilijker was gegaan. Het kwam bij hem pas binnen bereik toen hij heel bewust voor God ging leven zoals ook de eerste christenen dat deden. Daarvóór was zijn motivatie gewoon niet groot genoeg. “Nu weet ik dat het alles te maken heeft met wat je diepste verlangen is,” zei hij. “Toen was mijn verlangen niet op God gericht, ik was nog niet echt veranderd.”

Dat geldt denk ik voor alle verslavingen. Je moet iets vinden in je leven dat waardevoller en reëler is dan de dingen waaraan je verslaafd bent. Een ervaring met God voldoet daar in elk geval aan.
Hij vertelde ook nog dat het hem erg geholpen had door er open over te praten met mensen die ook zo met God leefden.

Maak het jezelf niet moeilijk
Als je zo wilt leven, is het wel erg belangrijk om radicaal te zijn, vooral in je gedachtenleven. Je kunt er niets aan doen wanneer je allerlei dingen ziet en hoort. Maar zodra je ergens bewust naar gaat kijken of luisteren, dan heb je daar een keuze voor gemaakt. Dan ga je het om zo te zeggen downloaden. En daar zitten gevolgen aan vast. Want je bent vrij om te kiezen wat je wilt. Maar de gevolgen van die keuze, die kun je daarna niet meer kiezen. Die zitten er gewoon aan vast. Daarom moet je altijd verder kijken dan je neus lang is.

Als je echt een verlangen hebt naar een zuiver hart, dan is dat royaal binnen je bereik! Deze manier van leven werd twee duizend jaar geleden bijvoorbeeld al verkondigd in de havensteden van Klein Azië die vol waren met hoererij en occultisme. Bij tempelprostitutie was vrijwel iedereen betrokken. Wanneer de boodschap van de aanhangers van Jezus die mensen daar al een zuiver hart bezorgde, dan is dat nu zeker ook mogelijk.

Niet onschuldig
In het algemeen wordt er gedacht dat de behoefte aan zelfbevrediging vanzelf wel zal verdwijnen wanneer je een vaste seksuele relatie krijgt. Maar voor mannen is dat meestal niet het geval. Wanneer je er daarvóór niet vanaf komt, gaat het gewoon door. Is dat dan zo erg? Meestal wel. Want in zijn fantasie bedrijft een man tijdens zijn zelfbevrediging doorgaans geen seks met zijn eigen partner, maar met degenen die in zijn herinnering en fantasieën naar boven komen. Hij gaat dus vreemd in zijn gedachten.

Dat dit tot grote moeilijkheden kan leiden, bleek ons toen we in onze eigen kennissenkring een geval van overspel meemaakten. De man zei naderhand dat hij dat in zijn fantasie altijd al had gedaan tijdens de zelfbevrediging waar hij binnen zijn huwelijk mee door was gegaan. Toen de gelegenheid zich voordeed, had hij geen enkele weerstand meer: hij was al zo vaak vreemd gegaan in zijn gedachten, dat het op dat moment niet meer was tegen te houden. Alle weerstand had hij verloren.

Vrouwelijk exhibitionisme
Meisjes weten intuïtief dat jongens reageren op wat ze zien. Daardoor hebben ze de neiging om heel makkelijk te koop te lopen met hun uiterlijk. Ze zijn een beetje exhibitionistisch zou je kunnen zeggen. Gelukkig hebben ze na de zondeval een behoorlijke portie schaamtegevoel opgelopen (als je dat verhaal uit de Bijbel kent, weet je wel wat ik bedoel!), waardoor deze neiging normaal gesproken bewaard blijft tot de tijd dat ze zich geborgen weet in een relatie met degene van wie ze houdt en aan wie ze zich wil geven. Toch hebben meisjes een onweerstaanbare neiging om veel aandacht te besteden aan het uiterlijk. De reclamemakers en de mode-ontwerpers maken daar dankbaar gebruik van. Maar meisjes moeten zich wel bewust zijn van het feit, dat er een boodschap van ze uitgaat wanneer ze daarin te ver gaan.

Shock-effecten
Kijk daarom uit voor shock-effecten: eerst de mode alles lang en plotseling super kort. Extra lange splitten kunnen van je benen blikvangers maken. Laag uitgesneden kragen, doorzichtige blouses, blote navels en dat soort zaken vestigen de aandacht eenzijdig veel op je uiterlijk schoon. Dan moet je je niet verbazen wanneer jongens alleen maar geïnteresseerd blijken te zijn in je lichaam en voor de rest maar weinig belangstelling hebben.
Het streelt je ijdelheid misschien wanneer je merkt dat alle mannenogen op je gericht zijn. Maar dat zouden ze ook zijn wanneer je van papier was! Want daar reageren ze net zo sterk op!

