Kindercrèches

Bij de Duitse uitgever Cip-Medien-Verlag verscheen Schadet die Kinderkrippe meinem Kind? Worauf Eltern und Erzieherinnen achten und was sie tun können (Veroorzaakt de crèche schade bij mijn kind? Waarop ouders en opvoedsters letten en wat ze kunnen doen) In het blad Topic, 9/2018, stond onderstaande bespreking. De Duitse situatie zal niet zo veel van de Hollandse verschillen.

Waarom kinderen in crèches schade kunnen lijden
Het onderwerp is zeer actueel en er ligt een sterk taboe op: het leed van kinderen in de kinderopvang. Er wordt veel te weinig kennis genomen van wetenschappelijk werk daarover. Dit leed moet nu nog meer kinderen in Duitsland aangedaan worden. Een aandachtspunt in het huidige regeerakkoord van de GroKo-regering (= Grosse Koalition) is namelijk de uitbreiding van peuterspeelzalen en kinderdagverblijven. Voor dit doel wil de Bondsregering de komende drie jaar 3,5 miljard euro beschikbaar stellen. Volmondig betekent dit: “We willen de best mogelijke zorg voor onze kinderen en een betere overeenstemming van gezin en werk.” In werkelijkheid betekent dit echter dat door vermindering van de dubbele taak van gezin en werk moeders en vaders gezonder worden of blijven, maar hun peuters daardoor zieker worden.
In de crèches worden namelijk niet weinig kinderen ziek gemaakt – en dat voor een heel leven. Dit is puntig gezegd de conclusie van een actueel boek, waarin de situatie van peuters in de kinderdagverblijven vanuit zeer verschillende perspectieven wordt beschreven. Het 368 pagina’s tellende boek (zie gegevens onder) toont o.a. een vuurwerk van studies, die over de hele linie bewijzen: Wie in de eerste twee jaar zijn kind in een kinderopvang plaatst, riskeert daarmee blijvende schade voor de gezondheid van de nakomeling voor de rest van zijn leven. De Deutsche Psychoanalytische Vereinigung gaf in 2007, een “Memorandum voor uitbreiding van kinderopvang” uit. Daarin staat onder andere: Hoe jonger het kind, hoe geringer zijn bevattingsvermogen en gewenning, hoe korter de aanpassing aan de ouders, hoe langer het dagelijks verblijf in de crèche, hoe groter de crèche-groep, hoe wisselender de zorg, des te ernstiger is de mogelijke bedreiging voor zijn psychische gezondheid.” En niet alleen de psychische gezondheid.
Om deze bedreiging te kunnen bevatten, is het zeer essentieel om te begrijpen waarom juist de eerste twee levensjaren van een mens van bijzondere betekenis zijn. Tot zijn eerste verjaardag kan het kind zich nog niet als een zelfstandig bewust handelende entiteit onderkennen. Tot de volgende, de 2e verjaardag, wordt dat slechts wat stabieler. Conclusie: Vooral in de eerste twee jaar heeft het kind een hechte liefdesrelatie nodig, een zeer directe band met de ouders, in het bijzonder met de moeder. Wordt het uit deze relatie gerukt, bijvoorbeeld doordat het enkele uren wordt afgegeven in een crèche, dan raakt het gemakkelijk in een kwaadaardige (nadelige) stress. Het gevolg: het schadelijke stresshormoon cortisol wordt gedistribueerd. Niet weinig kinderen (vooral jongens) reageren op hun voortdurende spanning met een twistzieke houding, ongeduld, storend gedrag, opstandigheid, driftbuien en agressiviteit, wat op de lange termijn het sociale gedrag kan bepalen. Deze stress kan bovendien de ontwikkeling van de hersenen van het kind negatief beïnvloeden en gezondheidsproblemen op latere leeftijd veroorzaken. Er zijn aanwijzingen dat als de vroege ontwikkeling van een kind erg lastig was, later gerekend moet worden op diabetes, hogebloeddruk of overgewicht bij dit kind. Ook de hoge gevoeligheid van kinderen in de opvang is een symptoom van deze stress.
Maar weinig ouders weten wat er met hun kinderen gebeurt als die in de crèche afgegeven worden. Daarvan delen opvangmedewerkers in het boek mee: “Als opvoedster ben je in constante tijdsdruk, mondje schoonmaken, luier vervangen, geschil regelen, kind kalmeren, dat om papa en mama huilt … eten, wassen, naar de wc brengen, bed opmaken, in bed leggen, er weer uithalen. Alles moet snel en efficiënt gebeuren, want alles op tijd, waardoor er een innerlijke spanning opgebouwd wordt. Dus er is geen tijd over voor individuele aandacht.” Dus zijn ook kinderdagverblijf medewerkers gestrest, vooral als ze voor 12 tot 14 kinderen verantwoordelijk zijn en de personeelsbezetting veel te laag is. Wenselijk zou zijn een begeleiding van 1 op 3-5 kleintjes, wat voor veel kinderdagverblijven ondenkbaar is.
Een kinderopvangleidster beschrijft hoe ze hongerende en daarom schreeuwende of huilende kinderen in haar armen gehad heeft, die niet de fles van haar wilden hebben, omdat de verzorgster hen vreemd was. Deze kinderopvangleidster schat dat met wel 70 procent van de kinderen in kinderdagverblijven het niet echt goed gaat. Ze stelt, dat kinderen pas na de leeftijd van drie jaar voorzichtig met de crèche kennismaken, opdat niet gebeurt wat een collega in het boek zo uitdrukt: “Ik heb gemerkt dat de kleintjes eigenlijk een gewoon verlangen hadden en wel het verlangen naar hun moeder. “

Bron:” Schadet die Kinderkrippe meinem Kind? Worauf Eltern und Erzieherinnen achten und was sie tun können”, prijs € 29,–.
Noot van de redactie van Topic: Het net verschenen boek is een rijke bron van uitstekend bewezen argumenten met betrekking tot kinderdagverblijven. Het is pretentieuze lectuur waarin goede tips genoemd worden waarop ouders en opvoeders moeten letten.

vertaling: dr. W.Hoek

De genderproblematiek

Genderneutraliteit discrimineert schaamteloos man en vrouw

Gender (= het geslacht) staat voor de gedrags- en identiteitsaspecten van sekse, ter onderscheiding van fysiologische, biologische en psychologische kenmerken. Vanwege de actuele discussie wordt in dit artikel vaak de typering gender gebruikt voor ‘het geslacht’ en DSD voor mensen met een intersekse-conditie- stoornis.

Algemeen
Wat zijn er prachtige verschillen tussen man en vrouw. Deze overigens el-kaar aanvullende verschillen zijn gedurende de gehele geschiedeis van de mens nooit een punt van discussie geweest. Ieder gender heeft zijn eigen voordelen, krachten en karakteristieke superieure kwaliteiten. Hierdoor sluiten man en vrouw zo wonderbaarlijk mooi op elkaar aan, vullen zij elkaar aan en kunnen mede hierdoor een levenslange eenheid vormen. Hierbij ervan uitgaand, dat men daarbij om Gods leiding vraagt in het zoeken van de juiste levenspartner.

Aangeboren gender afwijking
In hoogst zeldzame gevallen worden sommige kinderen met een intersekse-conditie en/of DSD (Differences of Sex Development of eventueel Disorders of Sex Development) geboren. Het gaat ‘slechts’ om 0,3% (USA). Een citaat: “Intersekse is niet iets wat je ‘bent’, maar wat je ‘hebt’ – het wordt meestal niet gezien als een identiteit. Iemand met een intersekse-conditie heeft geen pijn, gaat er niet aan dood en is ook niet te genezen. Vandaar het woord ‘conditie’ in plaats van ‘aandoening’ of ‘afwijking’. Naast intersekse-conditie is de aanduiding intersekse-status in opkomst, waarmee nog meer afstand wordt genomen van de medische terminologie.”
Als reden wordt tegenwoordig vaak biomedische oorzaken genoemd: stoornissen in het gen opgelopen tijdens de zwangerschap door o.a. medicijngebruik, alcohol, vitaminetekort etc.. Het geslacht voldoet niet aan de normale definitie van man of vrouw, ook wel hermafrodiet of met de afkorting DSD genoemd. De (gender) afwijking kan zowel inwendig, uitwendig als beide vormen hebben. In zeldzame gevallen worden bijv. meisjes geboren met een extreem grote clitoris, dat je bijna (onterecht) kunt spreken van een penis. Zij zijn 100% vrouw en of men dan medisch zou moeten ingrijpen, is de vraag. Omgekeerd komt dit ook voor. Dit maakt hen niet tot een DSD, dus een juist onderscheid houden blijft noodzakelijk.
Natuurlijk is het voor een persoon met een DSD-afwijking een hachelijke situatie en uiteraard behoren zij, ofschoon ‘zij anders zijn’ als volwaardig medemens te worden beschouwd en behandeld. Hoe dan ook is ieder mens voor God 100% gelijkwaardig.

Fysiologische verschillen (anatomie)
Wetenschappelijk onderzoek leert ons uitwendige en inwendige verschillen, zoals spierkracht, spierweefsel, de bouw van het skelet, bloedvolume, zuurstofopname, hormoonhuishouding, etc.

Biologische verschillen
Het grote biologische verschil is zichtbaar in de X- en Y-chromosomen, absoluut bepalend voor het onderscheid tussen man of vrouw. Zo ook de lichamelijke verschillen zijn voor iedereen simpel te onderscheiden. De sport onderstreept dit onderscheid. De snelste tijd op de 100 meter hardlopen staat op naam van een man, Usain Bolt, op 9,58 seconden (16-08-2009). Bij de vrouwen staat dit op naam van Florence Griffith-Joyner (16-07-1988) op 10,49 seconden. Alle redenen om geen genderneutrale wedstrijden te houden, want de vrouw zou qua prestaties niet meer aanbod komen en door de snellere mannen worden overspoeld.
De vrouw beschikt over kwaliteiten waarvan de man alleen maar kan dromen en omgekeerd geldt dit ook.
Een recent voorbeeld die voor een discussie in de sport heeft geleid, is de (als man geboren) transgendervrouw die tijdens een wedstrijd MMA (mixed martial arts = combinaties van technieken uit verschillende vechtkunsten) haar normaal als vrouw geboren tegenstandster het ziekenhuis in sloeg. Zo werd de Ameri-kaan Ben Shapiro tijdens een discussie-programma door de zeer grote en fysiek imposante transgender Caitlyn Jenner bedreigd. Helaas verlopen media-discussies doorgaans negatief. Vaak zelfs agressief jegens tegenstanders van genderneutraliteit, waarbij de absolute verschillen tussen man en vrouw worden weggepoetst, alsof ze er niet zijn.

Discriminatie van de vrouw en de man
De discussie genderneutraliteit groeit steevast uit naar een discriminatie van zowel de vrouw als de man! Het sluit namelijk ca 99,7 % van de mannen en vrouwen uit en discrimineert hen daarmee met het genderneutraal moeten zijn? Juist waar tegenwoordig maatwerk wordt geleverd, word je bijna gedwongen alle mensen op een grote hoop te gooien: uiterst vreemd en ongewenst!
Bedrijven als de NS, de Hema, Toys “R” Us zijn inmiddels genderneutraal. Het ‘genderneutrale toilet’ heeft logischerwijs al voor problemen gezorgd.
Het aantal gevallen van zelfmoord onder transgenders is helaas schrikbarend hoog. Cijfers leren, dat een medische ingreep voor geslachtsverandering en het toedienen van hormonen dit aantal NIET is gedaald. Bovendien verandert het biologische X- Y- chromosoom niet.
Wat als een ouder transgender blijkt te zijn? Een vader van zes schoolgaande kinderen (voorganger bij een christelijke gemeente) vond, dat iedereen maar moest accepteren, dat hij een vrouw was. Al snel liep hij rond met een langharige pruik en droeg zeer korte minirokjes met daaronder een stringtanga. Als vrouw verkleed haalde hij zijn kinderen op van school! Het gezin werd niets gevraagd, maar hij werd ‘vrouw’. Het gezin viel uit elkaar en het ervaart tot op de dag van vandaag psychische problemen.