Wanneer het uiterlijk van je zo schreeuwt dat het je innerlijk overstemt, dan zien jongens je alleen maar als een wandelend lijf. Je kunt zo met je uiterlijk te koop lopen, dat je de indruk bevestigt die jongens krijgen uit de seks-advertenties dat vrouwen staan te trappelen om lichamelijk gepakt te worden.

Vlees en benen
In een jeugdkamp kwam er een meisje bij me klagen dat veel jongens zo vervelend waren in dat opzicht. Ik moest haar toen zeggen dat ze het daar zelf ook wel een beetje naar maakte, want ze liep er behoorlijk uitdagend bij zonder zich daar erg van bewust te zijn. Daar moet je dus voorzichtig mee zijn, tenminste, wanneer je een man wilt die in het totaal van je geïnteresseerd is.

Ik ken al de leuke eigenschappen van mijn dochter: haar karakter, haar talenten, de aanleg die ze heeft. Ik zou het verschrikkelijk vinden wanneer ze een jongen zou krijgen die daar helemaal geen oog voor had en alleen maar geïnteresseerd zou zijn in haar vlees en benen.

Waarom dat grote verschil?
Wat zou nu de bedoeling zijn van die grote verschillen tussen jongens en meisjes? Want dat zal toch niet voor niets zijn. Nou, het is de bedoeling dat een jongen het meisje waar hij van houdt en die daar dan ook positief op reageert, stap voor stap inwijdt in die nieuwe emotionele belevingswereld. Voor haar is dat de meest ingrijpende ervaring die ze als meisje ooit kan meemaken. Ze ervaart dat als een unieke gebeurtenis die ze maar met één persoon kan beleven, heel exclusief.

Wanneer dat goed en liefdevol gebeurt, zal dat meisje daardoor een liefdesband krijgen met die jongen, die wat haar betreft maar moeilijk meer stuk kan. Maar dat maakt haar ook heel kwetsbaar. Wanneer de jongen haar daarna laat vallen, of wanneer het voor hem alleen maar een vrijblijvend avontuurtje was, dan wordt dat voor dat meisje een afschuwelijke teleurstelling. Want dit kan ze een tweede keer nooit meer zo ervaren. Ze heeft iets van zichzelf weggegeven wat ze daarna nooit meer terug kan krijgen.

Monogaam
Weet je, vrouwen zijn van nature monogaam, ze houden het, normaal gesproken, bij één man. Ze hechten zich heel sterk aan de jongen of aan de man die haar seksueel tot ontwaken heeft gebracht, vooral wanneer dat op een prettige en een verantwoorde manier is gebeurd. Maar wordt die relatie verbroken, dan zal het moeilijker voor haar zijn om opnieuw zo’n sterke band te krijgen met degene met wie ze daarna een relatie zal aangaan. Dan is er jammer genoeg iets van haar capaciteit in dat opzicht verloren gegaan en is ze wat kwetsbaarder geworden.

Hoe ver kun je gaan
Nu kun je je afvragen welke plaats het beleven van het seksuele traject moet hebben in de periode dat je elkaar nog moet leren kennen. En hoe ver dat je daarin dan zou kunnen gaan. Seks is namelijk meer dan alleen maar met elkaar naar bed gaan. Daar behoort alles bij wat daaraan vooraf gaat, zoals zoenen, strelen, knuffelen, kortom, alles wat je seksueel opwindt. Uit het voorgaande zou je tot de gedachte kunnen komen dat je dat hele seksuele traject eigenlijk beter kunt laten rusten tot het moment dat je elkaar trouw belooft voor de rest van je leven. Dat is de enige manier om er zeker van te zijn dat je elkaar geen onherstelbare emotionele schade toebrengt op dit terrein.

Zonder spanning
Dat zou ook grote voordelen hebben voor de verkerings- en verlovingstijd denk ik. Het geeft je de gelegenheid om zonder spanningen elkaar door en door te leren kennen op alle andere terreinen. Dat hoeft echt niet ten koste te gaan van spontane hartelijkheid. De hartelijke zoenen die je je ouders of je zus geeft omdat je zo blij bent dat je ze weer ziet, of het hand in hand lopen zoals je dat bijvoorbeeld als kind deed met je ouders, dat heeft nog weinig te maken met het echte seksuele traject! Daarbuiten kun je nog op zoveel andere manieren uiting geven aan een heel persoonlijke en intieme vriendschap. In de verkerings- of verlovingsperiode is daar dan ook niks mis mee.

Verschillende opvattingen
Toch zal niet iedereen het ermee eens zijn dat je de eerste stappen op het seksuele traject pas mag zetten binnen de geborgenheid van het huwelijk. Elkaar kussen op de mond (al of niet op z’n frans), elkaar aanhalen, knuffelen en strelen, dat moet toch ook al kunnen in je verkerings- of verlovingstijd! Maar tot hoever kun je dan wijselijk gaan? Dat het met- elkaar-naar-bed-gaan binnen de geborgenheid van het huwelijk behoort plaats te vinden, daar zien we het nut misschien nog wel van in. Maar of dat nu ook moet gelden voor alles wat daaraan vooraf gaat, dat ligt nog niet zo duidelijk voor iedereen.

Planning
Ik ken bijvoorbeeld een heel serieuze en principiële vader die zijn kinderen de raad gaf om daar maar een soort van planning voor te maken. Stel de datum van je huwelijk vast, was zijn advies, en smeer het hele seksuele traject (uitgezonderd het met elkaar naar bed gaan natuurlijk!) uit over de tijd die daaraan voorafgaat: elke keer een stukje verder! Dan trouw je net op tijd om dan goed voorbereid met elkaar naar bed te kunnen gaan! Nou, kennelijk is dat bij hemzelf en z’n vrouw goed gegaan: het is een prima stel! Maar het gevaar is groot dat er halverwege de rit wordt afgehaakt om allerlei redenen. En dan zit vooral het meisje met het probleem dat ze dat nooit meer zo uniek met iemand anders kan beleven.

Daarom is het misschien toch niet zo verstandig om een behoorlijk stuk van het seksuele traject buiten de geborgenheid van het huwelijk te plaatsen om daar alvast in je verkerings- of verlovingstijd wat plezier aan te beleven, ook al bewaar je de rest voor binnen het huwelijk. Dat is net zoiets als elke keer een hap nemen van een taartje, daar dan zo lang mogelijk lekker van genieten, en het dan uiteindelijk niet door te slikken omdat dat nog niet mag. Nou, vroeg of laat lukt je dat niet meer en verslik je je!

Het gaat vanzelf!
Bovendien doorloop je zo’n stuk van het seksuele traject doorgaans zo gesmeerd en enthousiast, dat het heel makkelijk al het andere overwoekert. Vooral wanneer de vriendschap op andere punten wat minder vanzelf gaat en wat inspanning vergt.

Daarom zie je in de praktijk heel vaak dat de verkerings- en verlovingstijd hoofdzakelijk gekenmerkt wordt door het verkennen en genieten van een groot, of misschien wel van het hele stuk van het seksuele traject. Dat gaat heel erg vanzelf. Je hebt dan de indruk dat je geweldig bij elkaar past. En dat is ook zo. Op dat terrein tenminste. Het kan gewoon niet beter lijkt het. Maar op die manier pas je bijna bij iedereen die op dat punt niet al te onaantrekkelijk is hoor! Het lijkt alsof je een enorm raakvlak hebt met elkaar, maar het is alleen maar ten aanzien van het lijfelijke contact.

Erg misleidend
Het enthousiast afwerken van het seksuele traject is daarom erg misleidend. Want dat past praktisch altijd wel bij elkaar. Maar of je op alle andere terreinen bij elkaar past, dat is andere koek. Dat is veel minder vanzelfsprekend. Dat heeft te maken met karakter, opvoeding, levensbeschouwing, cultuur, achtergrond, persoonlijke smaak, interesses en noem maar op. Als je niet uitkijkt, kom je daar nauwelijks aan toe in de tijd dat je je voorbereidt op het huwelijk. Daar word je dan pas mee geconfronteerd nadat je met elkaar getrouwd bent en je heel wat meer dingen moet gaan doen samen dan kroelen met elkaar! Eerlijk gezegd is dat onszelf ook min of meer overkomen…

Verkeerde keus
Vaak komt dan pas aan het licht dat je heel verschillend denkt over allerlei dingen. Je begint je te ergeren aan de manier waarop de ander sommige dingen doet of nalaat, je ontdekt hebbelijkheden en onhebbelijkheden van elkaar die je voor die tijd nooit waren opgevallen. Er komen steeds meer zaken in zicht die je maar moeilijk kan meemaken met de ander. Zo kan het gebeuren dat je uiteindelijk tot de conclusie komt dat je toch niet zo’n heel goede keus hebt gemaakt, ondanks het hoopgevende “goede” begin!