Psychologische verschillen tussen man en vrouw
Wetenschappelijk onderzoek van Gogtay, Giedd en Lenroot toont aan, dat de ontwikkeling van bepaalde hersenstructuren bij man en vrouw wel degelijk aantoonbaar verschilt, zoals in seksualiteitsbeleving en uiting. Professor Jordan Peterson, hoogleraar Klinische Psychologie aan de University of Toronto, is niet zonder reden vanuit zijn vakgebied tegen genderneutraliteit (hype). Hij stelt daarnaast, dat er inmiddels drie categorieën genders te onderscheiden zijn, hoewel er bijv. op Facebook 58 verschillende soorten genders hun identiteit eisen en het aantal groeit ‘wonderbaarlijk’.
De Bijbel vermeldt, dat de mens op de 6e dag niet als gehandicapt door God geschapen is. Vanaf de zondeval leert het Woord om te zien naar mensen met welke nood dan ook, hen te koesteren en voor hen te zorgen. Dat is normaal en verschilt daarmee van andere godsdiensten, waar met name vroeger mensen met een beperking gruwelijk zijn behandeld. In sommige culturen is dat nog steeds zo. God schiep de vrouw vanuit de man (Genesis 2:21-25). Uit eigen vlees en bloed! Het huwelijk is daarom een bloedverbond (gelijk aan het Berith tussen God en Abraham). In dat verbond gaven het in de echt te verbinden paar elkaar de hand, waarbij er een snede over beide duimen (polsen) werd gemaakt. Hun vlees en bloed raakten elkaar, smolten a.h.w. in elkaar en werden zo weer teruggebracht tot één vlees en één bloed, net als Adam die een rib afstond! Genesis 2:24 leert, dat man en vrouw – in het huwelijk – als een eenheid naar geest, ziel en lichaam verenigd worden. Dat culturen mannen hebben voortgebracht die de vrouw een ondergeschikte rol gaven, zegt niets over de Bijbel. Het Woord leert ons, dat er verschillen zijn tussen man en vrouw: ieder met zijn/haar eigen kwaliteiten, maar 100% gelijkwaardig! De hype rond genderneutraliteit is een actieve opstand tegen Gods Woord en Zijn scheppingsordinantie.

Het verschil tussen man en vrouw ondermijnen gaat verder dan discriminatie van het gevoel gediscrimineerd te worden. Man en vrouw mogen niet respect-loos en discriminerend genderneutraal genoemd worden. Je zondigt tegen God.

Afsluitend
Genderneutraliteit wordt keer op keer ongewenst en ongepast als ‘heel normaal’ door de media beschouwd. Het gaat volledig aan Gods Woord voorbij en daarbij ook aan het werkelijke punt van discussie, dat de persoon met een DSD geboren ‘afwijking’ als volwaardig mens een bestaan kan opbouwen. Anders? Ja, maar wel gelijkwaardig!
Bijna iedere beperking vraagt om een of meerdere aanpassingen, maar die gel-den voor de persoon in kwestie. Generaliseren past niet.
Een 52-jarige ‘gezinsman’ liet zich ombouwen tot een 6-jarig meisje en gedraagt zich zo, maar mag wel zijn rijbewijs houden. Is dit niet inconsistent? Aan mensen die schade worden toegebracht door dit ‘uit de kast komen’ wordt niet gedacht, waardoor de beweging eenzijdig kijkt naar het welbevinden van deze kleine groep. Natuurlijk hebben zij een stem en mogen zij gehoord worden, maar niet ten koste van . . . Waarom wordt een uit het lood geslagen mening opgedrongen met genderneutraliteit. Hiermee wordt man of vrouw feitelijk gediscrimineerd: je mag niet langer zijn wie je bent.
Een onderzoek of mensen genderneutraliteit als discriminatie zien, beantwoordt de meerderheid met “JA”. In vergelijking met het zeer kleine aantal mensen dat met DSD geboren wordt, steken de antwoorden daar met kop en schouders bovenuit.
Ondanks scheiding van het gezin en het medisch ‘ombouwen’ tonen velen naderhand hiervan spijt te hebben
Gevoel en emotie zijn geen goede graadmeter of optie. Iemand die zich een domme ezel voelt, heeft nog geen vier hoeven, staart, lange oren en lichaamsbeharing als die van een echte ezel. Je kunt je aan een donker gekleurde Zuid-Afrikaan verbonden voelen, maar je blijft gewoon blank.
De in Oregon wonende vrouw Rachel Dolezal werd voor fraude aangeklaagd, omdat zij zich als gekleurde Afro-Amerikaanse uitgaf, terwijl zij volkomen blank is en ook blanke ouders heeft. Je iets voelen maakt je nog niet tot . . !
Je bent man of je bent vrouw en daar is niets mis mee, maar je bent niet genderneutraal. God heeft man en vrouw geschapen. Het verbaast je, dat zoveel mensen stilzwijgend meegaan met de stroom ‘schreeuwers’, zonder zich te verzetten. Er zijn echter wel christenen die hun stem laten horen. Denk eens aan Diamond D., een bekeerde transgender, die actief waarschuwt tegen dit fenomeen!

Geraadpleegde bronnen
Deze zijn bij B&O opvraagbaar.

Bekijk het pesten eens anders (3)

Een warm nest belangrijk voor ieder kind (3)

Het is één van de grootste maatschappelijke problemen van onze tijd, dat veel kinderen niet weerbaar blijken, terwijl aan de andere kant er ook veel kinderen zijn die zich structureel schuldig maken aan grensoverschrijdend gedrag. Hoe komt het toch dat steeds meer kinderen zo slecht in staat zijn om hun grenzen te verdedigen, en dat er anderzijds zoveel kinderen zijn die de grenzen van anderen niet respecteren? Het blijkt dat er veel van afhangt uit wat voor gezin kinderen komen en dan vooral of kinderen een goede band met hun ouders hebben.

Drie voorwaarden
We weten dat kinderen die thuis een warm nest hebben, die de kans hebben gekregen om zich veilig te hechten aan hun ouders, een enorme voorsprong hebben op hun leeftijdsgenoten die dat voorrecht niet hebben. Zo is bekend dat kinderen die veilige gehecht zijn, doorgaans eerder de normen en waarden van thuis overnemen en psychisch steviger in hun schoenen staan. In het vorige artikel is er al op gewezen dat er drie voorwaarden zijn, wil een kind zich veilig kunnen hechten. De eerste is dat je als kind toegang hebt tot het hart van je ouders. De tweede is dat de ouders sensitief-responsief reageren. Dit betekent dat de ouders kunnen aanvoelen wat een kind nodig heeft en daar ook adequaat op reageren. De derde voorwaarde is dat ouders grenzen stellen, zodat een kind een veilig territorium heeft. Grenzen betekenen, dat je een ander behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden. Omgekeerd heb je er als kind ook recht op dat je zo ook wordt behandeld. Sensitief-responsief, dat vereist aanwezige ouders en niet teveel wisselende verzorgers. Vooral tijdens de eerste 2-3 levensjaren is dit belangrijk. Een te lange scheiding verstoort de hechting. Als ouders niet sensitief-responsief zijn – of niet voorspelbaar – zal de hechting uiteindelijk verstoord raken. Als de hechting verstoord is, ligt dat meestal aan de ouders.Maar niet altijd. Je ziet dat bijvoorbeeld bij adoptiekinderen die in de eerste maanden van hun leven te maken hebben gehad met ernstige fysieke of emotionele verwaarlozing. Het vermogen om zich te hechten kan bij deze kinderen zo erg beschadigd zijn, dat het nooit meer goed komt. Maar meestal is ook voor deze kinderen nog herstel mogelijk.

Vreemd gedrag
Hoe komt het eigenlijk dat juist kinderen die niet veilig gehecht zijn, zich vreemd gedragen? Als een kind niet veilig gehecht is, betekent dit dat een kind geen goede band heeft met zijn ouders. Vaak omdat ze geen toegang hebben gekregen tot het hart van hun ouders. En dat betekent, dat deze kinderen ook nooit de gelegenheid hebben gekregen om hun gevoelens te uiten en te verwerken. Om te begrijpen waarom een kind daardoor beschadigd raakt, moeten we proberen ons te verplaatsen in zo’n kind. Laten we dat maar eens proberen….
Als je als kind je gevoelens niet kunt uiten en verwerken, omdat de band met je ouders is verstoord, dan wordt je psyche een hogedrukpan en raakt een kind in een emotioneel isolement. Eenmaal in zo’n isolement, ontwikkelen ze ook geen goed invoelend vermogen. En dat laatste is nu juist belangrijk voor een goede gewetensontwikkeling: dat je je kunt verplaatsen in een ander. En een goede gewetensontwikkeling is uiteraard ook belangrijk voor je sociale vaardigheden en weerbaarheid, opdat je weet waar de grenzen zijn. Kinderen die dit overkomt, zijn vaak emotioneel gekwetst. Diep van binnen kennen ze een enorme frustratie, omdat ze hun gevoelens niet kunnen uiten en verwerken. Om niet opnieuw gekwetst te worden, sluiten deze kinderen hun gevoel af voor de buitenwereld. Maar kinderen die hun gevoel afsluiten voor de buitenwereld, hebben zelf ook geen toegang meer tot hun gevoel. En als je geen toegang hebt tot je gevoel, dan kun je je emoties ook niet begrenzen. Bij kinderen die niet veilig gehecht zijn, zien we daarom vaak problemen met de emotie-regulatie. Vaak hebben ze moeite met het beheersen van hun emoties. Het gevolg is dat bij kinderen van het ontremde type de woede meestal naar buiten slaat. Die gaan het afreageren op anderen. Dit zijn meestal kinderen die de grenzen van anderen niet respecteren. Het zijn kinderen die we op school herkennen als notoire pesters. Bij de geremde types zie je dat die woede veel eerder naar binnen slaat en kan leiden tot allerlei psychische stoornissen naarmate ze ouder worden.
Zowel de geremde als de ontremde types zijn dus niet weerbaar en sociaal vaar-dig in de goede zin van het woord. In een groep – zoals een schoolklas – zien we dan ook vaak dat de ontremde types proberen de groep te domineren, terwijl de geremde types doorgaans angstvallig afwachten wat er gaat gebeuren. Veiligheid thuis gaat dus vooraf aan weerbaarheid. Als we willen dat onze kinderen sociaal vaardig worden en dat ze psychisch stevig in hun schoenen staan, moeten we thuis zorgen voor een veilig, warm nest. En een warm nest is er één waar tijd en aandacht is voor de kinderen, waar liefde en genegenheid is tussen de ouders en kinderen, maar waar ook grenzen zijn, zodat kinderen leren wat hun eigen veilig gebied is en welke grenzen van anderen ze niet mogen overschrijden. Dit is, zoals we in een vorig artikel zagen, geen garantie dat kinderen altijd op het rechte pad blijven, maar de kans dat ze ontsporen, is statisch gezien veel kleiner dan leeftijdsgenoten die het voorrecht van een warm nest moeten missen. Het is ook geen garantie dat kinderen uit een warm nest nooit psychisch in moeilijkheden komen, maar ook hier geldt: de kans op langdurige psychische stoornissen is bij kinderen uit een goed nest veel kleiner. En wat dacht u van de seksuele ontwikkeling van een kind? Om maar één voorbeeld te noemen: we weten toch allemaal dat mensen die hun kinderen misbruiken, zelf ook vaak in hun jeugd misbruikt zijn?

Zwak punt
Hoe komt het toch dat het ene kind zich vanwege een verstoorde hechting ont-wikkelt tot crimineel, een ander kind daardoor een psychische stoornis ontwik-kelt, terwijl er bij een derde kind sprake kan zijn van een verstoorde seksuele ontwikkeling? Het antwoord is, dat ieder mens wel ergens een zwak punt heeft. Bij sommigen is dat punt snel bereikt, terwijl anderen veerkrachtiger blijken, maar uiteindelijk heeft ieder mens ergens een zwak punt.

Praktische adviezen
Ik geef u nog een paar praktische voorbeelden van dingen die van belang zijn voor de hechting:

  1. Volgens de Bijbel zijn we geschapen als een eenheid van geest en li-chaam. Dat betekent dat het ongeboren kind niet alleen groeit in het li-chaam van de moeder, maar ook in haar geest. Niet alleen de lichamelijke conditie van de moeder heeft rechtstreeks invloed op haar kind, maar ook haar geestelijke en psychische gesteldheid. Een moeder die psychische moeilijkheden of teveel stress tijdens de zwangerschap heeft, kan er toe leiden dat de hechting al verstoord is nog voordat het kind wordt geboren.
  2. Wat daarom ook invloed heeft op de hechting: Is de moeder in blijde verwachting? Is het kind gewenst?
  3. Indien mogelijk is het altijd aan te bevelen een kind het eerste jaar te laten slapen op de kamer van de ouders. Een baby apart op een eigen kamer bemoeilijkt dat ouders sensitief-responsief reageren.
  4. Laat een klein kind nooit alleen achter in het ziekenhuis, maar laat één van de ouders bij het kind slapen, anders heb je daarna gegarandeerd een kind met een hechtingsprobleem en zal het u heel veel tijd en moeite kosten om dat te herstellen.
  5. Borstvoeding is niet alleen gezonder, maar bevordert de hechting. Dat geldt ook voor fysiek contact in het algemeen: knuffelen, stoeien, enz.
  6. Ik heb het al eerder opgemerkt: vooral tijdens de eerste twee/drie le-vensjaren is het belangrijk dat de primaire hechtingsfiguur aanwezig is. Als u uw kind in een vreemde omgeving brengt, met steeds wisselende verzorgers, dan zal dat de band met uw kind verstoren.
  7. Het is voor ieder kind belangrijk dat hij merkt dat hij gezien wordt door zijn ouders en daarom is het belangrijk dat ouders benoemen wat een kind doet en voelt.
  8. Naast straf bij grensoverschrijdend gedrag, is het ook nodig een kind re-gelmatig te belonen, bijvoorbeeld door ook eens een compliment te geven.
  9. Tenminste iedere dag een moment van exclusieve aandacht voor uw kind. Bijvoorbeeld voorlezen: met uw kind op schoot of tegen u aan. Neem bij voorkeur een boek dat aansluit op de belevingswereld van uw kind. Als uw kind voor het eerst naar school gaat, kunt u een boekje voorlezen over een kind dat ook voor het eerst naar school gaat. Praat daar samen over. Vertel dat u het vroeger ook best spannend vond, toen u voor het eerst naar school ging, maar dat het allemaal erg mee viel. Daarmee laat u aan uw kind zien dat u begrijpt wat er in hem omgaat. Tegelijk reduceert dat de spanning bij uw kind.
  10. Het is voor onze kinderen heel belangrijk dat ze hun gevoelens kunnen uiten, zodat ze deze ook kunnen verwerken. Er is geen geschikter middel dan het gebed. Juist in het gebed kunnen we de dingen aan de orde stellen die ons en onze kinderen ten diepste bezig houden. Juist het gebed is het ultieme middel om je angsten en zorgen, maar ook de leuke dingen in het leven te uiten. Kinderen die van hun ouders leren om hun gevoelens te uiten in het gebed, kunnen die gevoelens beter verwerken. Maar vooral het feit dat deze kinderen leren dat ze zich veilig kunnen hechten aan hun Schepper, Die voor hen wil zorgen als de goede Herder, is voor hen van onschatbare waarde.

Perfecte ouders?
U zult na alles wat opgemerkt is, misschien het idee hebben gekregen dat een kind bijna perfecte ouders nodig heeft om zich veilig te kunnen hechten. Maar als er één ding gevaarlijk is in de opvoeding, dan is dat wel perfectie. Niemand is perfect, en in een sfeer van kunstmatige perfectie kan geen enkel kind gelukkig zijn. Specialisten in hechting stellen dan ook, dat zelfs de beste ouders in 70% van de gevallen onvoldoende sensitief-responsief zijn. Laten we er a.u.b. niet naar streven om de perfecte ouders te zijn. Weet u wat wel belangrijk is: dat onze kinderen het gezin ervaren als een warm nest, en dat kan alleen in een sfeer waarin je kunt leren van je eigen fouten en die van anderen, ook van de fouten van je ouders. En laten we vooral ook niet vergeten dat veilig gehechte kinderen zeker geen perfecte kinderen zijn. We leven sinds de zondeval in een gebroken werkelijkheid. Perfecte gezinnen bestaan niet. Maar onze kinderen moeten thuis en op school kunnen ervaren dat er van de Bijbel een heilzame invloed uitgaat. Laten we tot slot het belangrijkste niet vergeten: Aan ’s Heeren zegen is het al gelegen (Ps 127). Waar vinden we Gods zegen? Dat vinden we even verder, in Psalm 133: “Waar liefde woont gebiedt de Heer de zegen, daar woont Hij zelf daar wordt Zijn heil verkregen, En ‘t leven tot in eeuwigheid.” Dat dit ook mag gelden voor onze gezinnen en voor onze scholen!

Zeger Wijnands

Zeger Wijnands schreef zijn boek Als je wordt buitengesloten. Hoe ouders en leraren een einde kunnen maken aan pestgedrag. naar aanleiding van eigen ervaring als leerling, leraar en vader.

De waarheid of een waarheid?

In het mededelingenblad van de verontruste leden in de lutherse kerk in Duitsland (EKD), Wort und Leben, stond in nr. 62 van december 2017 een  uitgebreid artikel (12 blz.) over het postmoderne denken waarvan dr. Stefan Felber uit Ziefen (Zwitserland) de auteur was. Het  onderstaande is een samenvatting.

 

 

De weg in en door het postmodernisme – en het antwoord van de christelijke verkondiging

In onze tijd klinkt het aanmatigend, wordt het zelfs gehaat, om over de waarheid te spreken. Voor elk tijdperk is Gods waarheid in één wet en één evangelie hetzelfde (Ef 4), want er is slechts één Middelaar tussen God en mensen (1Tim 2). Die ene waarheid wordt echter op verschillende manieren door zondige mensen aangevallen. Ondanks alle tegenstand wordt de overwinning verkondigd door het Woord van God! Alleen door de Winnaar zelf kunnen we delen in de overwinning.

Inleiding
• In de eerste eeuwen na Christus, maakte het evangelie een overwinningstocht door de hellenistische, Grieks- en Latijnsprekende Romeinse wereld. Beetje bij beetje kwam wat als waarheid werd beschouwd onder de heerschappij van de kerk. De waarheid was en bleef één, en wat waar was, bepaalden al snel niet meer de filosofen (scholen), maar kerkelijke synodes en pausen.
• In de zogenaamde Verlichting (18e eeuw) en daarna in de zgn. moderne tijd, werd hoofdzakelijk het principe vastgehouden dat er slechts één waarheid was. Overigens werd nu echter wat als waarheid moest gelden, los van de overheersing van de kerk gemaakt en onder controle gezet van een autonoom, zelfredzaam verstand (rede), dat zichzelf wetten voor het denken voorschreef.
• In de twintigste eeuw en vooral sinds de Tweede Wereldoorlog, toen de grote ideologieën van de moderne tijd hun glans verloren hadden, komt er iets nieuws op. Het idee dat er maar één waarheid kan zijn, verdwijnt tussen de verscheidenheid aan meningen. Wat waarheid is, wordt nu noch door de kerk, noch door de rede gedefinieerd, maar door elk van hen afzonderlijk.
• In de 21e eeuw zijn we een fundamenteel nieuwe tijd ingegaan. Noch het gezag van de kerk en van de goddelijke openbaring, noch het gezag van de rede vormen het verbindende standaardverhaal. Het postmodernisme begint waar de eenheid oplost en tegelijkertijd wordt deze ontbinding verwelkomd, omdat we een tijd van vrije experimenten zijn ingegaan.
• Wat komt er na het postmoderne? Een weg naar nieuwe, willekeurige absolute waarden? Mensen moeten vrij kunnen beslissen hoe ze willen leven: met of zonder kinderen, met hoeveel en welke partners, met welk geslacht en welke seksuele geaardheid etc.
Velen hebben het misschien al ervaren: Het huidige, fundamentalistische denken met die veelheid van overtuigingen kan heel hard zijn als iemand het ter discussie stelt. Als iemand de autoriteit van het individu of van een groep onder een nog hogere of zelfs goddelijke autoriteit wil plaatsen, loopt hij het risico bedolven te worden onder een vloed van haatmails met als gevolg dat hij buitengesloten wordt. Als regel betreft het acties van individuele personen, soms van groepen, die bewust stemmingen voor of tegen iets creëren.