Om dat enigszins te voorkomen en zonder te hoeven inleveren op het samen genieten van het seksuele traject, wordt de oplossing tegenwoordig meestal gezocht in het ongehuwd samenwonen. Het enige voordeel daarvan is, dat je dan makkelijker van elkaar af kunt als het wat tegenvalt…

De omgekeerde wereld
Te vaak wordt er aan het verkeerde eind begonnen. In disco’s is de muziek zo hard, dat de communicatie beperkt wordt tot kijken en frunniken. Daardoor komt er al heel wat op gang zonder enig innerlijk contact. Dat gaat heel makkelijk. En ook het vervolg. Alles past en is lekker. Maar uitproberen of je lichamelijk wel bij elkaar past is niet nodig. Lichamelijk is alles zo elastisch dat er zelfs een kind door passeren kan, dus dat hoef je echt niet uit te testen.

Het is de omgekeerde wereld: vóór het huwelijk wordt uitgeprobeerd wat altijd wel goed gaat wanneer het volgens de regels der kunst wordt beoefend. En datgene wat heel persoonsgebonden is en ècht uitgeprobeerd zou moeten worden, dat wordt bewaard tot na het huwelijk. Met alle risico’s van dien. In heel wat gevallen zal blijken dat er veel minder raakvlak is met elkaar dan men had gedacht en gehoopt.

Zou dat niet één van de oorzaken zijn van het hoge percentage scheidingen? Natuurlijk kun je geluk hebben. Er zullen er best zijn die op die manier een gelukkige en blijvende relatie hebben gevonden met de eerste die ook de beste bleek te zijn. Maar het is dan wel een lot uit de loterij. Misschien kun je beter toch wat meer op safe spelen. Er hangt te veel van af!

Geen twee hetzelfde
Maar stel je voor dat je in een relatie elkaar op alle andere terreinen helemaal hebt leren kennen en het raakt dan uit, is dat dan ook niet een traject dat je daarna nooit meer exclusief met iemand anders over kunt doen? Nee hoor, dat ligt toch anders. Gewoon omdat er geen twee mensen hetzelfde zijn.
Het enige traject waarop we in grote lijnen wèl allemaal zo’n beetje hetzelfde zijn, is het seksuele traject. Daarom is alleen de eerste keer dat je dat traject met iemand aflegt een unieke ervaring. Leg je dat traject daarna ooit weer met iemand anders af, dan is dat in de meeste gevallen een zeer vergelijkbare belevenis en dus nooit meer uniek.

Maar het leren kennen van iemands karakter met alle facetten van zijn of haar leven, dat is per definitie altijd uniek. Want iedereen is verschillend. Het heel persoonlijk leren kennen van iemand zal altijd weer een totaal nieuwe ervaring zijn. Ook al zou je dat een aantal keren beleven voordat je de ware Jacob gevonden hebt, zal dat geen onherstelbare beschadigingen geven. Meestal blijven zulke vriendschappen zelfs bestaan.

Hartstocht
Dus zorg er als meisje voor jezelf ongerept te bewaren. Laat je hartstocht niet opwekken voordat de tijd er rijp voor is. Laat niet aan je frunniken, hoe leuk dat ook lijkt. Daar maak je het jezelf alleen maar moeilijk mee.
Wees ook voorzichtig met alcohol. Dat werkt namelijk behoorlijk drempelverlagend. De weerstand die je van nature hebt, wordt daardoor gebroken.

Kijk uit voor activiteiten waarbij lichamelijk contact een rol speelt zoals bij sommige vormen van dansen bijvoorbeeld. Dat ervaar je op dat moment allebei wel als heel prettig, maar er wordt geen verantwoordelijkheid genomen voor wat er eventueel aan verlangens worden gewekt bij het meisje. Er zijn heel wat meisjes die in alle opzichten serieus zijn, maar door dit soort ontspanning emotioneel wakker worden en daar dan mee moeten leren leven.

Voorlichting
Ook door de voorlichting die tegenwoordig wordt gegeven, kan bij meisjes heel wat wakker worden gemaakt. Jaren geleden zag ik eens een uitzending van het IKON met een seksuologe die vond dat de natuur meisjes discrimineerde ten opzichte van jongens, omdat jongens zomaar vanzelf allerlei lustgevoelens kregen wanneer ze in hun puberteit kwamen, en de meisjes niet. Daarom raadde ze de meisjes aan om maar zo gauw mogelijk bij zichzelf te ontdekken wat ze aan gevoelige plekjes had en daar dan zelf mee aan de slag te gaan. Door dit soort voorlichting worden meisjes op een onnatuurlijke en onpersoonlijke manier gestimuleerd om seksueel actief te worden.