Het antwoord van de christelijke verkondiging

  • Gods waarheid voor de egoïstische mens en onze naastenliefde horen de middelen te zijn waarmee de postmoderne buurman kan worden gewonnen. Het bereiken van medemensen is een opdracht die niet eenvoudig is. Want christenen worden vaak aangetrokken door de draaikolk waarin ze hun naaste proberen te bezoeken, omdat ze de hedendaagse cultuur kritiekloos en neutraal beschouwen. Wat betreft de ideologische en filosofische indrukken van onze tijd moeten we ons door Bijbelstudie biddend wapenen. (Ef 6: 10-17).
  • God is de Schepper: Hij geeft deze eer aan niemand anders (Jesaja 42: 8). Als Schepper wil Hij ook aanbeden worden. Degene die het schepsel verafgoodt, vervalt in veel problemen van lichaam en ziel (Romeinen 1: 8 e.v.). De christelijke verkondiging mag niet moe worden van het inprenten van de waarheid, die feitelijk duidelijk voor elk gezond verstand is, maar altijd opnieuw moet worden uitgesproken: u bent mens en niet God en u bent geen dier. Als je jezelf heer over leven en dood maakt, tast je Gods eer aan. Als je jezelf degradeert tot dier of het dier aan de mens gelijkstelt, dan ontken je wat de Schepper voor jou bedoeld heeft.
  • God heeft in Jezus Christus alles geschapen (Col 1:16). Hij ging met het volk Israël een verbond aan. Tenslotte zond Hij Zijn Zoon. Verheft de mens zich, dan vervalt hij aan het gericht. De opkomst van een principiële tegenspraak met de Waarheid en dus tegen een wet die evenzeer geldt voor allen in het postmodernisme, is een teken van de nadering van het goddelijke oordeel.
  • In tegenstelling tot de dieren wil de Schepper de mens Zijn heil bekend maken. We kunnen dit ‘ja’ van God dankbaar aanvaarden. Maar ons “ja” voor Zijn heil na de zondeval is altijd een oproep tot berouw en bekering of heiliging.
  • Het christelijke antwoord op de zelfverzekerde, zelfgerichte houding van de postmoderne mens moet zich baseren op: je zonde is zo groot dat Christus moest sterven om je te verlossen.
  • Als we de uitspraken van de Heere Jezus in de evangeliën en de Openbaring van Johannes over de toekomst serieus nemen, zullen we de postmoderne tijdgenoten vanuit de liefde moeten vertellen waar iedereen naar toe zal gaan: niet de steeds groter wordende welvaart, de volgende mooie reis, de volgende grote kick, maar de ontmoeting met de terugkerende Christus.
  • De postmoderne mens is diep eenzaam (wat hij helemaal niet betreurt). De christelijke verkondiging zal hem niet alleen het goede nieuws van de vergeving van zonden brengen, maar tegelijkertijd duidelijk maken: God wil je als lid zien van een nieuwe gemeenschap die je niet hebt gekozen, maar waarin jou de heilige God, je Schepper en Onderhouder, je wil invoegen en dat opent voor jou een volheid van mens-zijn, die je anders nooit zou hebben gekend (zie Rom 12:1-8).
  • De postmoderne mens zoekt bevrediging in de dingen van deze wereld; hij toont zich onverschillig, agnost of atheïstisch, of zelfs vijandig. Een grotere behoefte aan reizen of een sterk ontwikkelde mobiliteit om zoveel mogelijk “mee te nemen” hoort daarbij. Zich decennialang binden aan dezelfde plaats of partner of werkgever enz., acht hij verleden tijd. Wat betekent hier de boodschap over de vrees voor God en de heiliging zonder welke niemand God zal zien (Hebreeën 12:14)? Allereerst moeten we bedenken, dat wij de dingen van deze wereld moeten beheersen en niet omgekeerd. Degene die naar steeds meer, steeds nieuwer en voor de nog intensere kick gaat, is niet vrij, zelfs als hij het zich verbeeldt. Daarom omvat de vrucht van de Geest ook bescheidenheid, matigheid, nederigheid, geduld en trouw (Gal 5:22), tevredenheid in plaats van hebzucht naar geld, en een focus op geloof en gerechtigheid in plaats van op rijkdom en schadelijke begeerten! (1Tim 6:3-16). Door het door God geschonken geloof verandert de mens!

 

Dr. Stefan Felber komt tot de volgende conclusie:

  1. Onverschillig zijn voor de waarheidsvraag staat in flagrante tegenspraak met de manier waarop de drie-enige God zich manifesteert in zijn Woord, in het verbond van Hem met Zijn volk en in Jezus Christus. In dit Woord wil Hij ons duidelijkheid, zekerheid en vreugde geven over de uiteindelijke waarheid en de Persoon die ons leven redt van zonde, dood en duivel en naar het eeuwige leven leidt. In deze vreugde, ondanks al het lijden, ondanks alle twijfels over deze waarheid, bewijst het geloof dat het de door God gegeven overwinning is, die de wereld overwint, inderdaad, zoals de apostel schreef, deze al hééft overwonnen (1Joh 5:4) 
  2. Christenen moeten ernaar streven om hun tijdgenoten (en niet alleen hun leeftijdsgenoten) uit de apathie en onverschilligheid te leiden. Want hun absolute waarden, afkomstig en bepaald door het Woord van God, zijn groter en belangrijker dan hun eigen leven (Op 12:11) en juist dit Woord maakt dat ze dankbaar het leven en de wereld als schepping en gave aanvaarden en bewust vorm geven. Maar als voor christenen de eigen vrede en welvaart het hoogste doel worden, dan worden ze niet alleen uiterlijk overgeleverd aan de komende machtselite, maar ook innerlijk.
  3. Christenen behoren juist diegenen te zijn, die zich verzetten tegen de “on-wijsheid” die inherent is aan het moderne humanisme en postmodernisme en dankbaar aan de schepping vasthouden en de Enige Waarheid dat Jezus Christus Heere is, belijden.
  4. Als christenen met tijdgenoten over de waarheid van gedachten wisselen, mogen ze hun tegenstanders niet stigmatiseren, dat wil zeggen niet met een vooroordeel komen of brandmerken. Integendeel, we behoren in vrijheid die van de Waarheid komt, alles te onderzoeken, maar het goede te bewaren (1 Thessalonicenzen 5:21) en bovenal niet na te laten te wijzen op de enige reddende naam: Jezus Christus.
  5. Ondanks alle zorg voor de bekendmaking van het evangelie leiden christenen de inhoud en kracht van deze Naam niet van de aanvaardbare, begrijpelijke of overdraagbare religieuze omgeving af. Ze geloven en betuigen onversaagd het hele Bijbelwoord als de bron van hun getuigenis voor Christus. “Als u in Mijn woord blijft, bent u werkelijk Mijn discipelen,en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken” (Joh 8: 31e.v.).

dr. Stefan Felber

Vertaling en bewerking: W.Hoek en C.Vollaard.

Het totale artikel komt in twee delen op de site.

Afwijkende leringen van de rooms-katholieke kerk

Mijdt hen die onenigheden en verleidingen veroorzaken (Rom 16:17)

Afwijkende leringen van de rooms-katholieke kerk

Steeds meer evangelische en vrije gemeenten denken dat zij samen kunnen werken met de rooms-katholieke kerk. Maar de rooms-katholieke kerk heeft vele afwijkende leringen ingevoerd die niet door duidelijke uitspraken uit de Heilige Schrift bewezen kunnen worden, maar juist in tegenspraak zijn met Gods Woord.
Hieronder een lijst met voorbeelden in volgorde van de bijbehorende jaartallen:

• 355: De bisschop van Rome claimt, dat hij de paus is en de rechtstreekse opvolger van de ‘koning van de apostelen’: Petrus.

• 375: De heiligenverering (volgens Romeinen 1:25 afgodendienst) wordt officiëel ingevoerd.

• 397: Als gevolg daarvan ontwikkelt zich een verering van relikwieën (overblijfselen van overleden bisschoppen en heiligverklaarde personen worden vereerd als bewerkers van wonderen; magisch denken).

• 431: De leer dat Maria, de moeder van Jezus, de ‘moeder Gods’ is of ‘de vrouw die God baarde’, wordt tot een dogma verheven.

• 529: De eerste kloosterorden ontstaan (Benedictijner monniken) in Italië.

• 550: Invoering van het sacrament der stervenden (laatste oliesel).

• 592: Bewering dat er een ‘vagevuur’ is na de dood.

• 688: Kruisen van hout, steen of ander materiaal moeten worden aanbeden.

• 715: Men kan heiligen in ‘gebed’ aanroepen (volgens Leviticus 19:31 is dit spiritisme).

• 787: Afbeeldingen kunnen vereerd worden (is tegen het verbod om afbeeldingen van God te maken, Exodus 20:4).

• 1074: Priesters mogen niet trouwen (celibaat; in tegenstelling met 1Timotheus 4:1-5; 1Corinthiërs 9:5).

• 1100: Het opdragen van een mis voor gestorven personen wordt ingevoerd.

• 1115: De aflaat wordt ingevoerd (het afkopen van de tijdelijke straf in het vagevuur door boetedoeningen of geld).

• 1208: Het bidden van de rozenkrans wordt ingevoerd (is ‘gebed’ tot Maria; spiritisme).

• 1215: De leer van de transsubstantiatie wordt tot dogma verheven (de substantie van brood en wijn verandert in het lichaam en bloed van Jezus tot vergeving van zonden).

• 1246: De invoering van ‘Sacramentsdag’ (of Hoogfeest van het Allerheiligst Sacrament) is verering van het ‘Lichaam van Christus’ ofwel de hostie in de tabernakel die in de rooms-katholieke kerk staat.

• 1414: Het gewone kerkvolk krijgt de wijn niet meer aangereikt, het krijgt alleen nog maar de hostie (het brood in de tabernakel); dat gaat in tegen de tekst uit Mattheus 26:27: “Drinkt allen daaruit!”

• 1545: Concilie van Trente, waarin o.a. de volgende besluiten werden genomen:
1. Degene die beweert, dat de zondaar alleen door het geloof gerechtvaardigd wordt, die wordt geëxcommuniceerd (uit de kerk en van de verlossing).
2. Wie beweert dat de goede werken niet door God toegevoegd worden aan de ontvangen gerechtigheid, maar dat de goede werken en tekenen alleen maar voortkomen uit de ontvangen rechtvaardiging, die wordt geëxcommuniceerd!

• 1564: De apocriefe boeken worden tot Gods Woord verklaard.

• 1854: De onbevlekte ontvangenis van Maria wordt tot dogma verheven (Jezus kon uit Maria geboren worden, omdat zij zelf zonder zonde was. Want als Maria wel zondig zou zijn geweest, zou Jezus ook zonden gehad hebben) – dat weerspreekt Romeinen 3:10: “Niemand is rechtvaardig, ook niet één.”

• 1871: Men beweert, dat de paus ‘onfeilbaar’ is en dat wordt tot dogma verheven.

• 1950: Maria is lichamelijk ten hemel opgevaren (Maria hemelvaart). Dat vinden we nergens in de Heilige Schrift.

Uit: Lothar Gassmann, KLEINES KATHOLIZISMUS-HANDBUCH
MABO-Verlag. Schacht-Audorf 2006.

De game Fortnite

Een vwo-er over de game Fortnite

Fortnite (leeftijdsindicatie 12+) is op dit moment een van de meest populaire spellen ter wereld. Een spel duurt tussen 1uur en circa 30 minuten. Misschien hebt u als ouder er nog niet van gehoord, maar als (gamende) tiener kun je bijna de dag niet meer door zonder ervan te horen. Fortnite heeft het record van meeste spelers tegelijkertijd online, namelijk 3.4 miljoen. Hoe kan het dat het spel zo populair is geworden en wat zijn de bezwaren die je als christen ertegen kunt hebben? 
Een van de redenen waarom Fortnite zo populair is, komt omdat het een battleground spel is. Dit houdt in dat je begint met 100 man op een eiland en dan is het de bedoeling om als enige over te blijven (Ik won 6x). Dit bereik je door wapens te zoeken en andere spelers te elimineren. Je speelt het alleen of samen met je vrienden in een duo of squad. Dit speltype is op dit moment zo populair dat 1/3 van alle gamers zo’n soort spel speelt. Gamers kunnen contact met mij opnemen, maar dat doe ik nooit. Daarnaast heeft Fortnite ook nog de voordelen dat het gratis is en dat het er cartoonachtig uitziet, dit zorgt ervoor dat de drempel om Fortnite te gaan spellen ook voor jongere mensen erg laag is. Hiervoor speelde ik andere spellen. Het eerste spel dat ik speelde, was Alex op de boerderij, ik was toen 6 jaar. Het eerste vechtspel dat ik speelde, was Age of Empire ik was toen 10.

Maar kun je als christen Fortnite spelen? Het spel zit weliswaar vol met moord en doodslag, maar dit is virtueel en niet echt, daarnaast omdat het zo cartoonachtig is, zet het minder aan tot geweld dan realistischere spellen (geen bloed, geen menselijke stemmen). Wel zou ik willen zeggen, dat als het voor bezwaren voor het geweten zorgt, moet je het gewoon niet spelen. Bovendien kan ik stellen, dat als het spel voor frustraties zorgt, het beter is voor je muis en je keyboard om even te stoppen. Soms heb ik een goed en mooi gevecht met één speler dat een paar minuten duurt. Als ik zelf geraakt ben, geeft dat gevoelens van pech, verbazing en meestal doe ik dan nog een potje met dezelfde vrienden. Ik trek voor mezelf de grens bij grof en onnodig geweld (sadisme), occulte of erotische zaken. Ook doe ik niet mee aan e-sporttoernooien waarin geld gewonnen kan worden ook al wordt 100 miljoen dollar beloofd aan prijzengeld zoals recent aangekondigd door de uitgever van Fortnite.

Voor                                                                    Tegen

Samen met vrienden                                        Geen naastenliefde

Ontspanning                                                      Niet nuttig, jammer van de tijd

Leereffect tactiek                                              Wekt agressiviteit op

Minder gewelddadig dan 12+ films               Verslavend

Marcus van der Meer (vwo 5)

Naschrift van Swawek van der Meer, vader
Onze kinderen zitten op een reformatorische school. De meeste kinderen en ouders staan daar zeer open voor de krijgsmacht en (bijna) alle jongens spelen battle-computergames. De meeste zenders hebben we thuis uitgezet. We hebben ook jaren helemaal geen televisie gehad. Via gedoceerde aanschaf van dvd’s en games hebben we onze kinderen opgevoed. De grens ligt in elk geval op maximaal 12+ games en films en dat wijzen we soms al af. Verder is afgesproken dat de kinderen geen spellen aanschaffen of upgraden. Hierdoor blijven ze buiten het verdienmodel en de aanvullende verleidingen van de ‘gratis’ games. De gamecomputer staat verder in mijn kantoor aan huis. Ik zie daardoor wie, wat en hoe lang er gegamed wordt. We trachten het geweten zorgvuldig te vormen door in gesprek te gaan en onder verwijzing naar de Bijbel. We zien echt een verschil in de oudste twee zonen (18 en 20) die wederomgeboren zijn. Door de Geest geleid is hun geweten levend gemaakt voor God. Onderscheid blijft nodig, want “Wie onrecht doet, hij doe nog meer onrecht; wie vuil is, hij worde nog vuiler; wie rechtvaardig is, hij bewijze nog meer rechtvaardigheid; en wie heilig is, hij worde nog meer geheiligd. Zie, Ik kom spoedig en mijn loon is bij Mij om een ieder te vergelden, naar dat zijn werk is” (Opb 22:11 en 12).

Muziek is niet neutraal

Bij de Duitse uitgeverij Betanien verscheen in 2017 een boekje over de achtergronden van jazz, rock- en popmuziek. De auteur, Joachim Rosenthal, heeft daarover een artikel samengesteld. Het boekje is voorzien van diverse voetnoten die  niet in dit artikel zijn vermeld.

Popmuziek in de eredienst? Achtergronden en gevolgen van jazz, rock- en popmuziek

zie eindnoot 1

In steeds meer kerken neemt al jaren het slagwerk samen met de popmuziek zijn intrek. Popmuziek is een verzamelnaam voor een verscheidenheid aan populaire muziekstijlen, zoals jazz, gospel, rock en pop, waar het ritme domineert. Velen zijn inmiddels gewend geraakt aan popmuziek. Maar wie zich met de achtergrond van de popmuziek bezighoudt, zal onvermijdelijk struikelen over zijn immorele, schaamteloze en goddeloze karakter. De lijst met negatieve en destructieve effecten is lang. Daarom rijst de vraag waarom deze sterk ritmische, Afrikaans-Amerikaanse muziek zo diep in het christendom kon doordringen. Wat is er gebeurd?

In rock- en popmuziek is de beat als achtergrond het dominante element. De nadruk ligt op de zwakke beats (in 4/4 maat dus op 2 en 4) en wordt meestal gegenereerd door de snare-drum (kleine trommel). Dit soort drumwerk is ontwikkeld door jazzdrummers in de jaren 30 van de vorige eeuw en heeft niet alleen de overhand gekregen in de popmuziek, maar heeft bijna al het andere verdrongen. De backbeat[i] heeft een psycho-akoestisch effect dat de geest van de mens omzeilt en seksuele geslachtsgemeenschap stimuleert. In extreme gevallen zijn er bij rockconcerten ook uitbarstingen van extase, hysterie of geweld.

Hoe “christelijke” popmuziek begon
De geschiedenis van de popmuziek begon met de Amerikaanse slavenpolitiek. De slaven leerden de blanken als hun meesters kennen en waren ondergeschikt aan hun dagelijkse gewoontes. De gebruiken van de blanken omvatten ook het bezoeken van de kerkdienst. Omdat de blanken normaal niet met de zwarten omgingen, kregen ze hun eigen diensten. In deze bijeenkomsten, de zgn. gospeldiensten, kwamen zwarten bij elkaar die zich formeel hadden bekeerd tot het christendom. In de gospeldiensten ontstond de oorspronkelijke vorm van christelijke rock- en popmuziek, de gospelmuziek. Het is een muzikale mengeling van Afrikaans heidendom en Amerikaans christendom en valt onder de stijl van de jazz. Terwijl de jazz in een muzikale revolutie voorloper was, vond de echte revolutie van het ritme plaats via rock-’n-roll. Het begin van de rockmuziek, ook wel rock- of beatmuziek genoemd, werd in 1954/1955 gecreëerd door de vermenging van zwarte en blanke muziek. De toen nog jonge volgelingen van deze muziek werden gekenmerkt door een extatische levensstijl op het gebied van seksualiteit, alcohol- en drugsgebruik.

Wat is popmuziek eigenlijk?
Een belangrijke referentie in de beoordeling van popmuziek vinden we in de naams-oorsprong van de termen jazz en rock. “De term jazz is ontstaan in de Crib Houses. Het echte werk daar was prostitutie. In het Cajan-dialect van Louisiana worden prostituees jazzbells genoemd, een slechter maken of een belachelijk maken van het woord Jezebel (Izebel, de onaangeroerde)” (Was du über Popmusik wissen solltest, Urs Rotach, Das Haus der Bibel, Zürich, 1980, p. 19)

“Letterlijk vertaald uit het Engels betekent rock (als werkwoord) weliswaar schommelen, wegen of schudden, maar in het gettoslang van de gekleurde Noord-Amerikanen was rock-‘n-roll niets anders dan een veel voorkomende beschrijving van geslachtsgemeenschap. Geleidelijk is dit voormalige woord voor geslachtsgemeenschap bekend geworden als de naam van een heel muziekgenre. Dus als je naar de etymologische wortels kijkt en uiteindelijk het woord rockmuziek letterlijk neemt, dan zou het strikt genomen met het woord geslachtsgemeenschapsmuziek moeten worden vertaald.” (Erotik in der Musik, Döpfner und Garms, Ullstein, 1986, blz. 86)

Als we op deze manier naar christelijke rock- en popmuziek kijken, komen we dichter bij het kernprobleem. Christelijke rock- en popmuziek heeft een schijn van vroomheid. Ze probeert haar goddeloze karakter te verbergen.

De rockrevolutie dringt binnen in het christendom
In het begin van de jaren ’60 brak de rockrevolutie door met een enorme intensiteit onder de jonge generatie van destijds en verspreidde zich als een lopend vuurtje via cabaret en  openluchtpodia naar radio en lp’s in de huizen van miljoenen mensen. Het enthousiasme sprong al snel over op jongeren uit de christelijke kerken en gemeenschappen, zodat na verloop van tijd de eerste christelijke rockbands ontstonden. Voor veel jonge mensen stond hierbij het verlangen naar zelfbeschikking, bevrijding van belastende tradities en genderrollen, evenals naar een vrije, eerlijke wereld, voorop. De rockbands werden voor de jonge generatie de katalysator en het toonbeeld van de samenzwering van de jonge generatie tegen de ogenschijnlijk onderdrukkende wereld van volwassenen. Rockmuziek werd de luidspreker van de jongere generatie en veroorzaakte het onmiskenbare en diepgaande proces van een verandering van bewustzijn en waarden. De studentenopstanden in 1968 waren tekenen van de diepe kloof tussen de generaties en een nieuw waardebegrip van de jongere generatie, die niet over het hoofd gezien konden worden.

Wat begon met rockmuziek en jeans werd niet alleen een wereldwijde politieke beweging. Het werd ook een gezindheid en een levenshouding die ook het christendom beïnvloedde. De massale aantrekkingskracht van deze wereld met zijn cultusobjecten en hartstochten kwam binnen in talloze christelijke gezinnen en kerkelijke centra en is een onweerlegbaar bewijs van de ingrijpende invloed van de tijdgeest van deze wereld op de christenheid. Wat zegt de Bijbel ons hierover?

“En wordt niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is” (Rom 12 : 2).

“Dit zeg ik dan en getuig ervan in de Heere, dat u niet meer wandelt zoals de andere heidenen wandelen, in de zinloosheid van hun denken” (Ef 4 : 17).

De muzikale heropvoeding van het christendom
Sinds de jaren zeventig is in de recente liederen en muziek in het christendom, op enkele uitzonderingen na, een langzame verschuiving van de geest, via de ziel, naar het lichaam te zien. In veel gevallen betekent dit een afvlakking van de spirituele inhoud van melodie, harmonie en ritme. Jonge christenen zongen destijds ook heel graag spirituals en gospelsongs. Maar daar bleef het niet bij. De hardere rockmuziek van de grote seculiere groepen fascineerde ook de christelijke jeugd. De muziekstijlen werden gekopieerd en voorzien van christelijke teksten. In de begintijd van de christelijke rockmuziek werd de tekst overschreeuwd door het volume van drums, elektrische en basgitaren, maar ook door keyboards en synthesizers. Veel luisteraars verlieten de zaal, geërgerd door deze luide muziek of klaagden er later over.

zie eindnoot 2

Met de introductie van de backbeat in de muziek van het christendom, kwam de geest van ontucht, immoraliteit en verwereldlijking de kerken binnen. Dan Lucarini heeft er uitgebreid over gesproken in zijn boek “Worship bis zum Abwinken” (Worship tot het punt van afwijzen), uitgeverij Betanien.

In de tussentijd is rock- en popmuziek gedeeltelijk wat minder pregnant geworden in kerkdiensten en bijeenkomsten. Men kwam ook op het idee om de drums te vervangen door een houten kist, die de drummer dient als drum en zitgelegenheid. Het effect blijft echter hetzelfde. Het ritme domineert. Popmuziek is niet waardevrij
Door vertegenwoordigers van christelijke rock- en popmuziek wordt steeds opnieuw beweerd, dat de muziek op zichzelf waardevrij is. Maar er is geen waardeneutraliteit, omdat er geen effectneutraliteit is. Jazz, rock- en popmuziek hebben hun eigen uitwerking. Met een christelijke tekst en christelijke musici heeft het nog absoluut geen christelijk effect. Net zo min heeft een fles gevuld met alcoholische drank met christelijke sticker een christelijke uitwerking. De inhoud is niet waardevrij, maar heeft zijn eigen werking.