Natuurlijke afkeer
In het algemeen is het voor meisjes wat moeilijk om objectieve seksuele voorlichting te waarderen. Ze hebben daar min of meer een natuurlijke afkeer van. Los van een heel persoonlijke liefdesrelatie komen seksuele zaken bij meisjes eerder over als weerzinwekkend dan als iets aantrekkelijks. Dat moet te denken geven.

Maar door nieuwsgierigheid gedreven en ook “omdat iedereen het doet” raken heel velen toch op een onnatuurlijke en kunstmatige manier een stukje van hun ongereptheid kwijt buiten de intieme en persoonlijke geborgenheid van een liefdevolle relatie. Jammer, en onbevredigend ook. Alleen binnen zo’n unieke relatie kan het beleven van seksualiteit een uiting worden van wederzijdse genegenheid. En daar is het toch in de eerste plaats voor bedoeld.

 

Wat is en wat doet Pokémon? Pokémon en de Japanse religie
Een Bijbelse toetsing. Conclusies en raadgevingen

Pokémonkaarten waren en blijven in. De Japanse denkwereld achter deze kaarten moet getoetst worden. Dit kan niet meer dan een eerste kennismaking zijn, want het terrein dat wij hier betreden opent een hele wereld van (sjintoïstisch) denken.

Aan de orde komen:
– wat is en wat doet Pokémon?
– Pokémon en de Japanse religie,
– een Bijbelse toetsing,
– conclusies en raadgevingen.
Wat is en wat doet Pokémon?
De naam Pokémon is afkomstig van de woorden Pocket Monsters, een bont gezelschap van 151 wonderlijke wezentjes met bepaalde mentale of spirituele eigenschappen die nodig zijn om je tegenstander te overwinnen. Pokémon (meervoud is hetzelfde als enkelvoud) zijn mythologische figuurtjes met een speciale kracht, zoals vuurspuwen, bevriezen of wegblazen. Daarmee kunnen ze de tegenstander een bepaalde schade toebrengen die op ieder kaartje staat aangegeven. Behalve een bepaalde kracht, heeft elke pokémon ook een bepaalde zwakheid, waarop de tegenstander zijn aanval kan richten. Die kracht kan worden versterkt door de energie-kaarten gras, vuur, water, bliksem, paranormaal, vechtkracht en kleurloos.

“Zij delen de wereld met de mensen”, aldus professor Oak die deze monstertjes van binnen en van buiten kent. De thans bekende pokémon luisteren naar de meest wonderlijke namen, zoals Ponyta, een pony met een vlammende staart en ijzersterke hoeven, Charmander, een sintel-saurus die van de hitte houdt en kan ‘evolueren’ tot Charmeleon, een vlammenwerper. Dan heb je Machop, de bodybuilder die kan ‘evolueren’ tot het karate-monster Machoke, die niet alleen anderen maar ook zichzelf beschadigt. Rattata de rat bijt iedereen die in zijn buurt komt, Diglett de mol werkt het liefst ondergronds en Dratini het draakje (terug van weggeweest) berokkent op zijn eigen manier aan iedereen schade.

Al deze basis-pokémon zijn afgebeeld en beschreven op het internet, waar ieder ze kan ontmoeten via de website www.pokémon.nl (onderdeel van www.nintendo.nl). Nederlandstalige kinderen moeten zich, in tegenstelling tot de Engels, Duits, Frans en Japans-sprekenden, behelpen met buitenlandse namen en zullen best moeite hebben met namen als Squirtle, Psyduck (Frans: Psychokwak), Raichu, Meowth, Bulbasaur, Jigglypuff and Poliwhirl. Maar waar een wil is, is ook een weg. Al gauw raken ze vertrouwd met dit nieuwe taalgebruik: dezelfde kinderen voor wie geen gewoon Nederlands meer simpel genoeg kan zijn!

Voor de spelregels zijn enkele boekjes uitgegeven (sinds kort ook in het Nederlands). Moeilijk te begrijpen, maar kinderen weten hier wel weg mee en maken vaak hun eigen spelregels. Zij volgen allemaal het voorbeeld van de held van het verhaal om trainer te worden van zoveel mogelijk pokémon en om mee te doen met grote competities.
Daarbij komt de grootste hulp van de pokémon Pikachu, die als zakcomputertje het ‘virtuele vrindje van ieder cyber-kindje’ kan worden. Iedere dag kunnen de kinderen op hun display (beeldscherm) kijken hoe het met hun vriendje gaat. “Als Pikachu gelukkig is, doet hij allemaal grappige dingen zoals met blokken spelen of zijn tanden poetsen. Hoe je ervoor zorgt dat Pikachu gelukkig is? Veel bewegen! De ingebouwde stappenteller vertaalt namelijk iedere stap die je met pokémon Pikachu zet in watts, waarmee het vrindje wordt gevoed. Hoe meer je met Pikachu wandelt, hoe meer watts je hem kunt voeden en hoe meer Pikachu van je gaat houden. Dankzij de ingebouwde klok slaapt Pikachu als jij dat ook doet en kun je meekijken hoe Pikachu ‘s morgens ontbijt en onder de douche gaat.”

Naast de kaarten-rage zijn er al diverse video-games waar alle 151 pokémon trainen voor de veldslag van hun leven op Nintendo 64 (pokemonstadium). Ook de tv blijft niet achter en bij Foxkids vinden ze alle gewenste informatie. Sinds Pasen 2000 draaien de pokémonfilms in de bioscopen en er vliegen zelfs drie speciale Pokémon-vliegtuigen van Nippon Airways tussen Tokio en San Francisco! Multimediaal in optima forma, want pokémon heeft een boodschap aan de (jonge) mensheid: zij zijn de missionauten (bevlogen stuurders) van een nieuwe religie!
Pokemon en de Japanse religie
Pokémon is een machtig medium waarmee kinderen vanaf hun vroegste jeugd hun blik verruimen. Het spel prikkelt hun fantasie, maakt hen vindingrijk en leert hen zich telkens opnieuw aan te passen en in te gaan op de vreemdste uitdagingen.

Maar hiermee leren kinderen ook heel andere dingen: dat het leven bestaat uit ‘vechten’: je tegenstander schade toebrengen en uitschakelen, daar gaat het om. Het spel prikkelt hun begeerten, met name naar die kaartjes die zeldzaam (gemaakt) zijn. In de praktijk blijkt dat zij er soms niet voor terugschrikken om anderen hun kaartjes af te pakken: kunnen ze niet met het spel winnen, dan zijn ze vindingrijk genoeg om allerlei andere manieren te bedenken die ze van de pokémon hebben geleerd. Het wekt verslaving op, die hun ouders duur komt te staan, want sommige kaarten zijn niet te koop en kosten – in het vrije circuit – soms honderden guldens per stuk

Maar waarover nauwelijks is geschreven, is het feit dat pokémon de kinderen van jongs af aan traint in de Japanse religie. Zij mogen dan denken dat zijzelf de pokemon trainen om hen ‘winpower’ te geven, maar beseffen niet (evenmin als de meeste volwassenen) dat de pokémon juist hén trainen in de beginselen van het Japanse denken.
De religie van Japan is vanouds het sjintoïsme. De letterlijke betekenis van sjinto is ‘weg der goden, weg der geesten’, wat stond voor hun hele stelsel van mythologie, natuur- en voorouderverering. Zij hebben nauwelijks beelden van goden, maar vereren de sjintai of godlichamen zoals een bron, een berg, een spiegel, een steen of een zwaard waarin de godheid huist.

Toen in de zesde eeuw het boeddhisme naar Japan kwam, voerde het sjintoïsme daarmee geen strijd, maar het smolt ermee samen. Ook de moderne wetenschap en techniek bleek geen vijand van de religie te zijn, maar een moderne drager en promotor van het eeuwenoude gedachtegoed.
De religies van China en India zijn vooral gericht op ‘de leegte’, ‘opgaan in het niets’ en ‘harmonie met de kosmos’. In Japan komt daar nog de gedachte bij van het ‘winnen’ en dus uitschakelen van elke tegenstand(er), net als bij hun gevechtssporten.

Pokémon past geheel in dit beeld, zoals blijkt uit de volgende punten:
– de belichaming van kosmische krachten in mythische gestalten,
– de kunst om over deze kosmische krachten te beschikken,
– het doordrenken met de gedachte: jij of ik; allebei kan niet,
– de eenheid met de natuur: pokemons als meervoud bestaan niet, want pokemon is zowel     enkelvoud als meervoud,
– de typisch kosmische evolutie, zoals de zgn. evolutie-kaarten, waarmee de spelers de basis-pokemon groter en sterker maken,
– de combinatie van strijdvaardigheid en spiritualiteit in de zin van: “de geesten bevechten jouw overwinning”,
– het gebruik van occulte middelen, zoals het hypnotiseren van je tegenstander en het werpen van toverkracht (inslapen, verwarring, verlamming, vergiftiging).