 

Popmuziek manipuleert het onderbewustzijn
De normale reactie op een sterk ritme is de drang om te bewegen, bijvoorbeeld door te klappen, met de vingers te knippen, met de voeten te stampen en te dansen. Dit zijn gecodeerde commando’s voor het vlees. De bewegingsdrang van rockluisteraars heeft ook al extreme uitwerkingen gehad.

Gevechten, verwoestingen en losbandigheid bij seculiere rockconcerten zijn hiervan het bewijs. Het hoeft niet per se extreem te zijn. De sluipende vormen van verruwing, afstomping en gedragsverandering komen veel vaker voor. Deze processen worden geactiveerd door de gecodeerde opdrachten van het ritme en wenden zich tot het onderbewuste of het vlees. De vleselijke manier van leven, die zich tegen God verzet, is het resultaat. De werking van rockmuziek is onderzocht op dieren, planten en menselijke cellen. De resultaten wijzen allemaal in dezelfde richting: rockmuziek is schadelijk en destructief.

Ongeestelijke muziek laat een ongeestelijke gezindheid ontstaan. Onreine muziek prikkelt tot onreine gedachten en daden. Vleesgerelateerde muziek inspireert tot een vleselijke levensstijl. Hieruit volgt het gevaar van het volgen van verkeerde stemmen. Verleiding gedijt overal waar je steeds opnieuw naar verkeerde stemmen luistert.

Laat je niet verleiden door popmuziek!
De mens lijkt op een schaap dat zonder oriëntatie en weerloos is. De lijst met verleidingen op het gebied van religie, ideologie, filosofie, muziek, drugs, seksualiteit, mode, hebzucht en alle excessen van welvaart is lang. Wij mensen hebben een goede Herder nodig die ons de juiste weg wijst en ons voor kwade en schadelijke invloeden bewaart. Jezus Christus is die goede Herder. Hij zegt:

“Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij. En Ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken “ (Joh 10 : 27-28).

Laten we ons trainen om de stem van de goede Herder te onderscheiden van de andere stemmen, al zijn ze van grote en erkende personen uit het christendom! Het is cruciaal om de Bijbel zelf te kennen, zodat we de waarheid van de leugen kunnen onderscheiden. Het beproeven van de geesten, zoals bevolen in 1 Johannes 4: 1, zal ons ervoor bewaren, misleid te worden door dergelijke of andere stemmen. Mensen die zich houden aan Gods Woord en leven in Christus, hebben ook de bescherming van deze Herder tegen de vele verderfelijke invloeden en stemmen van deze tijd nodig.

“Daarom moeten wij ons te meer houden aan wat door ons gehoord is, opdat wij niet op enig moment afdrijven” (Hebr 2 : 1).

Het is de hoogste tijd om openlijk en eerlijk het leugenachtige karakter en de ongeestelijke aard van christelijke rock- en popmuziek aan te pakken. Het is noch christelijk noch opbouwend in de muzikale zin van het woord. In plaats daarvan werkt het als een geestverruimende drug. Het resultaat is een vervreemd christelijk geloof met een pseudochristelijke inhoud. Met andere woorden: een vorm van christelijke vroomheid zonder een echte en levende relatie met Jezus Christus.

Een modern christendom zonder Christus
Iemand schreef de auteur: “Mijn dochter is bij haar familie in een zeer grote evangelische gemeente en ze zijn trots op hun moderne lofprijzingsband en andere dingen. Helaas beseffen ze niet dat hun geloof daarbij verdwenen is. Alleen onze Heere kan ze tot Zich trekken en hun afwijzing veranderen.”Trots op de lofprijzingbands met hun christelijke rock- en popmuziek, maar het geloof is verloren gegaan! Wie wordt hier dan geprezen?

Waarom schuwen veel verantwoordelijken en medewerkers in de christelijke gemeenten de waarheid, ook al liggen de zaken duidelijk zo verkeerd? Is het blindheid, onwetendheid, onverschilligheid, sympathie of berekening? Hier is bekering dringend noodzakelijk, omdat het vleselijk denken vijand van God is en een plaag voor alle geestelijk leven. Paulus schrijft ondubbelzinnig:

“Immers, zij die naar het vlees zijn, bedenken de dingen van het vlees, maar zij die naar de Geest zijn, de dingen van de Geest. Want het bedenken van het vlees is de dood, maar het bedenken van de Geest is leven en vrede. Immers het denken van het vlees is vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich namelijk niet aan de wet van God, want het kan dat ook niet. En zij die in het vlees zijn, kunnen God niet behagen “ (Rom 8 : 5-8).

Het is te vrezen dat jazz, rock- en popmuziek evenals andere wereldse invloeden in veel christelijke gemeenschappen de uitdrukking zijn van een ander evangelie en een on-Bijbels begrip van genade. Dit is niet langer de goddelijke genade die ons discipelen volgens Titus 2:12 maakt, zodat we de goddeloosheid verwerpen. Het is de verkeerd begrepen genade, die ruimte biedt aan de vleselijke aard van de mens en aan de zonde.

Joachim Rosenthal

vertaling: Laura Vos

1. Rosenthal is de auteur van het boekje Popmusik im Gottesdienst? Hintergründe und Folgen von Jazz, Rock- und Popmusik (Popmuziek in de eredienst? Achtergronden en gevolgen van jazz, rock- en popmuziek), ISBN 978-3-945716-27-4, uitg. Betanien Verlag.

2. Als voormalig vertegenwoordiger van de moderne eredienst kent Lucarini de argumenten van haar voorstanders. Hij bracht ze mee en vertegenwoordigde ze met succes, maar ondervond nu ook pijnlijk wanneer hij – zoals in dit boek – zijn tegenargumenten uiteenzet. De kracht van het boek ligt in de theologische basis, die vruchteloze discussies overbodig maakt. Lucarini antwoordt met exegese, bekent zijn fouten uit die tijd en nodigt de lezer uit om hem te volgen en zich te bekeren. Bron: zeltmacher,eu.

 

[i][i] Een extra accent op de tweede en vierde tel in een 4/4 maat bij de rockmuziek

Brief aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, de heer A.Slob.

Brief aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, de heer A.Slob.

Deze brief is geschreven, nadat vijf universiteiten en het Trimbos instituut in een onderzoek naar antipestprogramma’s hebben aangetoond dat ze niet helpen tegen treiteren.

Aangetekend.

Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Postbus 16375
2500 BJ Den Haag

T.a.v. de heer A. Slob

Giessen, 09 juli 2018

Geachte heer Slob,

Ongetwijfeld zult u bekend zijn met de recente bevindingen van het Trimbos-instituut en een aantal universiteiten als het gaat om de kwaliteit en validiteit van antipesttrainingen.
Expliciet kwam vanuit dit onderzoek de kanjertraining – negatief – in het nieuws.
Bijbel & Onderwijs heeft al vroegtijdig gewezen op met name de te bevragen kwaliteit en inhoud van juist deze training door middel van onder andere de presentatie in boekvorm van het op haar verzoek gedane onderzoek van specifiek deze training door drs. J.G. Hoekstra.
In het boekje ‘ Soep van keistenen, de Kanjertraining op de korrel” (met een voorwoord van de in het begin van dit jaar overleden bekende en gerespecteerde onderwijspsycholoog drs. Bob van der Meer), werd de ondeugdelijkheid van de training in het algemeen en het onacceptabele karakter voor de christen in het bijzonder zorgvuldig en onderbouwd benoemd. Het boekje is vlak na verschijning door een afvaardiging van onze stichting ondermeer aan de onderwijsman van uw fractie aangeboden (alsook aan die van de SGP en het CDA) in de hoop dat vanuit onder andere uw fractie kritische vragen ten aanzien van de training zouden worden gesteld.

Na het verschijnen van een aantal artikelen over de training in ons magazine en de presentatie van het genoemde boekje zijn er tot op vandaag vele reacties van bezorgde ouders en docenten binnengekomen bij zowel de schrijver, onze stichting alsook andere bij de pestproblematiek betrokken organisaties, zoals Veilig Onderwijs e.d.
Naast de bevestiging van de in het boekje beschreven kwalijke uitwassen van de training, uitlopend op depressiviteit van het kind dat de training ondergaat tot een openlijk spreken over een ‘niet meer willen leven’, wordt vooral het dwingende karakter van de training door ouders en docenten genoemd. Ouders die vrijstelling voor hun kind van de training bepleiten op grond van een beroep op artikel 23 van de grondwet en een verwijzen naar één van de door de kanjerorganisatie bij het Nederlands Jeugdinstituut gedeponeerde contra indicaties – dat de training niet gegeven moet worden indien de ouder zich er niet in kan vinden – krijgen veelal te horen dat de training verplicht is en dat, terwijl zij aangaven open te staan voor een acceptabel alternatief. In een aantal gevallen is ouders zelfs bruusk en herhaaldelijk geadviseerd om ‘dan maar voor het kind een andere school te zoeken’. In sommige gevallen hebben ouders, stotend op de onbuigzaamheid van – let wel: christelijke! – directies, zelf besloten het kind naar een andere basisschool te sturen.
Docenten die zich niet kunnen vinden in de training en dat met redenen aangeven, spreken van het risico op ‘werkweigering’ te worden aangesproken.
Naast dit alles wijzen wij met klem op de in het boekje Soep van Keistenen vermelde onacceptabele en voor het kind kwalijke praktijken binnen de training.

Het zijn deze zaken die ons grote zorgen baren en ons hebben doen besluiten ons in deze brandbrief tot u te richten om in te grijpen en tenminste de mogelijkheid te onderzoeken/benutten Kamerbreed aandacht voor een en ander te vragen. Het welzijn van kind, ouder én docent alsook de vrijheid van gewetensbezwaar zijn in het geding.
We voelen ons in het u aanbieden van deze brief temeer gemotiveerd door de uitkomsten van het voornoemd onderzoek van het Trimbos Instituut en een aantal betreffende universiteiten.
Ten aanzien van dit laatste willen wij een saillant detail niet onvermeld laten:

In het kader van voornoemd onderzoek kwam expliciet negatief commentaar op de kanjertraining uit de mond van prof. dr. B. Oribio de Castro, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Utrecht. En dan te weten dat NB hij promotor van ‘het wetenschappelijk brein’ achter dezelfde training is geweest en met haar (mevr. L. Vliek) ‘wetenschappelijke’ artikelen rond de training heeft geschreven.

Wij hopen van harte dat u, voor het welzijn van het kind, ouder en docent, vanuit de onzes inziens de bindende grondslag van Gods Woord, uw standpunt in deze wilt bepalen en vragen u derhalve met klem:

  • Of u onze bevindingen in relatie met de uitkomsten van het Trimbos-instituut en betrokken universiteiten mee wilt nemen in uw beleid en welke consequenties dit zal hebben voor de kanjerorganisatie/kanjertraining? Kan de minister mogelijk de training ontraden?
  • Is een door u aansporen van de inspectie om zich in de kwestie te verdiepen niet tenminste wenselijk?
    Wat gaat u doen om de gewetensvrijheid van (christelijke) ouders en docenten in deze te borgen?
  • Graag zijn wij, indien gewenst, bereid deze brief in een persoonlijk gesprek met u of een van uw ambtenaren toe te lichten. We hopen zo spoedig als mogelijk van u te mogen horen.