Sommige pokémon zijn direct herkenbaar als (Japans-gestileerde) demonen. Anderen lijken meer op mythische monsters of robots, uitgerust met dezelfde destructieve eigenschappen. Onmiskenbaar zijn zij de dragers en boodschappers van een denken dat haaks staat op zowel het humanisme als het christendom, dat eeuwenlang de Westerse culturen heeft beheerst.

Een Bijbelse toetsing
De eerste vijf boeken van de Bijbel worden aangeduid als ‘Torah’, wat betekent: wijzing of duiding. Hiermee kan ieder verschijnsel worden beoordeeld op grond van Gods heilzame wetten en wordt alles wat daar tegenin gaat, ontmaskerd als goddeloos en heilloos. Bij Pokémon gebeurt precies het tegendeel, wanneer ‘monsters’ je kinderen trainen volgens de regels van het sjintoïsme.
Uiteraard is de hele Bijbel dienstbaar aan het beoordelen, weerleggen of verbeteren, zoals blijkt uit de bekende tekst van Paulus aan Timotheüs (2 Tim 3:16-17).

Ook de Bijbel spreekt van strijd en oorlogen, zowel het Oude als het Nieuwe Testament. Oorlog is vreselijk, maar mensen konden niet maar doen wat zij wilden, want er golden strenge oorlogswetten. Pokémon is een ‘spel zonder grenzen’, kinderen leren meedogenloos handelen, want om te winnen is alles geoorloofd.
De kern van de Torah wordt gevormd door de Tien geboden. Pokémon leert de kinderen hoe de meeste hiervan kunnen worden overtreden, want alles moet wijken wat de ‘winpower’ belemmert, dus ook Gods geboden.

Eerste tafel van de wet: God liefhebben boven alles.
Eerste Gebod: Alleen de HERE als God dienen.
In plaats van het Eerste gebod: Alleen de HERE als God dienen, wordt de natuur vergoddelijkt en leren kinderen op andere goden en machten te vertrouwen.
In plaats van het Tweede gebod: Geen beelden maken van verboden werelden, worden kinderen vertrouwd gemaakt met de beelden van 151 verdierlijkte geesten of monsters.

Tweede tafel van de wet: Je naaste liefhebben als jezelf
Voor het ‘meedogenloos winnen’ moeten zowel het zesde, het achtste als het tiende gebod wijken. Bij Pokémon is alles geoorloofd om te winnen; geweld en liquidatie zijn net zo gewoon als eten en drinken.
Ook de geboden Niet stelen en Niet begeren worden vanuit strijd-en-win denken op flagrante wijze overtreden, zoals uit tal van voorvallen blijkt.
Het Negende gebod: Geen leugens vertellen komt niet expliciet aan de orde, maar alles bij Pokémon ademt een anti-christelijk wereldbeeld, wat geen wonder is wanneer ‘monsters’ je leermeesters zijn.

Maar niet alleen wordt het meeste overtreden wat God verboden heeft, ook datgene wat God geboden heeft, moet wijken voor de geboden van oorlog en winnen.
In plaats van hun vertrouwen te stellen op Jezus Christus, leren de kinderen hun vertrouwen te stellen op Pokémon Pikachu, “die altijd bij je is”.
In plaats van de nabijheid van de God des vredes, leren de kinderen om volgelingen van de Japanse versie van de Mammon en de Moloch te dienen en worden zij spelenderwijs ingevoerd in alle gruwelen die de heidense volken bedreven en zelfs aan de Israëlieten leerden (zie ook de tekst die aan het eind van de folder wordt geciteerd).

Voor een uitvoerige Bijbelse en opvoedkundige behandeling verwijzen wij naar de Logos Christian Resource Pages: www.execpc.com/~dlbrown/logos via de knoppen The occult – Pokemon Danger en More pokemon.

Conclusies en raadgevingen
Bijbel & Onderwijs hanteert in de regel twee maatstaven: een Bijbelse en een pedagogische. Het zal duidelijk zijn dat wij op grond van de Bijbel het gebruik van Pokémon ten zeerste afraden. Het spel gaat tegen de wetten van God in, op zijn minst tegen beide Tafels van de Wet: de verticale relatie met God en de horizontale relatie met de medemens.

Daarnaast gaat Pokémon nadrukkelijk in tegen het Bijbels wereldbeeld, bijvoorbeeld door de grote nadruk op de (kosmische) evolutie, het negeren van het besef van goed en kwaad en het gebruik maken van kosmische machten en krachten, wat in flagrante tegenspraak is met Deut. 29:29. Hier tegenover wordt een andere wereld gesteld; weliswaar is die geheel anders dan de Westerse wereld, maar daarmee niet minder vijandig aan God en aan Zijn openbaring.

Tenslotte schendt Pokémon het kind als evenbeeld van God en voedt het hen op tot een ‘strijder’ of kampvechter. Niet vanwege de goede strijd van het geloof, maar alleen om te winnen en anderen uit te schakelen. Dit maakt ieder kind tot een karikatuur van wat God heeft bedoeld. Bij Pokémon worden de ‘winnaars’ niets-ontziende leiders, en de ‘verliezers’ worden mensen die zin en doel van het leven zijn kwijtgeraakt.

Van de vele opvoedkundige bezwaren noemen wij slechts dat het spel kinderen onvoldoende vrij laat; ze kunnen niet meer zonder. Op elk deel van de dag moet Pokemon Pikachu gevoed en geknuffeld worden. “Wat doe jij, Marietje?” “Mijn pokémon bewegen, meester, anders gaat hij janken!”

Uiteraard reageren kinderen verschillend op datgene wat Pokémon hen aanbiedt:
– Een grote groep zal hiermee met een zekere ‘distantie’ omgaan. Net als volwassenen houden zij het verschil tussen werkelijkheid en fantasie goed in de gaten. Dat wil uiteraard niet zeggen dat hun godsbeeld niet danig op de proef wordt gesteld.
– Een andere grote groep (blijkens een recent onderzoek naar de gevolgen van gruwelverhalen ongeveer 30%) zal hierdoor een of andere vorm van psychische stoornissen ontwikkelen. Die kunnen variëren van nachtmerries tot ‘stemmen’ of ‘beelden’, of leiden tot over-assertief gedrag, tot het gewelddadige toe.
– Voor een derde groep wordt pokémon een aanleiding tot ‘echte contacten’ met de geesten-wereld. Daarmee wordt het spel tot werkelijkheid en kan het bedrog van het spel werkelijkheid worden: geesten dienen zich dan aan hen op, die de kinderen wel veel beloven, maar tenslotte komen met hun hoge, levensbedreigende eisen.

Wat kunnen ouders doen?
1. Houd uw kinderen/leerlingen verre van het pokémon-gebeuren, zolang het kan. Neem in ieder geval geen enkel initiatief om reeds op jonge leeftijd hen met deze schijnwereld en -wezens vertrouwd te maken!
2. Lees in de Bijbel hoe God denkt over spelletjes zoals Pokémon. Lees dan als gezin schriftgedeelten zoals Efeziërs 5:8-16, 6:10-18, Filippenzen 4:8-9 en Colossenzen 2:9-10.
3. Laat zien wat de kaarten van Pokémon, Magic cards en dergelijke uw kind leren over kosmische energie, magie, hypnose, over het leven. Heeft het te maken met het bovennatuurlijke, met kosmische evolutie, met onsterfelijkheid? Komen er occulte of New Age symbolen voor, en waar staan die voor?
4. Vergelijk nu datgene wat u gevonden hebt, met bovengenoemde Bijbelteksten en toon daarbij aan dat dit alles alleen maar een karikatuur is van de werkelijkheid die van Christus is: beseffen wij dat eigenlijk wel, of voorziet al die namaak toch eigenlijk in een leegte?
5. Vertel elkaar wat u ervan vindt. Leer kinderen zelf onderscheiden met commentaren als: “Wat een gemeen monster”, “Dat schepseltje is precies een draak” en “Weet je dat in de Bijbel, slangen en draken altijd staan voor de Satan en het kwaad?”
6. Doe hen voor hoe een christen komt tot een beslissing. Maak uw kind duidelijk waarom u ook zelf bepaalde dingen niet wenst aan te schaffen.

Voorts, broeders, al wat waar, al wat waardig, al wat rechtvaardig is, al wat rein, al wat beminnelijk, al wat welluidend is, al wat deugd heet en lof verdient, BEDENKT DAT.
Wat u geleerd en overgeleverd is, wat gij van mij gehoord en gezien hebt, BRENGT DAT IN TOEPASSING en DE GOD DES VREDES zal met u zijn. Filippenzen 4:8