Met vriendelijke groet en u Gods zegen toewensend in en bij uw werk,

Namens Stichting Bijbel & Onderwijs,

J.P. Oudshoorn

Secretaris

Postmodern denken: de waarheid bestaat niet (1)

In het mededelingenblad van de verontruste leden in de lutherse kerk in Duitsland (EKD), Wort und Leben, stond in nr, 62 van december 2017 een uitgebreid artikel (12 blz.) over het postmoderne denken waarvan de auteur dr. Stefan Felber uit Ziefen (Zwitserland) was. Omdat de weergave van het denken van de moderne mens zo treffend wordt weergegeven, zijn met toestemming twee artikelen samengesteld..

 

De weg in en door het postmodernisme en het antwoord van de christelijke verkondiging

In onze tijd klinkt het aanmatigend, wordt het zelfs gehaat, om over de waarheid te spreken. Voor elk tijdperk is Gods waarheid in één wet en één evangelie hetzelfde (Ef 4), want er is slechts één Middelaar tussen God en mensen (1Tim 2). Die ene waarheid wordt echter op verschillende manieren door zondige mensen aangevallen. Ondanks alle tegenstand wordt de overwinning verkondigd door het Woord van God! Alleen door de Winnaar zelf kunnen we delen in de overwinning.

Wat is waarheid en wie bepaalt die?

Laat me in een paar grote lijnen schetsen welke weg het menselijke denken sinds de oudheid heeft gevolgd, zodat we begrijpen waar we vandaag zijn aangekomen! Als we willen weten wat onze tijd ten diepste drijft, als we een indruk willen hebben van wat tijdgenoten voelen, die elke dag vier uur aan de media besteden, moeten we onderzoeken wat de heersende stromingen zijn. Paulus keek ook rond in de religieus-filosofische ‘markt’, voordat hij preekte tot de Atheners. Rondlopend vond hij een kleurrijke religieuze diversiteit. Hij constateerde, dat hij als startpunt voor de Bijbelse openbaring hoogstens de onbekende God kon noemen. Maar in geen geval vergelijkt hij een van de goden met de Bijbelse God (Handelingen 17).

De diversiteit van sekten, de religieuze intensiteit en de onverschilligheid van mensen in het oude Athene herinnert ons in zekere zin aan de diversiteit van vandaag. Toch dacht de antieke mens bijna nooit dat iedereen zijn eigen waarheid had. De gezaghebbende filosofen en staatslieden hielden eraan vast, dat er een objectieve waarheid bestond.

In de eerste eeuwen na Christus, maakte het evangelie een overwinningstocht door de hellenistische, Grieks- en Latijnsprekende Romeinse wereld. Beetje bij beetje kwam, wat als waarheid werd beschouwd, onder de heerschappij van de  kerk. De waarheid was en bleef één en wat waar was, bepaalden al snel niet langer meer de filosofen, maar synodes en pausen. Voor het christelijk geloof ligt de eenheid en de oorsprong van de waarheid in de ene God, die alles heeft geschapen. God is Eén, Hij is en heeft de waarheid en daarom kan er  slechts één waarheid zijn. Dit bleef de dominante stroom in veel eeuwen, laten we zeggen van ongeveer 400 tot 1700, met veel nuances en overgangen. In de tijd van de Verlichting (18e eeuw) en daarna in de zgn. moderne tijd, werd  hoofdzakelijk het principe vastgehouden dat er slechts één waarheid was. Wel werd echter wat als waarheid moest gelden, los van de overheersing van de kerk gemaakt en onder de controle gezet van een autonoom, zelfredzaam verstand (rede), dat zichzelf de wetten voor het denken voorschreef. Dit was het kenmerk van de moderne tijd: ongeveer van de 18e  tot de 20e eeuw. Nu nam in principe de filosofie weer de macht terug en daarmee presenteerden of verzelfstandigden de natuurwetenschappen zich. Alles met betrekking tot de mens werd nu steeds meer losgemaakt van de Schrift. Wat de mens is, bepaalt de mens zelf, die niet meer God, maar zichzelf centraal stelt. De consequenties zijn vanuit christelijk oogpunt duidelijk en vaak negatief: secularisatie of ontkerkelijking, toenemende waardering van het nieuwe ten opzichte van het oude, afbraak van tradities, rationalisatie, individualisering, democratisering en ontwaken van nationale talen en staten, toenemende waardering van de natuurwetenschappen boven de geesteswetenschappen de natuurwetenschappen kunnen nieuwe kennis brengen, economisering of focus op innovatie voor materiële groei (zoals automatisering). Het kapitalisme versus het marxisme wordt de dominante ideologisch-economische matrix.

De twintigste eeuw en het postmodernisme

In de 20e eeuw, en vooral sinds de Tweede Wereldoorlog, toen de grote ideologieën van de moderne tijd hun glans verloren hadden, komt er iets nieuws op. Het idee dat er maar één waarheid kan zijn, verdwijnt tussen de verscheidenheid aan meningen. Het idee van eenheid van de waarheid wordt  aangevochten als autoritair, patriarchistisch, vrouw- en/of klasse-vijandig, die eenheid tast de vrede en de vrijheid aan. Religieuze praktijken of vroomheid trekken zich steeds meer in de privé-sfeer terug en de afbraak van tradities wordt nog verergerd. Wat waarheid is, wordt nu noch door de kerk, noch door de rede bepaald, maar door elk van hen afzonderlijk. Men geeft ook het idee op dat Europa de rest van de wereld ethische of religieuze normen kan geven.

De moderne tijd heeft het geloof in het gegeven van de ene waarheid in diskrediet gebracht; ze heeft vooropgesteld dat het verstand de waarheid zelf kan vinden. Bij het postmodernisme is het idee van die ene waarheid verdwenen. Nu heeft men niet langer last van het feit dat men het niet eens kan worden over een gemeenschappelijke visie van de waarheid, maar men verhoogt het tot deugd. Voor het eerst in de geschiedenis is deze winst in vrijheid voor elk individu uitdrukkelijk verwelkomd. Vroeger werd de verdeeldheid van meningen vaak betreurd. De pluriformiteit is nu in. Laat ik eerst een paar namen noemen die met het postmoderne denken te maken hebben. De term postmodernisme verscheen voor het eerst in een discussie over recente Amerikaanse literatuur in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Leslie Fiedler (1917–2003) maakte de term tot een modewoord voor een nieuw begrip van de  kunst. Volgens hem waren de oude onderscheidingen voorbij. Een kunstwerk heeft meerdere dimensies. Van daaruit heeft de term zich uitgebreid naar de  moderne architectuur. Het gaat bij de postmoderne bouwstijl niet meer om de eenheid van vorm en functie. Wat je persoonlijk ervan vindt, is bepalend. Jean-Francois Lyotard (1924-1998) stelde, dat de kennis tot nu toe de vorm van eenheid had. Hij gebruikte voor eenheidsdenken “het grote verhaal”. Volgens hem biedt de Bijbel zo’n raamvertelling of kaderverhaal, want het geeft de mens perspectieven van waaruit hij zichzelf begrijpt, het perspectief van waaruit hij zijn daden legitimeert, waardoor het leven in de eerste plaats als een geheel zal worden ervaren. Zo’n kaderverhaal heeft een betekenisvolle functie. Daaruit wordt de ethiek van een gemeenschap gevoed. Standaardverhalen waren, volgens Lyotard, tot voor kort de eenheidsband die de samenleving bepaalde. Het nieuwe is nu, dat die eenheidsband niet meer bestaat. Standaardverhalen zijn verouderd. Niet in de zin dat er nieuwe standaardverhalen ontstonden, maar deze verhalen zijn helemaal niet meer mogelijk. We zijn een fundamenteel nieuwe tijd ingegaan. Noch het gezag van de kerk of goddelijke openbaring, noch het gezag van de rede zou meer het verbindende standaardverhaal kunnen creëren. Het postmodernisme begint dus waar de eenheid oplost. Lyotard stierf in 1998. Is het postmoderne nu voorbij? Dat is te snel geconcludeerd. Met voorzichtigheid denk ik aan de volgende overwegingen.

Wat komt er na de postmoderniteit? De 21e eeuw en de weg van het Westen naar nieuwe, willekeurige absolute waarden

Tegenwoordig komt er, denk ik, iets nieuws (tenminste in de Europese geschiedenis). Met de kerk was de macht van de staat beperkt. Maar deze grens verdwijnt en een tegenhanger van de staat, die zijn eigen door God gegeven autoriteit heeft, ontbreekt. Zelfs in landen met een Reformatie-achtergrond blijft de vrijheid van het individu niet bestaan. Naarmate de herinnering aan de christelijke grondslag zwakker wordt, zal de vrijheid in deze landen ook verdwijnen. Een cultuur zal niet overleven, als deze wordt afgesneden van haar wortels. Als de principes zijn verdwenen, blijft alleen de mening of houding die zich door de wisselende omstandigheden laat bepalen, over. In wat volgt, wil ik een paar verschijnselen noemen die ik interpreteer als tekenen van de versterking van de staat. Velen van ons hebben het misschien al ervaren: Het huidige, fundamentalistische denken met die veelheid van overtuigingen kan heel hard zijn als iemand het ter discussie stelt. Als iemand de autoriteit van het individu of van een groep onder een nog hogere of zelfs goddelijke autoriteit wil plaatsen, loopt hij het risico bedolven te worden onder een vloed van haatmails en buitengesloten wordt. Met de antidiscriminatiewetgeving, gender mainstreaming[i], maatregelen om het internet en onze privacy te beheersen, het snoeien in de private onderwijssector, de intrekking van subsidies of belastingvoordelen voor christelijk vrijwilligerswerk of sportactiviteiten, begint de staat zijn teugels aan te halen. Omdat de pluralistische samenleving geen centrale macht heeft, is het laatste redmiddel om de sociale vrede te handhaven, de dwang van de staat. Laat ik dat duidelijk maken.

Samenleving: gezin, seksualiteit, abortus, taal

Wat gender mainstreaming betreft, hebben we al geruime tijd gehoord, dat mensen vrij moeten kunnen beslissen hoe ze willen leven, met of zonder kinderen, met hoeveel en welke partners, met welk geslacht en welke seksuele geaardheid etc. Deze vrijheid is echter slecht geordend.

  • Homoseksuelen krijgen via de media aandacht om hulp te krijgen voor het “uit de kast komen”, ze worden hartelijk begroet aan de andere oever. Maar degenen die homoseksuelen willen helpen naar een leven zoals ze geschapen zijn, moeten rekenen op harde maatregelen en reputatieschade verwachten als een fundamentalistische idioot (Volker Beck/The Greens). Die keuzevrijheid wordt blijkbaar niet gegeven.
  • Met schrikbarend veel belastinggeld worden in Zwitserland kinderopvangcentra volgens socialistisch model geopend. Belasting wordt door iedereen betaald, inclusief door degenen die hun eigen kinderen willen opvoeden. De traditionele gezinsstructuren zouden steeds verder opgelost moeten worden, omdat stabiele gezinnen zelfbewuste mensen leveren en dat is precies wat de uniformiteit, mogelijk dictatuur waar we naar toe gaan, niet kan gebruiken. Naast de financiële verzwakking van gezinnen worden andere middelen gebruikt:
  • Ontbinding van het familieconcept vader, moeder, kinderen naar een vaag  concept van “de familie is daar waar kinderen leven”. De samenleving wordt het nieuwe gezin, de staat de nieuwe vader.
  • Ontbinding van het begrip huwelijk in de grondwet, waarin homoseksuele relaties nog verboden waren. Die wet sprak duidelijk over man en vrouw, nu gedefinieerd als “huwelijk voor allen”, dat gelijkgeldend is. Zelfs de eerste adopties in dergelijke relaties zijn onlangs al voltooid. Het is slechts een kwestie van tijd, voordat polygamie terugkeert op grotere (en wettelijk gesanctioneerde) schaal. Onder moslims wordt het al veel gepraktiseerd.
  • Pornografie in engere en ruimere zin, zoals grenzeloosheid, tutoyeren, verloedering van taal en gewoonten, afschaffing ridderlijkheid van de man en schaamteloosheid van de vrouw.
  • Het propageren van homoseksualiteit als gelijkwaardig (ondanks een enorm hoger aantal zelfdodingen, promiscuïteit[ii], veranderingen van partner, ziektes).
  • Aanmoediging van massale abortus en de sociale medefinanciering. De kosten voor “abortussen” en vervolgbehandelingen (met name depressieve moeders) bedragen alleen al in Zwitserland 4 miljard frank per jaar (= ruim 3½ miljard euro) , goed voor ongeveer 10 procent van alle zorgkosten in Zwitserland per jaar (in 2012). Iedereen die kritiek heeft op ‘abortus’, moet intussen extreem harde sancties verwachten: €30.000. Zo hoog  kan de boete zijn waarmee in Frankrijk de websitebeheerders vervolgd kunnen worden, die naar verluidt “misleidende informatie” over het onderwerp zwangerschap en abortus op internet verspreiden. Medio februari 2017 nam de socialistische Franse regering een wet aan via de Nationale Assemblee. Zelfs portretten die bedoeld zijn om vrouwen en hun ongeboren kinderen te beschermen tegen abortus kunnen worden bestraft met maximaal twee jaar gevangenisstraf of de eerder genoemde boete.
  • Er wordt intensief onderzoek gedaan om het vrouwelijk lichaam vanaf de geboorte te “verlichten” of beter te beroven van de grootste waardigheid en eer. Het socialistische droomdoel zal in de nabije toekomst gerealiseerd zijn: De persoon die zonder banden is opgegroeid, is de willoze mens die bereidwillig beschikbaar is voor alle door de staat geplande doelen.
  • Aanpassing van de taal niet alleen van de Bijbel, maar ook bij theologische en literaire werken. Ik wijs op de Bijbel in eerlijke taal en op veranderingen in klassieke liederen. Een lied van de bekende Paul Gerhardt werd voor de Kirchentag 2017 genderneutraal gemaakt.

Tot zover wat betreft het kijken naar de maatschappij van vandaag. In een volgend artikel komen ook de politiek en de kerk ter sprake.

dr. Stefan Felber

vertaling: dr. W.Hoek

 

 

 

 

[i] Gender mainstreaming is uit het feminisme voortgekomen. Het is de poging om alle vormen van heerschappij en onderdrukking, die zogenaamd ontstaan uit de maatschappelijk gevormde indeling van de geslachten man en vrouw, af te schaffen en de nieuwe mens te creëren, die in volkomen vrij zelfbeschikkingsrecht zijn.
[ii] Maatschappelijke toestand waarin mannen en vrouwen zonder huwelijk en familieband samenleven.

Mindfulness, een wolf in schaapskleren?

Inleiding

Anno 2014 zijn er zo’n 450 alternatieve geneeswijzen. Door de bomen is nauwelijks het bos meer te zien. Wat is goed en wat is niet goed? Een christen kan ook in verkeerd geestelijk vaarwater komen, schadelijk voor zijn geloofsleven.

Ideale methode om te ontstressen
Mindfulness ofwel aandachttraining is gebleken een uitgelezen methode te zijn om stress en depressie kwijt te raken. En wie gaat er in deze over- en overgestresste tijd niet gebukt onder stress? We kunnen best wat ‘rust in de tent’ gebruiken.
Het zou bij mindfulness gaan om een wetenschappelijke en neutrale methode, vooral ook losgekoppeld van het boeddhisme. En daarom graag ingezet door steeds meer christenpsychologen en –psychiaters. Intussen is het zo dat niet alleen patiënten maar ook veel hulpverleners (artsen enzovoorts) de weg gevonden hebben naar mindfulnesscursussen.

Meditatie zonder Boeddha
Het gaat bij mindfulness om een bewust aanwezig zijn in het hier en nu, zonder te oordelen (Dit soort oplettendheid leidt tot een groter bewustzijn, helderheid en aanvaarding van de werkelijkheid op het moment).
De methode is in 1979 ontwikkeld door de Amerikaanse moleculair bioloog Jon Kabat-Zinn.
Kabat-Zinn, zelf fervent beoefenaar van boeddhistische meditatie, legt uit dat mindfulness Westers boeddhisme genoemd kan worden, omdat de ballast van religieuze tradities en rituelen ontbreekt. Meditatie ‘zonder Boeddha’ dus. Geen wierookstokjes, geen boeddhabeeld, maar een rustige zaal met patiënten die concentratieoefeningen doen onder leiding van psychologen die zich gespecialiseerd hebben in mindfulness. In mijn boek Genezing uit het Oosten? wordt uiteengezet dat niets minder waar is: bij mindfulness gaat het wel degelijk om boeddhisme, maar dan in Westers gewaad gehuld.

Kabat-Zinn’s werkelijke verhaal
Zo geeft Kabat-Zinn in een persoonlijk interview toe, dat het bij mindfulness wel degelijk gaat om boeddhisme en dat het een van zijn diepste verlangens is de geneeskunde te transformeren in mindful geneeskunde.
In zijn trainingsprogramma van acht weken wordt eraan gewerkt dat mindfulness een tweede natuur wordt. Dagelijks dient namelijk drie kwartier tot een uur gemediteerd te worden, ook na het stoppen met het trainingsprogramma. Doel is: transformatie, verandering van de persoon. Zijn leven dient steeds meer in alle opzichten mindful te worden. Mindful thee drinken, eten, traplopen, telefoon aannemen enzovoorts.
In stressvolle situaties moeten korte meditaties ontstressen.
Je ziet het al voor je: je huisarts, specialist of psycholoog is tijdens het gesprek ‘even afwezig’. Even in het land van mindfulness! Om daar rust en vrede en concentratie op te doen!

Wat houdt de transformatie in?

Tijdens de meditaties moeten de volgende zaken geleerd worden: niet oordelen, geduld, eindeloos beginnen, vertrouwen, niet streven, acceptatie en loslaten.
Mindfulness dient het gehele leven te doortrekken en zichtbaar te worden in de ontwikkeling van eigenschappen als vriendelijkheid en hulpvaardigheid, kalmte, mildheid in je oordeel over jezelf, je inzetten voor het welzijn van mensen, dieren en de natuur, edelmoedigheid, inkeer en niet kwetsen.
Maar dit zijn toch fantastische eigenschappen? Volop overeenkomsten met christelijke deugden…
Totdat je gaat kijken wat er met deze eigenschappen bedoeld wordt.
Niet oordelen en geduld bedoelen elk moment te laten zijn zoals het is, zonder er een etiket met ‘goed’ of ‘slecht’ op te plakken. Om zover te komen is het nodig denken en voelen te ontledigen.En dan kom je geheid als christen in de gevarenzone.
Ontledigen van denken staat namelijk volkomen haaks op de Bijbelse opdracht om de Heere, onze God, lief te hebben met geheel ons verstand (Matt 22:37) en hervormd te worden door de vernieuwing van ons denken (Rom 12:2).
Door de meditatie wordt het verstand uitgeschakeld en ontstaat een opening voor de gevallen geestelijke wereld, zoals die van Boeddha.
Mindvol niet oordelen en geduld is heel gevaarlijk. Het gevolg is in plaats van bewogenheid onverschilligheid tegenover datgene wat men observeert. Het ging door mij heen: in hoeverre is het denkbeeldig dat iemand die veel mediteert apathisch zou kunnen toekijken naar een moord die vlak voor zijn of haar ogen gebeurt, zonder te oordelen, om niet in de stress te schieten?

Een andere weg, een andere waarheid en een ander leven
Onder de Westerse, wetenschappelijke dekmantel van mindfulness gaat niets anders dan een Oosterse meditatie schuil; en hoe je het ook wendt of keert: alle Oosterse meditatietechnieken zijn heilstechniek en heilsweg ‘van beneden naar boven’. Het doel van de Oosterse meditatie is het opgaan van het individuele = het Zelf = Atman (Sanskriet: ademtocht, ziel) in het ‘Al’ = de ‘wereldgeest’ = de ‘goddelijke wereldziel’ = Brahman. Dit opgaan is de echte verlossing/bevrijding en heet moksja.
Bij deze zelfverlossing streeft men naar een opheffing van de individualiteit en gaat het in wezen om zelfvergoddelijking.
Het evangelie van mindfulness belooft geluk en ontspanning door ontlediging van gedachten en gevoelens. Een verkwikkende rust die, bij trouwe dagelijkse meditatie, het hele leven kan doortrekken. Vermoeidheid en belast voelen zijn over (maar zie Jezus woorden in Mattheüs 11:28-30). Geen saaie stille tijd in de ochtend, maar een in het gelukzalige land van mindfulness vertoeven door de dag te starten met meditatie. Geen angstig levenseinde, want mindfulness wil graag helpen mindful, meditatief, boeddhistisch te sterven.
Kabat-Zinn noemt mindfulness zonder omhaal van woorden ‘een levensbehoefte, een reddingslijn’, waaruit ‘alle heil voortkomt’.
Een heilsweg dus, maar dan wel een zonder Christus!
In werkelijkheid is mindfulness een heilsrover met een ander evangelie, een andere Jezus en een andere geest (2Cor 11:4)..
Leidend naar het land van mindfulness, de fata morgana, die een oase, een ‘hemel op aarde’ voorspiegelt, maar in werkelijkheid een leugenwereld is.

Transformatie naar een ander wereld-, mens- en godsbeeld
Heel subtiel verlegt mindfulness de blikrichting van Christus naar de eigen goddelijke kern (het atman). Door oefening, lees meditatie, kunnen liefde en vriendelijkheid gegenereerd worden. Deze liefde kan gericht worden op jezelf, op anderen (ook op overledenen…) maar ook op de geschonden aarde (moeder Aarde). Het gevolg van al dit uitreiken is, dat we zelf groeien en veranderen, waardoor we de wereld veranderen.
Hier is definitief een andere geest aan het roer gekomen.
Aangeland in de (‘goddelijke’) kern is het bewustzijn ontwaakt/doorgebroken (de Aha-Erlebnis), dat alles één (en goddelijk) is. Mensen worden op deze wijze (al mediterend) rijp gemaakt voor de nieuwe wereldorde onder leiding van de antichrist (het beest uit de zee) en zijn geestelijke adviseur de ene wereldleraar (het beest uit de aarde, de valse profeet), die aan wil sturen op de éénwereld-religie (Openbaring 13), beiden allerminst vol van de Heilige Geest, maar daarentegen van de geest van de afgrond. Op dit niveau aangeland is er geen absolute waarheid meer, hebben alle religies een weg die alle leiden tot het volmaakt gelukzalige goede (de hemel op aarde).

Het edele achtvoudige pad is het boeddhistische pad naar verlichting. Mindfulness volgt hetzelfde pad. Een dergelijk pad of een dergelijke verlichting heeft een christen niet nodig. Jezus zei: ‘Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij’ en ‘Ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal het licht des levens hebben.’ Het is een misvatting te menen dat er een christelijke vorm van mindfulness zou kunnen zijn. Er bestaat toch ook niet zoiets als christelijk occultisme?

Ruud van der Ven
bron: www.weesalert.be